Oorspronkelijk artikel: 24 april 2020, update 8 april 2023.
Kreeg vandaag een mailtje van Google Search, dat het verhaal op mijn website over Hennie Matena en de asbak ‘trending’ is.
Huh? Ah, natuurlijk, met dank aan dat aanstekertje op de blinkende bolo van Davy Klaassen. Toen het gebeurde dacht ik ook even ‘pff, een aanstekertje, aansteller, ben blij dat je geen massieve glazen asbak of een stalen staaf tegen je kale knar kreeg’. Daarna ben ik het weer vergeten, anders had ik dat verhaal woensdagavond wel weer even gerecycled. Misschien niet helemaal politiek correct, en het hoort ook niet, maar anno 2023 gaat zelfs de minister van justitie zich ermee bemoeien. Alsof het iets nieuws is, alsof het een nationale ramp is. Beetje dimmen, zou ik zeggen, het valt tegenwoordig allemaal nogal mee met dat supportersgeweld, als je dat vergelijkt met vroeger – toen alles beter was, ho, wacht . . . .

Anyway, ik schreef dit verhaal over de asbak van Matena drie jaar geleden, op 24 april 2020, omdat het toen veertig jaar geleden was dat het restant van de gestaakte NAC- Feyenoord vanwege die asbak overgespeeld werd. Waarna het de afgelopen dagen weer lekker opgerakeld werd omdat mensen op Google gingen zoeken op Matena en de glazen asbak 🙂

Oorspronkelijke tekst: ‘Het was allemaal een beetje lastig zoeken, data door elkaar, verkeerde namen, wedstrijden dubbel getagd. En dan speelde er tot overmaat van ramp acht jaar later ook nog een speler (Peter) bij NAC met dezelfde achternaam als de grensrechter waar ik naar op zoek was: (Hennie) Matena. Ja, rustig maar, ik weet dat nu iedereen die iets met NAC heeft omhoog veert: dé asbak!

Hoe dan ook, gisteren was het veertig jaar geleden dat het restant van NAC – Feyenoord zonder publiek uitgespeeld werd. Dat nadat grensrechter Matena in het op 6 oktober 1979 begonnen duel door een vanaf de tribune gegooide massieve glazen asbak knock-out ging. Het laatste half uur werd op 23 april 1980 zonder publiek gespeeld.

Door een Bredase aannemer was het mogelijk gemaakt via een hoogwerker net buiten het stadion de wedstrijd op een televisiescherm te volgen. De ruim 3000 supporters op het voorplein zagen al na zes minuten Martien Vreijsen uit een vrije trap 3-2 scoren, en dat bleef het. Alle foto’s zijn zo te zien van de eerste wedstrijd, want allemaal met publiek. Misschien waren er ook geen fotografen welkom bij het laatste half uur in april 1980.

Op de foto’s waarop de scheids en de grensrechters de verslaggevers van dienst te woord staan, herken ik Hans Coolegem en Harry Vermeegen. Op die nadat Matena tegen de vlakte gegaan is herken ik de onsterfelijke Jan van Bragt, adjudant en boegbeeld van de Bredase Politie, die altijd onbevreesd voor de ME uitliep, op weg naar vak B of ander onheil. En dus soms ook als eerste een knal voor zijn kop kreeg en zijn pet verloor. Hoe dan ook, zowel na de eerste als na de tweede wedstrijd bleef het nog lang onrustig aan de Beatrixstraat, in De Cordial en in de binnenstad. Mooie tijden!’

Alle foto’s: Johan van Gurp, Dagblad De Stem, Stadsarchief Breda.
Facebook: /Léon Krijnen