De meeste nieuwe dingen blijken ouder dan je dacht toen je er voor het eerst van hoorde. De quenelle bijvoorbeeld. Nu dat woord en dat gebaar ineens door de media razen, zou je denken dat Dieudonné M’bala M’bala in december voor het eerst zo’n afgezwakte Hitlergroet gemaakt heeft. Maar de Franse standup cabaretier annex politiek activist presenteerde hem al negen jaar geleden voor het eerst.
Om precies te zijn op 9 december 2005 in zijn sketch ‘1905’. Op de 100e verjaardag van de dag waarop de seculariteitswet werd aangenomen waarmee kerk en staat streng gescheiden werden. Mooi amendement op die wet: kerken en synagoges die van vóór 1905 dateren, worden netjes onderhouden door de staat.
Dat was een nette pragmatische oplossing waar christenen én joden meer dan tevreden over waren. De reden dat de quenelle in december 2013 een hit werd, was dat Anelka hem op het voetbalveld presenteerde. Met M’bala M’bala worstelt de Franse overheid, en ik zou ook niet goed weten wat te doen.
Wat mij betreft kun je het beste iedere idioot die de holocaust ontkent, negeren en doodzwijgen. Hier is het wachten op de reactie van de KNVB op een quenelle, of op oom agent die een bon uitschrijft en als dank een quenelle voor zijn kiezen krijgt.
Bij mij wekt het verwarring. Het gebaar lijkt veel op de kleine buiging die ze in sommige Aziatische landen maken als ze je ergens voor bedanken.
Voor Amerikanen zal het ook bevreemdend werken. Als wij naar onszelf wijzen, vragend of duidend, dan doen we dat met de wijsvinger naar de borst. Amerikanen niet, die leggen hun hand open en plat op de hoogte van hun hart, bijna een echte quenelle. Ik ben er overigens gek op, ‘quenelles de brochet’.
Heerlijk!
Hier staan wat recepten.
Enjoy!