Drie jaar geleden schreef ik een stukkie over de geschiedenis van de Vierwindenstraat. Dat is nu weer een beetje actueel, nu de Gemeente Breda voorgesteld heeft om over de Wilhelminasingel, tussen de Vierwindenstraat en de Claudius Prinsenlaan, een voetgangers- en fietsbrug aan te leggen.
Het is het eerste concrete voorstel in het kader van de Omgevingsvisie 2040 en de Mobiliteitsvisie, waarin nog ‘een aantal’ bruggen voorzien is. Hoeveel precies, en waar, kan ik zo snel niet vinden. Maar ik kan zelf nog wel wat locaties verzinnen, en U ongetwijfeld ook.

Er komt natuurlijk van alles bij kijken, in technisch en logistiek opzicht, verkeersveiligheid, waterbeheer, toegankelijkheid voor alles en iedereen. En, waar ik tot nu toe helemaal niet bij stil gestaan had, het feit dat onze singels, met water, bruggen, oevers en bebouwing, aangewezen zijn als Rijksmonument.

Volgens de plannenmakers mogen de bruggen die er komen, geen afbreuk doen aan dat Rijksmonument. Daar kan ik me iets bij voorstellen, maar ik ben het niet met de opvatting dat de nieuwe bruggen één familie zouden moeten vormen, door dezelfde detaillering en hetzelfde materiaalgebruik.

Juist niet zou ik zeggen. Waarom zouden al die bruggen, op verschillende plaatsen in de stad, waar bebouwing en historie zeer verschillen, hetzelfde moeten zijn?

Gaap, saai.

De eerste brug die gerealiseerd gaat worden vormt de verbinding tussen het Chasséveld en het fietspad tussen de watertoren en het Wilhelminapark. Juist die brug biedt een unieke kans om een eerste historische fiets- en voetgangersbrug te laten herrijzen.

Tot 1964 lag tweehonderd meter naar het zuidwesten, op de plaats waar nu de Vierwindenbrug ligt, het Diaconessenbruggetje. Dat overigens toen al door de meeste Bredanaars ‘Het Vierwindenbruggetje’ genoemd werd. Het was een mooi houten bruggetjes, dat, als het weer opnieuw geconstrueerd zou worden, zonder problemen aan alle in PlanBreda geschetst logistieke en technische voorwaarden zou kunnen voldoen. Hoe de Gemeente het dan zou noemen, kan ons niet bommen, Bredanaars hebben altijd zelf uitgemaakt hoe ze iets noemen.

Het zou ook de derde keer zijn dat het herrijst. Het uit 1936 daterende fietsbruggetje werd in 1940 opgeblazen door Franse militairen, en in 1944 door de Duitsers. Beide keren werd het weer snel opgebouwd, tot het in maart 1964 getakeld en afgevoerd werd. Wie weet ligt het ergens op een geheime gemeentewerf, met veel meer stukken erfgoed, die stiekem en spoorloos uit de Bredase openbare ruimte verdwenen zijn.

De foto van de brug in volle glorie is door gemeenteambtenaar en amateur fotograaf Herman Hagen gemaakt. De foto’s van het takelen en afvoeren zijn gemaakt door historisch geograaf Karel Leenders. De meeste andere foto’s van de Vierwindenstraat zijn gemaakt door Johan van Gurp. Er zitten ook foto’s bij van Bernard van Gils en Bas Linssen, maar de rechten van alle foto’s liggen bij het Stadsarchief Breda.

| Facebook: /Leon Krijnen | Facebook: /Breda | Facebook: /OudBreda | Facebook: /GemeenteBreda |