Zou het onderhand geen tijd worden voor een lakmoesproef bij de internationale Roodharigendag? Ik wed dat er ik weet niet hoe veel grappenmakers rondlopen die door de mand vallen als een kapper met verstand van zaken het rode haar tot aan de wortel aan een grondige controle onderwerpt. Zodat de oplichters net als bij de veteranendagen ontmaskerd worden. Die paradeerden opgewekt mee met een zooi blikken medailles op de revers van een bij een dumpzaak aangeschaft uniform uit de Tweede Wereldoorlog. Geen idee of ze in de oorlog fout geweest zijn, of dat hen ten onrechte geen onderscheiding toegekend is.… >> Lees verder . . . >>

Door een paar ontspoorde mailwisselingen werd ik er de afgelopen week aan herinnerd dat humor, intelligentie, ironie en zelfspot onscheidbare grootheden zijn. Zonder een ruime portie van die drie ingrediënten bij de gesprekspartners aan tafel, aan de bar, op Facebook of in een mailwisseling is het spoor gauw bijster bij hen die iets missen. Nou maar hopen dat ze het voorgaande vatten, en zo niet, jammer. Begrijp me niet verkeerd: ik ben geen cynicus, ik vind dat echt jammer. Het is tamelijk frustrerend. In die momenten van frustratie viel ik vroeger altijd graag terug op mijn beduimelde en uiteindelijk uit… >> Lees verder . . . >>

Ik ben opgegroeid met blanke, bruine en gele vla, jodenkoeken, moorkoppen, negerzoenen, zigeunersaus en zwarte pieten. Mag allemaal niet meer, volgens verschillende druktemakers aan weerszijden van het blanke, bruine, zwarte, linkse of rechtse, allochtone, autochtone of statenloze spectrum van landgenoten en medelanders. Wat mij betreft lopen ze allemaal naar de maan met hun gezeur. Straks mogen we bolussen niet meer Zeeuws, hopjes niet meer Haags, worstenbroodjes niet meer Brabants, friet niet meer Vlaams of Frans, vlaai niet meer Limburgs, worsten niet Berliner, Frankfurter of Saksisch en ei niet meer Russisch noemen. Fruit mag niet meer Turks heten, biefstuk niet meer… >> Lees verder . . . >>

Geen conducteur die iets zegt over het kleine witte hondje dat met mijn gezicht de pasfoto op de achterkant van mijn OV chipkaart deelt. Geen idee of het mag, maar een digitale controleur heeft de foto goedgekeurd gaande het identificatieproces. De chip doet netjes zijn werk, wijlen het witte hondje reist altijd mee. Als mijn paspoort of rijbewijs ververst moet worden, ga ik een pasfoto aanbieden met een vergiet op mijn kanis. Lach niet, want dit is een serieuze zaak. Ik ben al sinds begin jaren negentig lid van de Skeptic Society, waar men graag discussieert over de vraag of… >> Lees verder . . . >>

Soms valt het niet mee om inspiratie voor een column op te doen, en soms komt het onderwerp aanwaaien. Zoals vanavond, al hoop ik dat het de laatste keer is dat ik er iets over ga schrijven. We wonen alweer bijna 25 jaar in een oase van rust binnen de singels in het centrum van Breda. Aan de achterkant een paradijselijk stadstuintje bomvol bloemen, bijtjes, vlinders en vogels. Een half jaar geleden is de buurman om de hoek overleden. Een rustige en vriendelijke vrijgezel, waar we nooit last van hadden. In het huisje ernaast, grenzend aan onze keuken en slaapkamer,… >> Lees verder . . . >>