Deze brilkever is op 19 januari 1952 door importeur Pon Automobiel geleverd aan dealer Garage Van Kooy in Soest. De eerste eigenaars waren de gebroeders John en Arthur Wijsmuller van de gelijknamige rederij in Baarn.
Volgens de RDW is ie pas op 14 augustus 1952 op kenteken gezet, maar dat komt waarschijnlijk omdat er net in die tijd gefaseerd afscheid genomen werd van de provinciale kentekenregistratie.
Vanaf januari 1951 werd de huidige, landelijke kentekenregistratie ingevoerd. Via een overgangsregeling, pas op 31 december 1956 vervielen de laatste nog in omloop zijnde provinciale kentekens.
Eind jaren ’50 of begin jaren ’60 is ie verkocht aan Simca autobedrijf Jonk in Beemster. Jonk schilderde hem met de hand rood en zwart en bracht de Simca logo’s en teksten aan.
Hij werd gebruikt als een soort privé wegenwacht voor Simca’s met pech onderweg. De rechterstoel is eruit gehaald zodat daar voldoende ruimte voor gereedschap en eventueel een motorblok was.
Kennelijk had Jonkers – uiteraard net zo begrijpelijk als terecht – meer fiducie in een toen tien jaar oude brilkever dan in een nieuwe Simca als servicewagen 🙂
Hij had er overigens twee. Op deze ene was aan de achterkant een snor en een paar wenkbrauwen geschilderd, op de andere alleen maar een snor.
Toen Jonk ondanks zijn duo unieke servicewagens failliet ging, werden de twee Simca Brilkevers door de curator apart verkocht uit de failliete boedel.
Ze verdwenen allebei in de vergetelheid, maar deze dook eind jaren ’90 weer op in Amsterdam. Hij stink nu nog steeds naar olie en sigarenrook. Volgens René van Brunschot, de huidige eigenaar, was het destijds de gewoonte om de monteur na een geslaagde reparatie op een sigaar te trakteren.

De andere is nooit meer boven water gekomen, deze is godzijdank gelaten zoals ie is: uniek.
Eigenaar: René van Brunschot.
Originele kleur: L 73 Kastanjebruin.
Type: 11C Export.
Kenteken: NP-30-41.
Gebouwd op: 16 januari 1952.
Uitgeleverd op: 18 januari 1952.