Het café heet In Holland, en het ligt in Holland. Weinig Hollanders weten dat Nederland daar zó dicht tegen Hoogstraten ligt dat je er in de schaduw van de kerk een filter of een trappist kan drinken. Bij In Holland . . . Café In Holland ligt geografisch gezien op het gekste stukje Nederland. In Castelre, aan het eind van een vijf kilometer lange tong die vanuit Nederland brutaal in België steekt om Hoogstraten een lik te geven. Waar de tong begint, halverwege Minderhout en Baarle-Nassau, is hij amper tweehonderd meter breed. De isthmus van een Nederlands schiereiland in België.… >> Lees verder . . . >>
Een cafe in de perfecte plaats: Dorst
Ooit was de oude rijksweg die Dorst in tweeën snijdt, een drukke verkeersader. De weg roept in café Dorpzicht veel herinneringen op. Aan droeve gebeurtenissen, maar ook aan leuke voorvallen. Perfecter plaatsnaam voor de vestiging van een café bestaat niet: Dorst. Hoe lang Dorpzicht midden in Dorst staat weten Jac en Rian van Tilburg niet precies, wel dat de grootvader van Rian er rond 1890 voor het eerst getapt moet hebben. Maar deed hij dat in Dorpzicht, of Dorpszicht? Op de gevel staat het zonder s, op het fietsenrek met. “Officieel zonder”, volgens de uitbaters, “maar het wordt net zo… >> Lees verder . . . >>
In De Druif doen ze alles met zijn drieën
Het ligt net buiten het centrum van Zevenbergen, maar over aanloop hebben ze niet te klagen bij café De Druif. Het ligt net buiten het centrum van Zevenbergen, maar over aanloop hebben ze niet te klagen bij café De Druif. Geen kroegbaas die de afgelopen vier jaar niet meer dan hem en zijn klanten lief was geconfronteerd is met het rookverbod. De een liet stiekem doorroken, om al dan niet via proefprocessen en hoger beroepen tot een definitief besluit te komen. De ander gaf meteen de pijp aan Maarten, met alle asbakken erachteraan en zijn vingers kruisend om het effect… >> Lees verder . . . >>
De veiling is nog enkel herinnering
Het is weer even geleden, maar ooit dekte de naam de lading. Naast Veilingzicht stond de veiling van Oudenbosch. Het café aan de Bosschendijk zat toen zes dagen per week bomvol met boeren en groenteboeren, tuinders en telers, mensen van de veiling, vertegenwoordigers en leraren en scholieren van het Thomas More College. Goed voor een rijke geschiedenis, gevuld met mooie verhalen. Anno 2012 lopen de vaste klanten nog steeds door de achterdeur naar binnen, en krijgen zonder bestellen de eerste zegen van het hun vertrouwde individuele ritueel: een koffie, een neut of een pint. En een asbak. De voordeur blijkt… >> Lees verder . . . >>
Café Calfven, aan Calfven, in Calfven
Vroeger had je in Calfven bij Ossendrecht wel zeventien cafés. Daar is er anno 2012 nog maar één van over: café Calfven, ter grootte van een huiskamer. Het Café heet Calfven, de straat heet Calfven, het buurtschap heet Calfven. Vroeger een zogenaamde heerlijkheid van lage jurisdictie, onder aan de Brabantse Wal tegen Ossendrecht, sinds de laatste herindeling onderdeel van de gemeente Woensdrecht. Met een oppervlakte van 26 hectare piepklein, maar met een rijke historie, voor het eerste beschreven in 1353. Bijna 700 jaar later is Calfven nog steeds niet meer dan een reep land. Een lange straat die vooraan in… >> Lees verder . . . >>
‘t Chaamse Wapen hoort bij De Acht
‘t Chaamse Wapen staat op de plek waar de roemruchte Acht van Chaam sinds mensenheugenis begint en eindigt. De geschiedenis van het Wapen zelf gaat nog verder terug. Laat ergens in Nederland het woord Chaam vallen, en het kwartje volgt: De Acht. Chaam is De Acht, De Acht is Chaam. Zonder De Acht zou geen hond in Nederland Chaam kennen. De Acht zelf is onverbrekelijk verbonden met De Nacht. Waar De Acht begint en eindigt, waar De Nacht doorgaat tot De Acht begint, daar staat ‘t Chaamse Wapen. Wie er de voordeur achter zich dichtgooide, nadat hij te lang in… >> Lees verder . . . >>
Op de Beek bij Janny en Jenneke
Pracht van een cafe: ‘t Veehandelshuis aan de Groenstraat in Prinsenbeek. Jenny en Janneke zwaaien twee zussen de scepter. Hun echtgenoten springen zo nu en dan bij. Alweer zo’n oud café waar we eigenlijk twee pagina’s voor nodig hebben. Een voor de beschrijving van sfeer en geschiedenis, en eentje voor het lijstje met clubs, verenigingen en koren dat er thuis is. Misschien moet er maar eens een keer een top 100 opgemaakt worden van dat soort cafés. Van de dertien cafés die we tot nu bezocht hebben, zouden er waarschijnlijk al zes voor de top 10 in aanmerking komen. Café… >> Lees verder . . . >>
‘t Vaartje bloeit in het buitengebied
De twaalfde Op Café alweer, ditmaal in het buitengebied. Met een opsomming van wat er in ‘t Vaartje in Dongen allemaal te doen is, kan met gemak een hele pagina gevuld worden. ‘t Vaartje is om te beginnen een echte plattelandskroeg, maar vooral middelpunt van een veelvoud aan evenementen en activiteiten. Op een strategische stek, zo ongeveer waar West- in Midden-Brabant overgaat. ‘t Vaartje hoort bij het grondgebied van Dongen, maar Tilburg, Kaatsheuvel, Waspik, ‘s Gravenmoer en Loon op Zand liggen allemaal ongeveer even ver weg. Een ligging met grote voordelen voor kasteleinsechtpaar Ton en Hanny Kemmeren. ‘t Vaartje ligt… >> Lees verder . . . >>
In Café Stroop blijft iedereen plakken
Er zijn cafés die van overgrootvader op opa op vader op zoon over gaan. Waar de volgende generatie staat te trappelen om de tap over te nemen. Er zijn ook cafés die van niks tot een goedlopende tent omgetoverd zijn door een starter. Lukt meestal alleen maar als de natte starter gepokt en gemazeld is als glazenophaler en -spoeler, tapper, kok, biechtvader, deurwaarder en uitsmijter. In een café waar hij alles al een keer meegemaakt heeft. Een duizendpoot die weet bij wie hij juist wel en bij wie hij helemaal niet een van die rollen moet spelen. Nog steeds geen… >> Lees verder . . . >>
Oud Brabant: ingestort en weer opgestaan
Café Oud Brabant in Oosterhout was er door een gemeentelijk bouwfoutje bijna niet meer geweest. Maar het bijna drieënhalve eeuw oude pand staat er nu weer fier bij. Misschien moet we een aparte serie gaan maken over alle Hoven van Holland. Er moeten er honderden zijn. In de serie Op Café is er pas één aan bod gekomen, in Etten-Leur, maar daar waren er vroeger twee: één in Etten, één in Leur. Het zou zomaar kunnen dat er in ieder dorp, in iedere stad een Hof van Holland gevestigd is, of is geweest. Op de dag van publicatie in de… >> Lees verder . . . >>
Daisy en Lady waken over Dimphy en Leo
Wie niet oplet, rijdt er zo aan voorbij, maar voor Ulvenhouters is Café Christianen een niet meer weg te denken plek aan hun Dorpstraat. In Café Christianen staan niet alleen pinten, asbakken en spullen op tafel. Als ze er zin in hebben, lopen Lady en Daisy over de Perzische tafeltapijtjes om hun favoriete klant een lik te geven of een dutje te doen. 7 en 8 jaar oud, zo te zien beiden niet als raszuiver in een stamboek opgenomen. Net zo aanhankelijk als waakzaam. Meestal liggen ze in hun eigen luie leunstoel, eentje links van de voordeur, de andere rechts,… >> Lees verder . . . >>
Moskes: de grens dwars door het café
Het kleine witte café staat in België én in Nederland. De bar en de ‘privaat’ erachter staan in België, de rest van het café steekt Nederland in. Wie de voordeur verlaat, stapt op Belgische kasseien, wie via de achterdeur het pand verlaat, staat op de parkeerplaats in Nederland. Of België. Het terras zal gedeeltelijk in Nederland liggen. De toiletdeuren staan precies op de grens. Pissen doe je dus in Nederland, maar naar welke kant het riool stroomt, weet niemand. Wel dat er twee aansluitingen op de waterleiding zijn. Uit de ene komt Belgisch water, uit de andere Hollands. De zolder… >> Lees verder . . . >>
In De Zevende Hemel brandt altijd licht
Het is toeval dat het zevende café in de serie Op Café als naam De Zevende Hemel draagt. Het besluit om het intrigerende kroegje te bezoeken is al lang geleden genomen. Honderden keren heb ik het gepasseerd in de loop der jaren, en het lijkt er altijd feest. Ook al omdat er altijd veel lampen, waxinelichtjes, kaarsen en en sierverlichting branden. In en om de Zevende Hemel brandt altijd licht. In de donkere maanden, maar ook in lente en zomer. Ooit stond ik tien meter verderop in de invallende duisternis zwetend een lekke tuub te plakken. Waarbij ik ongevraagd advies… >> Lees verder . . . >>
De ziel gist en borrelt in Café Krijnen
Al op de drempel voel ik me helemaal thuis in Café Krijnen, maar eerst loop ik met kastelein Jan Krijnen onze stambomen na. Om te voorkomen dat we van nepotisme of vriendjespolitiek beschuldigd worden. Wie het niet gelooft gaat zelf maar op zoek in gemeentelijke archieven, maar we zijn géén familie. In de verste verste niet. Ook al zit er een filosoof aan de stamtafel, die na een slok bier laat weten dat we allemaal familie zijn. „Als je maar ver genoeg terug gaat, tot Adam en Eva en de apen.” Dat zal wel, maar mijn wortels groeiden in Terheijden… >> Lees verder . . . >>
De Markhoek: de bushalte van NAC
Café De Markhoek staat al ruim een eeuw op een prominent punt binnen de Bredase singels. Beetje verwarrend dat nu ook een straat in de wijk Ginneken dezelfde naam krijgt. Bij Café De Markhoek (zonder c, daarover later meer) op de hoek van de Marksingel en de Tweede Markstraat in Breda is het eenmaal in de veertien dagen twee keer spitsuur: als NAC thuis speelt. Twee keer op die dag is het volle bak: voor en na de wedstrijd. Vanaf De Markhoek vertrekt altijd een kwartier voor de wedstrijd een bus vol supporters naar het Rat Verlegh-stadion. Wie na afloop… >> Lees verder . . . >>
Hof van Holland, een thuis voor velen
In Het Hof van Holland in Etten-Leur barst het van de verenigingen. Liefst 25 hebben hun thuisbasis in de karakteristieke herberg, al vier generaties uitgebaat door de familie Roeloffs. Van alles wat. Skiclub, vis- en vogelverenigingen, rikken en andere kaartspelen, vier avonden met verschillende biljartverenigingen, heemkunde, schieten, stijldansen, muziek van blazen en drummen tot zingen en rock-‘n-roll, darten, fietsclub, oldtimer bromfietsclub, motorclub, modelvliegtuigen. Met soms illustere namen, zoals de Joekels, Muzirabel, de Hutseklutsers, de Revierders, Speedy Gonzales en Steeds Groter. Pagina krant in PDF. In ieder echt café zitten een paar vaste klanten zwijgend na te denken over het leven,… >> Lees verder . . . >>
De deur van D’n Inval staat altijd open
Leo en Ineke Leeggangers achter de tap van D’n InvalCafé D’n Inval maakt zijn naam waar: de deur staat wagenwijd open. Zodat buren en voorbijgangers mee kunnen genieten van de schlagers die op festivalsterkte door de Grote Kerkstraat in Raamsdonksveer schallen.Pagina als PDF: pdf/opcafe-inval.pdf Alle kasteleins in Adobe Spark. Decibellen en vierkante meters hebben we niet nagemeten, maar de oppervlakte is volgens uitbaatster Ineke Leeggangers klein genoeg om legaal te blijven roken. Roken doen de meeste klanten, haar echtgenoot Leo is geboren met een buil zware shag in zijn borstzak. “We hebben een rookruimte, maar die is nog nooit gebruikt.”D’n… >> Lees verder . . . >>
‘Geen pindakaas aan mijn biljart!’
Rietje is een gekoesterd publiek geheim in Rijsbergen. Wie niet weet waar het is, komt er niet. Het heet café De Kwinkslag, maar wie er klant is, zegt Rietje. Wie naar Rietje gaat komt daar omdat hij door iemand uitgenodigd is. Niemand loopt er toevallig binnen, omdat niemand er een café vermoedt. Rietje Snellen (73) zwaait er de scepter, en Rietje vindt het best zo. “Ik krijg nooit raar volk binnen. Laat dat maar lekker doorlopen.” Het toeval wil dat de middag dat we het domein van Rietje te bezoeken, deuren en ramen wijd open staan. Dat zijn er niet… >> Lees verder . . . >>
Een Duvel in een Nonnenklooster
Ooit woonden, aten, fluisterden en sliepen er nonnen. Later was het een friettent, daarna een daverende disco. Anno 2011 een dorpscafé. Waar Duvel, Juup, Palm, Chouffe en Schrobbelèrkes geschonken worden. Welkom in het kloppende hart van de net zo kleine als levendige dorpsgemeenschap Den Hout: Het Klösterke. Ruim veertig jaar geleden verdiende de jonge ondernemer Paul de Hoogh zijn geld met een friettentje op de hoek van de Houtse Heuvel. Hij verkocht ambachtelijke frietjes, die hij in zijn domeintje zelf sneed, voorbakte, afbakte en in puntzakken schepte. Honderd meter verderop waren de Zusters Franciscanessen der Onbevlekte Ontvangenis van de Heilige… >> Lees verder . . . >>