Zo lang geleden, terwijl het allemaal eergisteren lijkt. Zo veel veranderd, zo veel hetzelfde gebleven. Gemengde gevoelens bevangen me als ik deze 22 jaar oude bedrijfsfilm van Uitgeversmaatschappij Zuidwest Nederland zit te bekijken.
Hij stond op een grote Betacam PB 60Ml Master Broadcast Videocassette, die een paar maanden geleden in een container dreigde te belanden bij een opruiming van de redactie van BN De Stem op het Trivium in Etten-Leur. Marjan Groffen, toen deze film gemaakt werd archivaris van de redactie, redde hem gelukkig van de verbrandingsoven.
Met dank aan het Stadsarchief Breda en de technische ondersteuning van Rotterdamse Stadsarchief is ie nu gedigitaliseerd. En met dank aan De Persgroep/BN De Stem, die hem formeel afgestaan hebben voor rechtenvrij hergebruik, kunnen we hem nu allemaal bekijken, via de website van het Stadsarchief, via Facebook en via YouTube.
Totaal bijna 24 minuten, waarbij sommige elementen herhaald worden, gaande het productieproces op de twee verschillende redacties. Op het moment dat de opdracht voor de film aan de makers gegeven werd, was het Brabants Nieuwsblad waarschijnlijk nog niet aangekocht door VNU. Dat was in september 1995, dus ik denk dat daarna pragmatisch besloten is om er maar twee versies van te maken. Pas twee jaar later, in 1998 zou het eerste exemplaar van BN De Stem van de drukpers rollen, en bestonden Brabants Nieuwsblad en Dagblad De Stem niet meer.
Zo te zien en te horen is de reclamefilm vooral op eventuele adverteerders gericht, en in mindere mate op toekomstige abonnees. Hij begint met een intro over de fictieve Koen van Brabant, die dagelijks 165.000 kranten van Uitgeversmaatschappij Zuid West Brabant bezorgt. ‘Hij wil de snelste krantenbezorger van Nederland worden, en passant pakt hij er nog twintig weekbklad edities bij’.
Gedateerde reclamepraat, gedateerde stem, gedateerde digitale cartoon. De uitgeversmaatschappij bezat toen ook nog TV Gazet, een kabelkrant, en, jawel, iets van heel pril internet.
Daar weet ik alles van, want begin 1996 was ik, na 15 jaar sport met vooral veel tennis, net benoemd tot ‘projectleider internet’. Met als opdracht de krant naar internet te brengen. Mijn eerste actie, als voorbereiding op die baansverandering; vanaf thuis via Compuserve bij Amazon, dat in 1996 alleen nog maar boeken verkocht, ‘HTML 1.0 for Dummies’ te bestellen en dat binnen een week helemaal uit te wonen. Zo leuk als toen is internet voor mij nooit meer geworden. Dat pionieren, pielen met code, alles voor de eerste keer uitvogelen, dat was geweldig leuk. Op 3 minuut 40 zit ik zelf even in beeld, terwijl Henk Schol naast me meekijkt. Naar mijn machine, de eerste en tot veel later de eerste computer aan het Spinveld die via een krijsend 14K4 modem het internet op mocht.
Waar de techniek en nog veel meer drastisch veranderd zijn, zijn sommige beelden verplaatsbaar naar nu, 2018; het ochtendoverleg. Althans, dat was twee jaar geleden nog zo, toen ik voor de laatste keer een kruis sloeg na het ochtendgebed en het pand voorgoed mocht verlaten. Ik heb me laten vertellen dat er tegenwoordig wat minder frequent vergaderd wordt.
Er komen nogal wat ex-collega’s van me in beeld, in alle geledingen van het bedrijf. Sommgen werken er nog en zijn niet eens zoveel veranderd, anderen zijn helaas wijlen.
Wat niet veranderd is; de mediawereld, die nog steeds in beweging is, zoals de commentator benadrukt. ‘Uitgeversmaatschappij Zuidwest Nederland zit uiteraard niet stil, met zijn andere diensten, zoals Stadsradio Breda, Radio Continu, ‘onze eigen internetpagina’s, de Kabelkrant, TV Gazet, en TV Brabant. Van die andere diensten is nu alleen nog maar internet over. We zien Peter Vierenhalm en Cor Viveen in actie als verslaggever en fotograaf bij een wedstrijd van NAC. Ik heb (nog) niet kunnen achterhalen bij welk duel dat was. Misschien ziet de ware NAC fan het aan de beelden. Wat dan weer wel, maar tegelijkertijd ook niet, veranderd is; ‘Het einde wedstrijd betekent voor de verslaggever het begin van een race tegen de klok.’ Dat is nog steeds zo, maar voor die verslaggevers, voor alle verslaggevers, is het tegenwoordig 24 uur per dag een strijd tegen de klok. Want die klikt tegenwoordig dag en nacht door, 24 uur lang de hele dag door één grote deadline.