Zie ook: ‘Een Lachappelle herken je meteen‘

Geen idee hoeveel parketvloeren van Lachappelle er nog liggen in Breda, misschien nog een paar in monumentale panden, of in een van de kazernes in Breda? Of misschien ook nog wel in enkele villa’s die voor de teloorgang van de op dat moment bijna tachtig jaar oude fabriek aan de gelijknamige straat in de jaren zestig en zeventig gebouwd zijn. Want de vloeren van Lachappelle hadden de naam dat ze levenslang meegingen, zonder ooit krom te trekken, of te gaan kieren.
Het geheim van de parketboer was eigenlijk geen geheim. Om te beginnen alleen maar het beste ‘quartier’ gezaagde ‘Slavonische’ eiken kopen. Dat langzaam en zorgvuldig laten drogen tot het echt en helemaal droog was, en het dan zeer zorgvuldig zagen, schaven en schuren. Niet tot op de millimeter, maar tot op de honderdste millimeter. En vervolgens zonder kieren leggen, in een laagje zacht asfalt, dat keihard werd, en er voor zorgde dat er vanuit de ondergrond nooit vocht in het hout kon komen. Lachappelle was een synoniem voor het beste parket, in Breda, in heel Nederland, en in België, want ook in Antwerpen werden de vloeren tot op de honderdste millimeter gezaagd en gelegd.
August Lachappelle stichtte fabrieken in Zwitserland, Frankrijk, Duitsland en België, voordat de ondernemende industriëel in 1904 zijn parketfabriek in het het toenmalige Teteringen liet bouwen, net ten noorden van de spoorlijn. Pas toen Teteringen, dat tot dan tot de hoek van de Wilhelminasingel en de huidige Maczekstraat reikte, in 1927 voor de eerste keer 400 hectare aan Breda moest afstaan, werd het een Bredase fabriek. De naam Lachapellestraat hebben we dan ook aan Teteringen te danken, dat in 1924 het verzoek van August honoreerde, om de ‘Terheijdense Hoek’, na zijn zijn fabriek, ook naar hemzelf te mogen noemen. Geen idee of August een ijdele man was, en er ook om heeft kunnen lachen maar de straatnaam werd onmiddellijk een onuitroeibare grap; de ‘Lach Appel Straat’.
Pas 1920 werd Lachappelle een Nederlandse N.V, met als directieleden Strack van Schijndel, en Dr. P. J. Witteman, eerde minister van Binnenlandse zaken. Latere directeuren waren Herman Jansen, die in Villa Rozenhoeve aan de Ulvenhoutselaan woonde, en A. van Noort, die aan Ceintuurlaan 84 woonde, de tegwnoordige Franklin Rooseveltlaan.
Onuitroeibaar: de foutieve spelling. Het is Lachappelle met dubbel p en dubbel l, maar zelfs in de Beeldbank van het Bredase Stadsarchief wordt de juiste spelling maar één op tien gehanteerd. Wat ook opvalt, zoekende door de online archieven van kranten en tijdschriften in de Koninklijke Bibliotheek; Lachappelle had zijn succes niet alleen te danken aan de perfecte kwaliteit.
Maar ook aan de duizenden advertenties die het bedrijf vanaf 1904 tot medio jaren zeventig heeft laten publiceren. In vrijwel alle kranten in Nederland, in vakbladen, woonbladen, vaste klant in De Kampioen van de ANWB, vaak dagelijks of wekelijks on de kranten, en iedere week of iedere maand in de magazines. Altijd maar weer hamerend op de naam en de kwaliteit. De faam van Lachappelle blijkt ook uit de grotere klanten. Tienduizenden vierkante meters parket werden er gelegd in bijvoorbeeld Effectenbeurzen in Amsterdam en Rotterdam, de grote synagoge in Mokum, de Koninklijke Hollandsche Lloyd in Amsterdam, de universiteit in Groningen, de Rijksklinieken in Utrecht, de Vroedvrouwenschool in Heerlen, de Topografische Inrichting in Den Haag, het flatbouw De Moderne Woning in Den Haag, het stoomschip Prinses Juliana, Koningin der Nederlanden, en het stoomschip PC Hooft, het Departement van Koloniën te Den Haag, het Rijksmuseum in Amsterdam, de gebouwen van Nederlandse Handelsmaatschappij in Rotterdam en Den Haag, en de Rotterdamsche Bank in Den Haag.
Die grote namen, de geweldige kwaliteit, ze hebben het bedrijf helaas niet kunnen redden. Op 2 februari 1977 verscheen een artikel in Dagblad De Stem, dat achteraf het eerste doodsbericht zou blijken te zijn; ‘Lachappelle Parketfabrieken te Breda en Bruynzeel Vloerenfabrieken te Bergen op Zoom zijn een samenwerking overeengekomen op een aantal deelgebieden. Deze samenwerking, die beide ondernemingen zelfstandig laat en op commercieel gebied dus ook concurrerend, heeft bij Lachappelle een afvloeiing van ongeveer acht van de tachtig werknemers tot gevolg.’
Bijna twee jaar later, in november 1978 was alles over en uit: ‘De voormalige parketvloerenfabriek van Lachappelle aan de Lachappellestraat in Breda wordt momenteel gesloopt. Kantoren, fabriek en fabrieksterrein, alles bij elkaar een oppervlakte van ongeveer 7000 vierkante meter, is verkocht aan Smits Bouwbedrijven b.v. te Breda. Het grootste gedeelte van het terrein is weer doorverkocht aan de inkoopcombinatie Samen Sterk, die er voorlopig een parkeerterrein van gaat maken.’
Wat rest is de straatnaam, ik zou zeggen, spreek hem uit met de waardering voor de rijke geschiedenis van de straat. Hoe, dat mag U zelf uitmaken: Lachappellestraat of Lach Appel Straat.

Zie ook: ‘Een Lachappelle herken je meteen‘