Waar ik soms dagelijks over schrijf, is de bouw van het nieuwe station in de stad waar ik woon: Breda Centraal. Als werk zie ik het niet, meer als een hobby waar ik zomaar salaris voor krijg.U hoort mij over het station dus niet klagen. In tegenstelling tot nogal wat lezers van onze krant of bezoekers van website en Facebook. Regelmatig hebben ze een punt, want de bouw verloopt niet altijd even gladjes.Eerdere post op Facebook. Sleutelwoorden: lekkages, brandmeldingen, natuurstenen goten die kapot gereden worden en stinkende urinoirs. Daar maak ik foto’s van, ik stel er links en rechts vragen… >> Lees verder . . . >>
Fiat 130 Berlina
De Paus reed erin, en er is een club van in Nederland, maar qua aantallen is een van de zeldzaamste klassiekers: de Fiat 130, zowel de Berlina als de Coupe. Het is bijna veertig jaar geleden dat ik er een gezien heb, maar dan ook dagenlang, van binnen en van buiten, als chauffeur. Van wijlen Umberto Agnelli himself. In 1977 was ik tweedejaars student aan de School voor de Journalistiek in Utrecht, woonachtig in een kraakpand aan de Herengracht in Amsterdam. Een beurs had ik niet, dus ik zat meer op de bestelwagen van Bouwvaria in de Staatsliedenbuurt, dan in… >> Lees verder . . . >>
Fanmail van Anna List
Fanmail. Soort van. Nou heb ik een paar gekende, geoefende en zeer amusante practical jokers in mijn vrienden- en kennisschenkringetjes, dus ik sta helemaal nergens meer van te kijken. Wat betreft de toonzetting zou het van een paar van die vrolijke grapjassen afkomstig kunnen zijn. Maar het font en de signatuur onder dit zo te zien op een machine getikte epistel dat in een enveloppe zonder postzegel op het Trivium afgegeven of bezorgd is zegt me niks. Ben eigenlijk wel benieuwd welke zich analist noemende papieren reaguurder de moeite genomen heeft De integrale tekst: Tja Krijnen, hoe dom kan men… >> Lees verder . . . >>
Thijs Heslenfeld: what I see is what you get
Over Thijs Heslenfeld heb ik de afgelopen jaren voor mijn krant en voor diverse stekken op internet een paar keer iets geschreven. Over zijn geweldige fotoboeken, over zijn manier van werken, over zijn reizen, over zijn manier van leven. Thijs Heslenfeld is iemand die op een gegeven moment zo stevig de smoor in kreeg van alles wat hij tegen zijn eigen zin aan het doen was dat ie daar pardoes mee gekapt heeft. Thijs doet, schrijft en praat recht voor zij raap onder het motto: ‘what I see is what you get’. Hij doet alleen maar waar hij zin in… >> Lees verder . . . >>
Postcrossing
Opgeslagen heb ik het helaas niet, maar in 1987 verstuurde ik mijn eerste e-mailtje. Het vertrok vanaf een DOS terminal via het Amsterdamse NEABBS en het Fidonet naar een een apenstaart in de Verenigde Staten. De woorden verlieten letter voor letter via een krijsend akoestisch modem het gifgroene scherm. Ze vormden een vraag over iets met computers aan een Amerikaanse hoogleraar. Wonder, oh wonder, pure extase, toen er de volgende dag een antwoord arriveerde. Internet werkte! De hele wereld werd er mee aan elkaar geknoopt, en we weten allemaal wat er van geworden is, bijna 30 jaar later. Met alle… >> Lees verder . . . >>
Happy New Year!
De week mag ik hier altijd afsluiten, maar het allerlaatste woord van het jaar heb ik maar af en toe: als de laatste zaterdag van het jaar tevens de laatste dag van het jaar is. Hoe dan ook, mijn laatste column van het jaar heb ik al vaker geschreven, en altijd weet ik niet goed wat ik ermee moet: terugblikken of vooruitkijken? Terugblikkend mag ik niet klagen, want het is best een mooi jaar geweest, en – afkloppen – zonder persoonlijke rampspoed. Vooruitkijkend – afkloppen – voorzie ik qua werk niet al te veel problemen. Dankzij een van de zeldzame… >> Lees verder . . . >>
Democratie
Wie niet weet waar hij op moet stemmen moet PvdA stemmen. Omdat je dan zeker weet dat je niet weet waar je op gestemd hebt. Want bij de PvdA staat maar één ding vast: dat geen enkel standpunt vast staat. Dat gezegd hebbende: zou ik de mogelijkheid hebben om ook de leden van de Eerste Kamer te kiezen dan zou ik PvdA overwegen. Omdat daar PvdA’ers zitten die doen waar ze door de leden van de Provinciale Staten voor gekozen zijn. Zoals op hun gemak wetsontwerpen, die al door de Tweede Kamer aangenomen, zijn nog eens door te vlooien. Om… >> Lees verder . . . >>
Een hypotheek van 5 gulden
Foto: De Sacramentskerk aan de Zandberglaan. Foto Joop de Koning, Rijksdienst Cultureel Erfgoed. Dit verhaal vond ik vandaag terug in mijn archief, zal het ergens in 2014 denk ik, voor de krant geschreven hebben, maar de exacte datum kan ik niet vinden. Ik weet of Cor en Toos van Oosterhout nog leven. ‘Het komt niet zo vaak voor’, schreef ik toen, ‘dat er een handgeschreven brief op de krant arriveert met een kant en klaar verhaal’. Maat die brief bevatte er een, v an Cor van Oosterhout (85) over het leven van zijn vader, die als uitvoerder voor de Bredase… >> Lees verder . . . >>
Op een oude tandem naar Haarlem
Broers en rijwielhandelaren Bas en Jeroen van Boxel uit Gilze en Galder peddelen zondagmorgen op een 74 jaar oude Gazelle tandem voor Serious Request naar Haarlem. Het monumentale stalen vehikel, dat in 1940 door hun opa Cees in Galder nagelnieuw verkocht is, is vorig jaar, na ruim 70 jaar onzichtbaar geweest te zijn, bij Bas in Gilze opgedoken. De klassieker, met trommelremmen, weegt meer dan 50 kilo, en heeft maar een versnelling. Desondanks hopen Bas en Jeroen hopen de 130 kilometer, van Galder dwars door het Groene Hart naar Haarlem, zondag in 4 uur af te leggen. De eerste 2000… >> Lees verder . . . >>
Zitten
Zitten is het nieuwe roken. Laatste mantra van hen die garanderen dat we via meer van het een en/of minder van het ander langer zullen leven. De hard cores onder die profeten voorspellen daarbij een gelukkiger staat van zijn als bijverschijnsel. Bewegen, eten, drinken, roken, doen. Wie het een of het ander meer of minder matigt, heeft zonder twijfel iets meer kans op iets minder fysieke problemen. Al staat er altijd, zoals iedere nuchtere arts weet, maar één ding vast, en dat is dat er voor iedere levende ziel, behalve dan de dood, niets zeker is. Intussen is het aan… >> Lees verder . . . >>
Veolia: Hoedoe en bedankt
Het viel af en toe niet mee om het onbekrachtigde stuur rond te krijgen, want ook de chauffeurs van de oldtimers zijn oldtimers.Gelouterde veteranen, die vroeger voor de BBA of de Zuid Ooster over Brabantse wegen reden. Nu rijden ze met liefde en plezier hun rondjes op de DAF’s en de Volvo’s van de Stichting Veteraan Autobussen.Vrijdag namen ze namens Veolia afscheid van West-Brabant, waar vanaf dit weekeinde de bussen van Arriva het busvervoer verzorgen. In Den Bosch, Tilburg en Breda reden decennia oude stadsbussen op verschillende lijnen, onder het motto ‘Houdoe en Bedankt’.De zandkleurige BBA 432 reed van Breda… >> Lees verder . . . >>
Jeugdidolen
Het zegt iets over mijn leeftijd, die onvermijdelijk voortschrijdende grootheid, dat het mijn idolen waren. Een zinloze neiging tot uitstel van acceptatie: tijd, resulterend in de dood, is de grote gelijkmaker, die iedere seconde voor iedereen hetzelfde telt. Bill Cosby en Rolf Harris waren twee van mijn jeugdidolen. De een zwart en Amerikaan, de ander blank en Australisch. Wat ze gemeen hebben: wereldberoemd in hun eigen biotoop. Cosby in de Verenigde Staten, Harris in zijn geboorteland Australië, en in Groot Brittannië. Cosby, in het zwart-wit van de jaren zestig de helft van het het zwart-witte duo I Spy. Harris de… >> Lees verder . . . >>
Goed stelletje
Wel vaker via Facebook contact gehad met Hennie Zuidwijk en zijn geweldig leuke Daf 32 bestel. Die hij als een pak oud roest uit Frankrijk gehaald heeft en in nieuwstraat terug gebracht. Ik wist dat hij in Teteringen woont, maar we hadden elkaar nog nooit de hand geschud. Vanmorgen Dorus maar eens even uit de garage gehaald en hem op temperatuur te draaien en de accu op peil te houden. Verrek, wat zag ik in Heusdenhout in de spiegel? Dat kon er maar één zijn. Zal je net zien: bijna altijd loop ik met mijn rugzak en mijn camera’s rond, maar nu… >> Lees verder . . . >>
Lachend of huilend, Sinéad blijft knokken
Sinéad Power. Een naam die beklijft vanwege de naam, maar die door de trotse draagster er van meer dan waar gemaakt wordt. Die zich niet schikt in haar lot, maar die tussen humor, depressie en verdriet altijd weer op probeert te staan. Huilend of lachend, debatterend of scheldend, en altijd vechtend op weg naar alleen maar dat doel: weer lopen. Tweeëneenhalf jaar geleden brachten we haar in deze krant als eens voor het voetlicht. Dat was toen ze van kerngezonde jonge meid via een bizar ziektebeeld, op sterven na dood, al bijna 9 maanden aan een rolstoel gekluisterd was. De… >> Lees verder . . . >>
De nieuwste van Thijs hakt erin
Foto: Thijs van der Molen heeft een cd’tje gemaakt met slechts één nummer: Dag Meneer, over de ziekte Alzheimer. Foto Rosé Lokhoff. Thijs van der Molen, die een nummer zingt dat tranen zal laten stromen, dat is even wennen. De eeuwig opgetogen Thijs, waar ook in tijden van zware tegenslag altijd het plezier van af bleef spatten. De zanger van ballades, carnavalskrakers en meezingers. Van ‘Pak ze maar beet, zei tante Greet’, ‘Drinke totteme Zinke’ en ‘Waar is de neus van Toon?’ tot het door hem onsterfelijk gemaakte ‘Het leven is goed in het Brabantse land’. Dat is dezelfde Thijs… >> Lees verder . . . >>
Wolfsburg 1951-1963
Mooie plaatjes over de geschiedenis van Volkswagen. Ik heb ze opgevist uit het door Google gehoste archief van LIFE, dat enkele miljoenen foto’s telt, daterend van 1750 tot heden. De meeste ervan zijn nooit gepubliceerd in het blad, maar wel voor het nageslacht, en sinds een paar jaar door Google ontsloten. LIFE was een weekblad tot 1972, een onregelmatige ‘special’ van 1972 tot 1987, en een maandblad tot 1978. Vervolgens was het van 2004 tot 2007 een wekelijkse bijlage van enkele kranten, om uiteindelijk voorgoed van het papieren toneel te verdwijnen. In januari 2012 werd LIFE.com een foto channel van… >> Lees verder . . . >>
Oma God
Mijn Italiaans is nagenoeg niks. Geen ramp in Rome, waar iedere Italiaan die iets aan je denkt te kunnen verdienen daarvoor de juiste Engelse woorden weet op te diepen. Zoals ‘good price’, door die charismatische charmeurs met hun stralende glimlach in één en dezelfde adem gevolgd door ‘my friend’. Wat er me ondanks mijn gebrek aan Italiaans opvalt: de jeugd spreekt er de moedertaal onversneden. Mijn Italiaans is nagenoeg niks. Geen ramp in Rome, waar iedere Italiaan die iets aan je denkt te kunnen verdienen daarvoor de juiste Engelse woorden weet op te diepen. Zoals ‘good price’, door die charismatische… >> Lees verder . . . >>
Hipster of Jihadi?
Foto: Mazen Hariz – Who’s That Lebanese Man With A Beard: Hipster Or Jihadi? Het is een van de mooiste liedjes die ik ooit gehoord heb. Frederique Spigt zingt het bijna hypnotiserend. Een pracht van een nummer, maar anno 2014 met een tamelijk ongelukkige titel, die tot overmaat van ramp 14 keer gezongen wordt: Isis. Je zal maar als Isis aangegeven zijn bij de burgerlijke stand, in liefde en met goede bedoelingen. Me dunkt dat er genoeg argumenten voorhanden zijn om bij dezelfde balie Isis officieel in Iris of iets anders te laten veranderen.Of om je baard af te scheren,… >> Lees verder . . . >>
Met Christiaan Zwaniken in de Reigerstraat 2.0
Dit is de lezing die ik – zo ongeveer – ik ben hier en daar van de tekst afgeweken – op zaterdag 8 november 2014 uitgesproken heb als inleiding van het ‘kunstenaarsgesprek‘ dat ik daarna gevoerd heb met Christiaan Zwanikken. Wat leuk, dat het toeval me naar het pand gevoerd heeft waar ik 36 jaar geleden ben begonnen te werken: hier, Reigerstraat 16 in Breda. Waar, 34 jaar nadat de krant hier vertrokken, nog wel eens post voor bezorgd wordt. Dit was toen het gebouw – beter gezegd een aan elkaar geknoopte doolhof van panden, gaten, hallen, trappen, kelders en… >> Lees verder . . . >>
Nokia
Anno 2014 is het bijna niet meer voor te stellen, dat tot nog maar tien jaar geleden Nokia hetzelfde betekende als gsm’etje of mobieltje. Bijna iedereen die in de jaren negentig van de vorige eeuw of begin deze eeuw zo’n ding had, belde met een Nokia. Niet meer, nu die markt voor het grootste gedeelte verdeeld is tussen de iPhones van Apple en een stoot andere merken die op een Androidsysteem van Google draaien. Nokia is dood en begraven. Jawel, er zijn nog mensen die een WindowsPhone gebruiken, en daar zitten nog wat rudimentaire botjes en hersencellen van Nokia in.… >> Lees verder . . . >>