Alfie is een schat van een hond. Dreigt er in de verte onweer dan verdwijnt ie stilletjes naar een deken in een donker hoekje onder een tafel in een van de kelders van de oude oliveto in Cittaducale. Of hij kruipt bij me op schoot met dat grote lijf van hem, terwijl ie van angst zo hard ligt te klappertanden dat het pijn doet aan mijn oren. Alfie is ooit een jonge straathond geweest, voordat hij via een Italiaanse animal shelter door Susan en Sante gered werd van de dreigende spuit. We weten niet wat hij als pup en puber… >> Lees verder . . . >>
De Groene Kloosterlaan
Droogte, verstening, vergroening, tegelwipperij, het zijn hete issues dezer dagen. Ik weet niet of er al een landelijke, regionale of stedelijke prijs is, maar ik draag de Kloosterlaan in Breda voor als voorbeeld van stedelijke vergroening. Mooi hoor! De vergroening van nummer 303 A, de etage boven het kaaspakhuis van Jac Hennekam, behoeft nog wat aandacht. Daar heb ik een paar verrekte leuke jaren gewoond, van de zomer van 1994 tot ik het eind van dat decennium naar de Van Goorstraat verhuisde. Pal tegenover de huidige vrouwenafdeling in het voormalige Huis van Bewaring.Waaruit in 2010 Totti, de doortastende magere meid,… >> Lees verder . . . >>
De Paarse Krokodil
De Paarse KrokodilGisteren een wandeling gemaakt over de Spinolaschans, parel van stilte tussen Breda en Terheijden. Met een vlekje, zag ik; een in elkaar gedonderde koepeltent, met daarnaast een of twee pallets, met daarop een beschimmelde matras. Iets verderop een soort van geïmproviseerd toilet, een paar lege plastic boodschappentassen, en nog wat zwerfaval. ‘Triest’, denk je dan, ‘dat daklozen of vluchtelingen er onder zulke omstandigheden hebben moeten bivakkeren, ook al zou het een fantastische natuurcamping kunnen zijn’.Waren er nog wat tekenen van recente bewoning zijn geweest, dan zou ik er me niet mee bemoeid hebben. Maar het is overduidelijk al… >> Lees verder . . . >>