Na de zeearend heeft nu ook de visarend de Biesbosch ontdekt als favoriete vrijplaats, jachtterrein, consultatiebureau, en speelterrein voor de kinderen. Dat mooie sprookje wordt jubelend in de markt gezet door de visboswachters van Staatsbosbeheer en de verzamelde birdwatchers van Nederland.
Dat de visarend zich na de zeearend in de Biesbosch aan het broeden is: fantastisch nieuws. Dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Maar in de euforie wordt nogal eens vergeten dat de natuur zich nogal eens harder wil gedragen dan in sprookjes.
Zodat een paar weken geleden rumoer ontstond toen ma zeearend zich liet verjagen door een jaloerse meid met een grotere mond, én grotere spierballen.
Waarmee ze haar twee kuikens, al zo groot als vetgemeste kerstkalkoenen, tot de hongerdood veroordeelde.
Die hadden, volgens enkele woedende burgers die Darwin nooit gelezen hebben, met hulp van brandweer en marine bij de vogelopvang in Zundert met de fles grootgebracht moeten worden.
Het kan erger.
Ook in de Verenigde Staten hebben ze een soort van ‘Beleef de Lente’; dezer dagen iedere morgen mijn vaste verslaving bij de ochtendkoffie.
De bosuilen beginnen uit te vliegen, de eieren van de ooievaar staan op barsten, de slechtvalken hebben al drie kuikens!
In de US of A hadden ze een webcam op de osprey staan, de visarend.
Geweldige beelden! Tot ma besloot dat de jongste van haar trio verse borelingen het aanzien niet waard was.
Dus werd het minkukel, zoals te doen gebruikelijk in de wrede vogelwereld, aan stukken geplukt en aan broer en zus gevoerd.
Terwijl die smakelijk zaten te peuzelen, brak online de totale pleuris uit.
Nadat de webmaster met de dood bedreigd was, ging de webcam op zwart.
Ben benieuwd hoe het sprookje van de visarend in de Biesbosch verder fluit.