De eerste foto werd twee weken geleden door Tie Schellekens gepubliceerd, als een vage en vlekkerige scan van een foto in De Telegraaf, door iemand met een sepia filter ingekleurd. Met als tekst: ‘Mooie foto van Glupo de Kollebijne, gemaakt bij vliegbasis Woensdrecht tijdens het protest tegen de kruisraketten’. Die scan was zo onduidelijk dat de blazers niet te herkennen waren, maar ik schoot meteen op, omdat ik wist dat Ronald Gerdingh in die tijd een poos bij Glupo geblazen had. En me afgelopen zomer had verteld dat ie destijds ook met Glupo naar Woensdrecht was geweest. Tijdens een van de ritten die ik, als lid van een pool van chauffeurs, met hem gemaakt heb naar zijn behandelingen op verschillende plaatsen in Nederland. Die tevergeefs bleken, want drie dagen voor Tie deze foto aan de vergetelheid onttrok hebben we bij een onvergetelijke uitvaart in Alphen afscheid genomen van Ronald, Ron. Die, zo voelde ik, en met mij velen, ingezwachteld in zijn met bloemen bedekte mand, met een brede glimlach lag te luisteren. Omdat we met een paar honderd geliefden, familie, vrienden en bekenden, deden wat hij graag wilde: een afscheid waar van hem gelachen mocht worden, gelachen moest worden. Natuurlijk waren er ook tranen, maar gelachen hebben we, toen we met zijn allen luid ‘Always Look at The Bright Side of Life’ stonden te zingen. Uit Monty Python, heen en weer naar Capelle aan den IJssel en Amsterdam, hebben we vaker proestend van het lachen geciteerd – ‘Crucifixion? Yes. Good. Out of the door. Line on the left. One cross each. Next’. Maar toen was zijn favoriet, terwijl hij op de achterbank lag, ‘All Along the Watchtower’, de jankende gitaar van Jimi, het eerste couplet op oorlogssterkte: ‘There must be some kind of way outta here, said the joker to the thief, there’s too much confusion, I can’t get no relief’.
Maar die foto, deze foto, om te kijken of Ron er ook echt op stond, die moest ergens te vinden zij. Het origineel kwam tevoorschijn uit de database van het Nationaal Archief, het artikel waar hij bij afgebeeld was in Delpher, de database van de Koninklijke Bibliotheek. De foto is op donderdag 31 mei 1984, Hemelvaartsdag, door Marcel Antonisse voor persbureau Anefo gemaakt. Hij werd een dag later afgedrukt in De Telegraaf, op vrijdag 1 juni, op pagina 3. Ronald staat mooi centraal, in zijn lichte regenjack. Mooie foto. Mooie man, in alle opzichten.
Omdat er meerdere leden van Glupo op staan share ik hem ook naar de groepen Breda en Oud Breda. Zo te zien is Marcel Antonisse na de foto waar Ron op staat te toeteren langs het prikkeldraad naar links opgeschoven. Ik weet niet zeker of de muzikanten iets verderop ook nog bij Glupo horen, of dat ze ook uit Breda kwamen. Volgens de Telegraaf waren er die dag tienduizend demonstranten, waarvan er drieduizend een muziekinstrument bij zich hadden. Ze vormden wat op die dag ‘Het Grootste Orkest Ter Wereld’ had moeten worden. Ik geloof niet dat ze als zodanig in het Guinness Book of Records opgenomen zijn. Maar is dat meisje met die gestreepte broek, met de trompet, Tanja, die toen in Café De Beyerd werkte? Ik zet die foto’s er maar bij, dan horen we het wel in de comments. All Along The Watchtower.

Facebook (met de andere foto’s): Ronald