Ik kijk altijd gefascineerd naar de documentaires over Sea Shepherd, maar niet omdat ik vierkant achter de ideologie en de methodiek van deze walvisbeschermers sta. Eerder stelde ik hier de vraag wat het verschil is tussen walvissen en koeien. Behalve dat het ene zoogdier graast en het andere zwemt? Verschillende opgewonden reacties bevestigden mijn stelling dat het walvissendebat op emoties gestoeld is. Mijn fascinatie geldt het totale gebrek aan discipline en het levensgevaarlijke geklungel aan boord op de boten bij Sea Shepherd. Verbazingwekkend dat er nog geen doden gevallen zijn. Volgende week vergadert de Internationale Walviscommissie (IWC) in Marokko over… >> Lees verder . . . >>
(On)wettig
Coby Louwerse met de zilvermeeuw die is besmeurd met oranje verf. Zijn verenpak is lek en hij kan niet meer vliegen. Het zal heel moeilijk worden om hem weer schoon te krijgen. foto Lex de Meester De halve zool die een zilvermeeuw met oranje menie had ingesmeerd, moeten ze maar dezelfde behandeling geven. Geen politiek-correcte reactie, maar ik hou niet van gekloot met dieren. Wel moest ik gisteren lachen toen ik twee meiden met een ezel zag wandelen. Het beest had het prima naar zijn zin, balkend van trots op de oranje hoed op zijn kop. Moet kunnen, maar dat… >> Lees verder . . . >>
Besneden
De clou ben ik vergeten, maar als ik iets over de mannelijke besnijdenis hoor, moet ik aan Max Tailleur denken. De onsterfelijke Joodse Amsterdammer die met zijn linkeroog in zijn rechterbroekzak keek en daar zelf grappen over maakte. Een ervan ging over een andere Jood die door een rabbi met een kartelschaar besneden was en daarom achterstevoren over zijn linkerschouder in het urinoir moest mikken. Of zoiets. Mijn probleem is het gelukkig niet, maar het blijkt een serieuze zaak: artsenorganisatie KNMG wil het besnijden van minderjarige jongens krachtig gaan ontmoedigen. Dat standpunt is alleen al vanwege het belangrijkste argument te… >> Lees verder . . . >>
Met zijn allen
Als Harold Camping gelijk krijgt, hebben we nog 364 dagen de tijd. Op 21 mei 2011 is het Dag des Oordeels en komt Jezus al zijn aanhangers ophalen. Vijf maanden later vergaat moeder aarde, mét alle ongelovigen. Ik lig er niet wakker van, en doet u dat ook maar niet. Om te beginnen heeft Camping, inmiddels tachtiger, hetzelfde onheil al vaker voorspeld. Bovendien: zolang de wereld bestaat zijn er figuren en sektes volgens wie de wereld allang ontploft had moeten zijn. Los van het door hen verkeerd gegokte tijdstip krijgen ze ooit gelijk. Iedere sterrenkundige kan u precies uitleggen waarom… >> Lees verder . . . >>
Hup België
Geen twijfels meer over België, na een gezellige persconferentie in de knusse brouwerij van De Koninck, midden in Antwerpen. Er moeten nog wat vlekjes weggepoetst worden tussen Vlamingen en Walen, maar dat komt goed. Of niet, en dan is er ook niets aan de hand. Zolang ze bestaan knokken ze elkaar de kotten uit over taal en nog wat, struikelen er kabinetten, en staan ze weer op. Het hoort er gewoon bij. Vlaams of Waals: alle Belgen hebben meer talent om van het leven te genieten dan hun noorderburen. Neem die persconferentie. Onbestaanbaar in Nederland dat vier brouwerijen met de… >> Lees verder . . . >>
In de sterren
Soms zit je gezellig te ouwehoeren met iemand, die pardoes verklaart tot welk sterrenbeeld hij of zij behoort. Hetgeen dé verklaring zou moeten zijn voor handelingen, gebeurtenissen en redeneringen. Soms lukt het me dan om mijn ogen niet al te opvallend ten hemel te slaan, maar het gesprek is overleden; mijn aandacht is weg. Als die types vragen wanneer ik geboren ben, zeg ik: op een mooie zondag. Vertel jij maar wanneer. Wie gelooft dat de stand van maan en sterren op de dag dat hij de baarmoeder uitgeperst werd iets met zijn karakter of de loop der dingen te… >> Lees verder . . . >>
Cowboys in Paradise
Mijn probleem is het helaas niet meer, maar heren met een sixpack buikspieren en vakantiebestemming Bali: wees gewaarschuwd. Smalle heupen, een platte bruine buik, een hagelwit gebit, een charmante glimlach en bollende biceps vormen voldoende redenen om er gearresteerd te worden. Op Kuta Beach liet de veiligheidschef deze week dertig jongens oppakken. De golf van arrestaties past in de langzaam voort sluipende islamisering van Indonesië, die nu zelfs van het islamitische Java naar het hindoeïstische Bali lijkt te zijn overgestoken. Zijn er op Java ordetroepen actief die meisjes op hoofddoeken en kleding controleren, jongens die er op Bali té goed… >> Lees verder . . . >>
Ik wil mijn brommers terug
Bredase jongeren van de Puch en Tomos Club Nederland op hun brommers, 9 augustus 1989, van links naar rechts: Rinke Horemans, Anthony Verhoeven, Rob Stuurman en Johan Kruis. Foto Johan van Gurp, Dagblad De Stem, Stadsarchief Breda. Waar is de tijd gebleven dat ik in één jaar tijd mijn eerste Puch én zijn opvolger Tomos op een aanhangwagen van de politie voorgoed uit het zicht zag verdwijnen? In beslag genomen, nadat ze er geen rollenbak voor nodig gehad hadden om te constateren dat mij tuffertjes iets te effectief opgevoerd waren. Hermandad reed eind jaren zestig in Breda in klassieke Kevers.… >> Lees verder . . . >>
De Vulkaan
Genoten van de vulkaanuitbarsting? Prachtige oerbeelden, die ons inprenten dat we met zijn allen op een bal kokend magma wonen, waarvan alleen de korst een beetje gestold is. Soms opent zich een scheurtje in de soufflé en laat de aarde een megascheet. Balkenende, die in Kopenhagen kooldioxide terug wilde twitteren, noemt het nu ‘buitengewoon naar en vervelend’ dat de vliegende Co2-fabrieken tijdelijk niets uit kunnen stoten.De natuur is nu de baas: “Daar kan de overheid niets aan doen.”Een interessante redenering, in aanmerking genomen dat wat er momenteel uit IJsland aan rommel overwaait en neerdaalt zomaar een veelvoud zou kunnen zijn… >> Lees verder . . . >>
In de zorg
Net voordat mijn moeder na een paar jaar verkering voorgoed leek af te reizen in de armen van meneer Alzheimer, besloot een hogere kracht dat het welletjes was. Na een gezellig weekeinde is ze in haar eigen bed stilletjes ingeslapen, een glimlach op het gezicht. Waarmee haar verder lichamelijk en geestelijk ongemak bespaard gebleven is. Verdriet en verlorenheid zijn er niet minder om, maar er zweeft een zweem van opluchting omheen. En grote dankbaarheid, voor de engelen van Oranjehaeve. Waar de verzorgers en vrijwilligers voor haar een schoon en warm thuis waren. Waarom slaagt het ene tehuis er tegen alle… >> Lees verder . . . >>
Struisvogels
Mooi klusje voor Marianne Thieme. Soms schiet de temperatuur boven de vijftig graden Celcius in de Kleine Karoo, rond Oudtshoorn, traditioneel centrum van de struisvogelfokkerij in Zuid-Afrika. Dat trekken die arme beesten niet; ze donderen bij bosjes om. Terwijl ik onderweg tientallen tractoren met gevederde lijken zo groot als bankstellen zag slepen, vroeg ik me af waarom ze die hijgende reuzenkippen niet opschoven naar de lege rennen ernaast, met volop bomen en schaduw. Het antwoord stond de volgende dag in de krant. Die opende met het nieuws dat er op één dag elfhonderd struissies kokend het loodje gelegd hadden. Zuid-Afrikanen… >> Lees verder . . . >>
Kakelkwetter
Op wie ik ga stemmen, weet ik nog niet, maar na dat debat van woensdagnacht staat één ding vast: op iemand die niet twittert. Dat besloten hebbende was ik bang in de christelijke hoek te belanden, maar dat die vrees bleek na een paar seconden research ongegrond: zelfs Rouvoet en de SGP kwetteren kakelend mee. In een moreel dilemma kom ik niet terecht, want ook Wilders twittert. Voor wat het waard is; wie de premier zoekt op Twitter komt allereerst een aantal grappenmakers tegen die zich profileren als Bak Ellende en vooral melige tweets verspreiden. Dat is des internets, maar… >> Lees verder . . . >>
Walvisjagers
Volgens Rudyard Kipling is het eerste slachtoffer in iedere oorlog de waarheid. Zo ook nu: de Japanners beweren dat de speedboot van Sea Shepherds zichzelf doormidden voer, de walvisbeschermers zweren dat de Ady Gil stil lag en geramd werd. Oordeel zelf: iedereen kan op YouTube zien wie het hardste liegt ntussen houd ik mijn hart vast. Gezien het amateurisme op de brug van de Steve Irwin, in commando voering, methodieken en uitvoering, is het een kwestie van tijd voor er mensen omkomen. Dat is het niet waard. Walvissen zijn zwemmende zoogdieren. Ik geloof niet dat ze qua intelligentie en gevoelens… >> Lees verder . . . >>
Smetteloos
Het is 1 januari, alweer schitterend weer. Uitgelezen gelegenheid om de kater van witbier – champagne – witbier en de oorsuizingen van het vuurwerk eruit te wandelen in de polder. De zon verblindt, de snijdende wind begint naar het noordoosten te krimpen, plassen en sloten beginnen geluidloos te verstijven. Aan de rand van de provinciale weg ligt het smetteloze gedenkteken dat alle vaste passanten kennen. Jaren geleden heb ik het uit nieuwsgierigheid bezocht. Om er te komen moet je een meter of vijftig door de berm van de drukke weg modderen, vanaf de dichtstbijzijnde parkeerplaats. Eind vorige eeuw is er… >> Lees verder . . . >>
Baalcadeaus
Goed voornemen, een jaar geleden: alles meteen afwerken. Niet helemaal gelukt, dus ben ik er nu op tijd bij. Het kan maar gebeurd zijn, nietwaar? Voornaamste voornemen: ik maak me niet druk meer. Lach niet: u kent er een paar die dat voornemen ook hadden en we weten allemaal hoe het daarmee afgelopen is. Stil maar: ik ga me lekker niet ergeren aan de dingen die vlak voor kerst uw bloed doen koken. Zoals de rijen in de supermarkt, de sneeuw, verkeerde cadeaus, alweer dezelfde kerstfilms. Doodergeren doet u zich, volgens een onderzoek waarvan de resultaten deze week gepresenteerd werden.… >> Lees verder . . . >>
Geuzennaam
Inhoudelijk ga ik me er vandaag niet mee bemoeien: de zin en onzin die over het klimaat gespuid wordt. Door gelovigen én niet-gelovigen. Waar ik in dat debat sta, doet nu niet ter zake. Waar het vandaag om gaat, is de stuitende arrogantie van de hitteprofeten. Wie het waagt om ‘ja maar’ te zeggen of een wenkbrauw op te trekken, wordt als klimaatscepticus weggezet. De wereld op zijn kop: de sceptici zitten volgens mij in Kopenhagen. Waar ze – maar die constatering wordt daar genegeerd – een voetafdruk in kooldioxide achterlaten ter grootte van een jaar Marokko. Dat zuig ik… >> Lees verder . . . >>
Ralf Mackenbach
Mijn spiegelbeeld had geen seconde nodig om het origineel ervan te overtuigen zich beter niet als Ralf Mackenbach voor te doen. Of, als ik dat toch niet laten kan, mijn tapdansschoenen te laten zien en niet mijn gezicht. Ouders en dochters, let desondanks op uw zaak, want er waart op internet een andere onverlaat rond die zich voordoet als de winnaar van het Junior Songfestival. Het blonde lokaas houdt zich schuil in chatrooms en probeert zijn prooi van daaruit op de achterbank van de auto of in de slaapkamer te krijgen. Doet me denken aan die cartoon die over het… >> Lees verder . . . >>
Dure fietsen
Ik ken iemand met een oogverblindende carbon maatfiets waar Lance Armstrong zijn neus niet voor zou ophalen. Mijn lach kon ik niet inhouden, toen hij vertelde dat van die Rolls Royce op twee wielen het stuur pardoes was afgebroken. Ik proestte, ondanks de mitella, de pleisters, de blauwe plekken en de schaafwonden van de ook qua trots danig gekwetste verteller. Ik heb recht van lachen, want ik ben meerdere malen met mijn Taiwanese najaarsaanbieding tegen de kasseien gegaan. Tot nog toe niks ernstigs, en nooit moest mijn aluminium ros gelast of uitgelijnd worden. Hoe duurder de fiets, hoe meer er… >> Lees verder . . . >>
Placentavocht en aardstralenkastjes
Het lijkt me echt iets voor NAC, waar ze in aardstralenkastjes geloven. Helaas hebben ze zich nog niet wijs laten maken dat die dingen ook tegen de Mexicaanse griep werken. Dan hadden ze niet voor hoeven te dringen voor de bejaarden en de kleine kinderen bij de inentingen. Wie denkt dat aardstralen helpen, gelooft in meer sprookjes. Gratis goede raad Maaskant; stuur je geblesseerden Robin van Persie achterna, naar Belgrado. Daar masseert Mariana Kovacic gescheurde enkelbanden met placentavocht en dát helpt! Als hobbyklusser zou ik bijna vermoeden dat ze er epoxy in opgelost heeft. Dat iedere scheur in ieder materiaal… >> Lees verder . . . >>
Wedden dat?
Had ik vroeger vaker gewed, ik had veel papier moeten vreten. Rick Morrissey van de Chicago Tribune at gisteren voor de televisie zijn column op, mét salsa, om de smaak van de drukinkt te verzachten. Achter hem een juichende Joakim Noah, over wie Morrissey twee jaar geleden geschreven had dat-ie nooit door zou breken bij de Chicago Bulls. “Als hij dat wel doet”, eindigde de columnist, “dan vreet ik mijn column op.” Het deed me denken aan een van de keren dat ik een sportcolumn beëindigde met een weddenschap: dat Co Adriaanse de winterstop niet zou halen als trainer van… >> Lees verder . . . >>