Toen ik begin maart gaande een nuttige winter in drie maanden negentien krakkemikkige barkrukken van De Beyerd gerestaureerd had, stak de grote lees- en stamtafel nogal vermoeid, kaal en versleten af bij de herboren krukken. ‘Die zouden we eigenlijk ook eens aan moeten pakken’ zei ik toen. ‘Graag, als je tijd hebt’, zei Orson.

Die tafel gaat in ieder geval drie keer per jaar voor een week het café uit: met Carnaval, Jazz Festival en Belgische Bierweek. Maar ja, met carnaval waren we in Portugal en met de Jazz in Noord Spanje. Op de zaterdag voor de opening van de Bierweek hebben we hem ontmanteld en naar de loods gebracht, waar ik alle tijd en ruimte had. Vanmiddag hebben we hem terug gezet, nadat alles goed uitgehard was. 

Min of meer hetzelfde werk als aan de krukken: schuren en afbranden, kapotte stukken restaureren. De rottende voeten, die decennialang bier en zeepsop opgezogen hadden, uitgeboord en gehakt en opnieuw opgebouwd met epoxy en houten passtukjes. De kap kaal gemaakt, voor zover ie dat nog niet was, net als de stalen steunen. De kap stond er uit het lood een beetje op te wiebelen, omdat die bak een paar millimeter getordeerd is, nu niet meer.

De doorvoer voor de elektriek opgeboord zodat er nu een stekker doorheen kan, en er nu bij iedere verplaatsing onder het blad niet meer gepield hoeft te worden met een kroonsteentje. Na het schuren drie lagen mahoniebeits erop gesmeerd, daarna drie lagen Traelix, en op de stalen standaards twee lagen Hammerite hamerslag. Tot slot het blad in de bijenwas gezet.

We weten niet precies hoe oud blad en onderstel zijn, en hoe oud de lichtbak is. Wel dat ze niet bij elkaar hoorden en pas later verkering kregen. Zestig jaar geleden was de tafel een stuk groter en stond ie in het achterzaaltje, waar de Victoria Band wekelijks repeteerde. En waar we in de jaren zeventig en tachtig ook weleens vergaderden met de stadsredactie. Waar we met Jan Konings, Fred van der Penne en Jac Havermans na het sluiten wel eens tot het ochtendgloren illegaal zaten te rikken of te pokeren. Zo ongeveer waar nu keuken en bar van het restaurant staan.

Vermoedelijk is de tafel begin jaren negentig van de vorige eeuw, gaande de grote verbouwing en uitbreiding met het restaurant, naar het café verhuisd. Maar pas nadat blad en onderstel door Arie in lengte en breedte ingekort waren. Om hem met de ene kopse kant in de schouw te passen, en een beetje afstand tussen bar en de andere kop te laten, overigens nu nog steeds een zwanenhals als het café gezellig vol is.

In 1989 zien we in het Stadsarchief The Original Victoriaband in het oude zaaltje nog om de tafel heen zitten blazen, zonder de lichtbak. In 2002 verschijnt ie voor de eerste keer in beeld mét lichtbak, bij het Politiek Café op maandag 4 maart. Met Willem Merkx als aandachtig toeschouwer. Hij duikt ook nog een keer op een foto die Johan van Gurp op 11 oktober 2006, staand op de bar gemaakt heeft. Met de toenmalige stadsredactie die op die woensdag, de traditionele vrije dag, kennelijk vergaderd heeft.

Die lichtbak komt óf uit Hotel Cosmopolite, óf het Oranjehotel. De inboedel van die twee hotels tegenover het station, in 1982 door Stolwerk gesloopt, werden op 15 februari door het Arnhemse Veilingbedrijf Derksen bij opbod verkocht. Daar heeft Piet de Jongh die lichtbak gescoord en hem tot nader order opgeslagen.

Helaas heb ik er, toen ik hem vorige week ontmantelde, geen aantekeningen in gevonden. In de oude biljartklok, die ik ooit van Piet gekregen heb, en die al bijna dertig jaar bij mij thuis als deurbel fungeert, staat aan de binnenkant wel een handtekening van Piet, met een datum: juni 1972 bij Stoffelen aangeschaft.

In het Stadsarchief zitten een paar foto’s van een bomvolle zaal tijdens die veiling. Ik zie wel een paar oude bekenden, maar helaas komt Piet niet in beeld. De lichtbak ook niet, nadat ik alle foto’s van Cosmopolite en Oranjehotel doorgebladerd heb.

Eens even kijken, wat nog meer? 🙂

| Foto’s: Facebook/Leon Krijnen | Restauratie van ‘De Krukke’ |