De Schuur; hotel, restaurant, dancing, disco en beatcentrum aan de Catharinastraat in Breda, links naast de ingang van het Valkenberg. Ooit de overbuur van het Begijnhof, aan de andere kant van de ingang van het park.
In 2016 schreef ik voor BN De Stem een terugblik op geschiedenis van De Schuur. Na een oproep op Facebook en in de krant volgde er een tsunami aan herinneringen aan De Schuur. Omdat ‘De Schuur’, in combinatie met ‘The Outsiders’, afgelopen week aardig wat reacties opleverde, dit verhaal nog maar eens gerecycled en opgepiept.
Vanzelfsprekend waren de meeste reacties zes jaar geleden afkomstig van tieners van toen, die als jonge bejaarden ‘op internet’, of ‘op Facebook’ op de toetsenborden begonnen te timmeren.
Helaas waren er in de jaren zestig nog geen mobieltjes of digitale camera’s. Er zijn volop vroege foto’s van de buitenkant en van het interieur te vinden in de digitale beeldbanken, maar van optredens in de tweede helft van de jaren zestig heb ik vijf jaar geleden nagenoeg niets kunnen vinden.
Hotel Restaurant De Schuur bestond uit twee uit 1820 daterende panden, met het in het Valkenberg staande achtergebouw, dat later over de volle breedte werd aangebouwd.
Begin vorige eeuw werd er al muziek gemaakt, en werd er op zondagmiddagen gedanst. Later werd dat ballroom dancing, speelden er Nederlandse én buitenlandse jazzmuzikanten, onder wie de Dixieland Serenades. Waarna eind jaren vijftig het laatste en roerigste decennium van De Schuur aanbrak.
Waarin bijvoorbeeld de in 1958 toevallig aan de Baronielaan terecht gekomen Molukse immigranten familie Tielman figureerde. Op zaterdag 23 november stond er een kleine advertentie in De Stem: ‘Hotel De Schuur presenteert zondag De Tielman Brothers, aanvang 8 uur, toegang 18 jaar’.
Daarna zou het hard gaan met de elektrische gitaren, mede dankzij dankzij de in februari 2015 overleden impresario Rob Charles – zie hieronder -die in de jaren zestig de een na de andere rockgroep naar De Schuur haalde. Daarnaast kreeg alles en iedereen die in Breda gitaren, piano’s en drumsets mishandelde, van Charles de kans om op een poidm ervaring op te doen. Naast de lokale bands die al wat naam gemaakt hadden, zoals The Heralds, Peter and The Beats, en de bijna door iedere Bredanaar vergeten band 1, 2, 3, 4, 5. Die laatste met dank aan Motell Rijnen, die de band uit de krochten van zijn geheugen op wist te diepen.
Kennelijk onvergetelijk, want door velen aangedragen, zijn de optredens van een aantal Nederlands topbands. The Golden Earrings, nog met een s, kwam in de originele bezetting met Frans Krassenburg als zanger en Jaap Eggermont als drummer. De wat rauwere en zeer Haagse Q65 met de boomlange zanger Willem Bieler en die andere Haagse band, The Motions, met Rudy Bennet en Robbie van Leeuwen. De nog rauwere Amsterdamse Outsiders, met frontman Wally Tax – zie stukkie hieronder.
De Tee Set, met die prachtige bluesy stem van Peter Tetterroo, en de onvergetelijk Antwerpse solist Ferre Grignard. Ze kwamen allemaal naar Breda. Bennet en Van Leeuwen leven nog, maar Bieler, Grignard, Tax en Tetteroo zijn geen van allen oud geworden. Nog meer bands van naam: The Shoes, Rob Hoeke, Group 1850, en net voor de beatrage losbarstte: Trea Dobbs, Johnny Lion, de Bredase Young Sisters en Willy & Willeke Alberti.
Niet bepaald verrassend in de sixties; er werd niet alleen naar de muziek geluisterd en gedanst. Maar er werd ook gedronken, geblowd, gesjanst en gevreeën, aldus Marjory Vogelenzang: „Het was er altijd feest. Een heerlijke onbezorgde tijd. Denk er nog vaak aan terug.”
Mensen die destijds ziek werden van de psychedelische effecten: kunnen de schuld op Motell Reijnen steken. ‘Samen met Henk Beysens deed ik onder de naam Cradle Booking Agency het impresariaat van een paar lokale bandjes. Die wilden met paars psychedelisch licht werken, dat 12 maal per seconde moest flikkeren, waardoor het leek alsof je je in zo’n schokkerige zwart-wit film speelde.’

De opname met The Outsiders

Een gedeelte van de eerste langspeelplaat van The Outsiders – ‘Outsiders’ – werd op vrijdag 17 februari 1967 in De Schuur in Breda opgenomen. Er stonden ook eerder in de studio opgenomen nummers op. De producenten waren vader en zoon Gerard en Erik Bakker die een mobiele GTB 8-sporenstudio hadden. Een en ander is uitgebreid beschreven in de eerste biografie van de Amsterdamse band: Outsiders door Insiders van Jerome Blanes. Uit Amsterdam was een grote schare hardcore fans afgereisd naar Breda, aangevuld met een aantal lokale spijbelaars, want de opnamen begonnen overdag. Manager Jan van Setten legde uit wat de bedoeling was. Hief hij zijn linkerhand, dan moesten de meisjes gillen, ging rechts omhoog, dan brulden de jongens. De hele LP, tegenwoordig een collectors item, werd op die ene dag opgenomen. Via Google is de LP te vinden, ook gepresenteerd als setlist van het optreden, de opnames. De biografie is nog te bestellen via Google Books. In maart 2015 is een nieuwe biografie van zanger Wally Tax verschenen: Leven en lijden van een Outsider, geschreven door Rutger Vahl.
Dit was de eerste keer dat het op deze manier werd gedaan in Nederland. De Outsiders waren groot in 1967, niet alleen in Nederland. Ze stonden in het voorprogramma van de Stones, en in Parijs bij Chuck Berry.
Website over de geschiedenis van The Outsiders: TheOutsiders.eu
Maxazine: The Outsiders
Wikipedia: The Outsiders

Rob Charles

Onverbrekelijk verbonden met de geschiedenis van De Schuur als soos en beatcentrum: de op dinsdag 17 februari 2015 overleden impresario Rob Charles. Hij introduceerde in 1962 als 17-jarige in Breda het begrip ‘soos’, maakte een paar jaar later van het verlopen Hotel Restaurant De Schuur ‘beatcentrum’, en was een van de uitvinders van de ‘drive-in-show’, voordat Radio Veronica er landelijk een commercieel succes van maakte.
Ron Charles werd op woensdag 30 mei 1945 in het toen nog zelfstandige Zuilen geboren, voordat het dorp in 1954 door Utrecht opgeslokt zou worden. Als teenager werd hij popjournalist bij muziekblad Tuney Tunes, waar hij zijn column ondertekende met ‘Rob Charles, geen familie van Ray’.
Toen hij zelf in de gaten kreeg dat sjacheren en organiseren het beter afging dan schrijven – en dat hij daar beter mee kon verdienen, denk ik – veranderde hij van stiel.
Als impresario haalde hij tientallen vaderlandse artiesten naar De Schuur: van Rita Corita tot de Q65 en The Golden Earring(s). Daarnaast haalde hij tientallen grotere en kleine internationale acts naar Breda, in De Schuur, en later ook in het Turfschip. Zomaar een greep uit zijn gigs: Yes, Edwin Hawkins Singers, Ferre Grignard en Middle of the Road, maar ook de catch-as-catch-can-spektakels met Anton Geesink in zijn nadagen als judoka publiekstrekker.
Hij was pas 33 toen de stress hem inhaalde; in 1978 belandde hij totaal opgebrand in de WAO. „De spanning werd me te veel”, vertelde hij later in een interview in Dagblad De Stem. Tot zijn overlijden was hij een graag gezien dagelijkse gast bij Charelli, Van Ham en Le Petit op het Van Coothplein, waar hij graag vertelde over zijn succesjaren. Hij was er trots op, maar zijn verhalen waren altijd goed te pruimen omdat ie over een groot gevoel voor humor én een gezonde dosis zelfspot beschikte.
Zijn 70e verjaardag had hij willen vieren De Charelli, bij Jack Lambregts, die op zijn twaalfde zijn glanzende carrière in de horeca als glazenophaler in De Schuur is begonnen.
In 2010 grapte Charles nog: ‘Ik ben geboren in Zuilen, en ik wil eindigen op Zuylen.’ Die wens werd vervuld: daar werd vijf jaar later afscheid genomen van Rob Charles.
YouTube, In Memoriam door Jan van Hintum: R.I.P. Rob Charles