Helaas: Harrie heeft het niet gehaald. Een kennelijk bijziende jager heeft het populaire stiefkind van Natuurmonumenten in Frankrijk uit de lucht geknald. Harrie zal het niet beseft hebben, maar hij sneuvelde door een speling van het lot boven Gravelines, een van de stranden waar op D-Day nogal wat Britten omgekomen zijn. Misschien dacht die jager dat-ie een gans met een kromme snavel in het vizier had. Klaarblijkelijk was de man te goeder trouw, want hij heeft het zendertje dat de lepelaar droeg, netjes ingeleverd bij een vogelaar. Bij Natuurmonumenten, waar ze Harrie zijn TomTommetje om zijn nek hingen en hem… >> Lees verder . . . >>

Wie nieuwe Mercedessen verkoopt, leert mensen kennen. Het merk met de ster wordt gekenmerkt door de opvallende diversiteit der bezitters. Golfjes worden door miljonairs niet aangeschaft, bouwvakkers rijden nooit in oude Ferrari’s. Mercedessen rijden dwars door alle rangen en standen, nagelnieuw of oeroud. Wie nieuwe Mercedessen verkoopt, doet dat aan een gevarieerd publiek. De een laat de rekening naar de boekhouder sturen, de ander betaalt liefst contant, zonder bonnetje. Garantie? Niet nodig, Mercedes. “Het meeste zwarte geld”, aldus een vriend die als verkoper met het merk is opgegroeid, “zat altijd bij de begrafenisondernemers.” Aan hem moest ik denken toen ik… >> Lees verder . . . >>

Halve dag lopen piekeren nadat in de metro onder de Place de Charles de Gaulle een beleefde, behulpzame kerel, die me door een poortje hielp, mijn portefeuille uit mijn broekzak had gevist. Geen getraumatiseerd gepieker; hij lapte het met charme, beleefdheden en een glimlach. Waar ik over bleef peinzen: waarom kreeg ik hem terug? Waarom draaide die Senegalese of Congolese zakkenroller zich om, toen ik hem achterna schreeuwde mijn fucking wallet terug te geven? Begeleid door een paar klassieke vaderlandse krachttermen, hier niet voor herhaling vatbaar. Portemonnee of portefeuille waren in Parijs beter geweest, maar haast en woede veroorzaken verkeerde… >> Lees verder . . . >>

Sinds gisteren is de redactie waar ik werk in twee kampen verdeeld. Aan dze zijde degenen die straks op hun 65ste het pand met pensioen en AOW mogen verlaten. Aan gene zijde de stoempers die zich twee jaar extra het snot voor de ogen moeten werken. Zelf kwam ik er te laat achter dat het kabinet mij ditmaal gunstig gezind is, anders had ik appelflappen en worstenbrood meegebracht. Pech en mazzel waren aan de ronde tafel keurig verdeeld: vier om vier. Is mettertijd de rituele scheidslijn tien jaar na de fusie met het Brabants Nieuwsblad vervaagd, zitten we weer met… >> Lees verder . . . >>

Mooie tijden voor mij? Het is me de afgelopen weken plagend gevraagd door vrienden en bekenden die weten dat ik lid ben van het Nieuw Republikeins Genootschap. Nou, nee hoor. Dat de monarchie wankelt, zoals sommigen hoopvol verkondigen, dat betwijfel ik. Ik vrees dat er meer voor nodig is dan reuring over vakantiehuizen, vliegtuigen, belastingontduikingen, plezierjachten en te riante vergoedingen voor prinsen en prinsessen, aangetrouwd spul en nieuwe nazaten. Zolang we die poppenkast overeind houden moeten we dat goed doen, en dat kost een paar centen. Je kan ze bezwaarlijk in functie op vierhoog in de Bijlmer of in een… >> Lees verder . . . >>

Het dier is in, niet alleen morgen. Wees ervan overtuigd dat er één sector is die helemaal geen last heeft van de crisis; die van het huisdier en alle niches in die lucratieve wereld. Fabrikanten van dierenvoer hoeven zich helemaal niet te sappel te maken: zou het zó slecht gaan dat het huisdier eruit gaat, dan worden de hondenbrokken en kattenpaté toch wel verkocht. Aan hen die te krap zitten voor de supermarkt, maar in de voedselbank niet gezien willen worden. In tuincentra zie ik dekbedden voor grote en kleine honden die over de honderd euro kosten, winkeltjes waar je… >> Lees verder . . . >>

Belgische dikbil met litteken van keizersnee op de linkerflank. Foto: Wikimedia Commons Na een mooie fietstoertocht door België overweeg ik vegetariër te worden. Door de Noorderkempen peddelend heb ik de dikbillen niet geteld, maar het moeten er honderden geweest zijn; stuk voor stuk een litteken van een meter op de linkerflank. Het via die ritssluiting op de wereld gekwakte kalf, maatje olifant, staat er nooit naast. De dikbil, gefokt voor haar spiermassa, geeft te weinig melk om het kalf, al vóór de geboorte opgefokt op spiermassa, in leven te houden. Is het kalf een stiertje, dan gaat het meteen de… >> Lees verder . . . >>

Ik weet niet of kosher in het Arabisch hetzelfde is als in het Hebreeuws, wel dat Joden én Arabieren het varken als onrein dier zien. Mazzel voor de knorretjes, pech voor de blaters; men zou in het Midden-Oosten meer soorten shoarma dan louter lam kunnen kiezen. Dat moslims varkens zó onrein vinden dat zoeken op varkensvlees op imhalal.com resulteert in een ‘Haram Waarschuwing’ van één op een schaal van drie lijkt me ook weer een beetje overdreven. Net als het nut van het deze week gepresenteerde zoekapparaat dat zich presenteert als ‘I search Halal, I am Halal‘. Mijn eigen naam… >> Lees verder . . . >>

Donderdagavond zag ik het licht. Eigenlijk was ik van plan om een paar pinten te gaan pakken in de stamkroeg, tot bleek dat daar op drie schermen voetbal vertoond ging worden. Dat was de eerste reden om thuis te blijven. Een te verwaarlozen probleem want niet dagelijks, maar de tweede reden is er een met meer impact. Die overviel me toen ik bij de bierwinkel in mijn straat een sixpack Triples van een gerenommeerd Belgisch klooster afrekende: zes Euro en een paar dubbeltjes statiegeld! Omdat ik hangend aan de toog altijd een bonnetje laat krassen ken ik de exacte prijzen… >> Lees verder . . . >>

Hoeveel braadworsten haal je uit een olifant? Is het beest koosjer? Het zijn de vragen die me te binnen schoten bij het lezen van de laatste zin in het bericht over het trieste verscheiden van Olga: ‘Wat er met het dode dier gaat gebeuren, is nog niet duidelijk’. Ik vrees dat de bureaucratie het begraven op De Beekse Bergen in de weg zit, en dat de oven van het dierencrematorium een maatje te klein is, net als een tegel op het gazon van het dierenkerkhof. Even googelen leert me dat de een beetje vrouwtjesolifant tussen de drie en de vier… >> Lees verder . . . >>

Ik heb mijn portie hondenlief- en leed weer achter de rug; de logeerhonden zijn vertrokken. Bij het afscheid moest ik denken aan de serveerster van de familie Unterwöger in het wonderschone Obertilliach in Oost Tirol. Die ons over onze net zo vrolijke als luidruchtige Italiaanse tafelgenoten influisterde dat men ze daar altijd graag ziet komen, maar net zo graag ziet gaan, ‘Der Italiener’. Idem dito de honden. Het uitlaten, het gekwispel en het enthousiasme zal ik missen, net als het geblaf naar de postbode, de buren en de luchtballonnen, maar we zijn verlost van de haarballen, de kots en de… >> Lees verder . . . >>

Oeroude West-Brabantse grap; ‘we gaan dit jaar lekker op vakantie naar Richebergé’. Rijsbergen dus, terwijl andere grappenmakers naar Seven Mountain Corner of Williamtown vertrokken. Momenteel actueel; jokvakanties. Mensen, wiens vakantiegeld dankzij de crisis door de DSB bank of een andere woekeraar is geïncasseerd, en die de schijn op willen houden, gaan op jokvakantie. Wij hebben de komende veertien dagen een enorme lobbes van een hond op visite, waarvan de eigenaar een luxe villa in Spanje gehuurd heeft. Zou het, of zitten ze op de camping in Cadzand? De jokvakantie blijkt een reëel gegeven te zijn, gesignaleerd door ANWB trendwatcher Adjiedj… >> Lees verder . . . >>

Bloot is de normaalste zaak van de wereld; nog nooit iemand met kleren aan geboren. Wie in God gelooft, weet dat die alles geschapen heeft, dus vanuit christelijke hoek zou je louter liefde, respect én onverhoolde bewondering voor ons vlees en bloed mogen verwachten. Klopt niet helemaal. Terwijl de KRO bloot in beeld gaat brengen, heeft de EO presentator Venderbos verboden om met een bootje christelijke homo’s en lesbiennes mee te varen tijdens de Canal Parade. Een mooie reden om bij fopshop of Beate Uhse een roze string aan te schaffen, en voor op die boot te gaan staan; laat… >> Lees verder . . . >>

Ik woon in een volslagen idioot landje, denk ik minstens enkele malen per dag. Wie zo nodig een joint in zijn kop wil steken, doet maar, maar ik begrijp dat die Fransen er genoeg van hebben. Strikt in regelgeving én naleving, nemen ze ieder jaar tientallen tonnen wiet in beslag, kakelvers uit Les Pays Bas. Is dat de helft, of slechts een percentage van wat ieder jaar door Hollandse kwekers aan Franse klanten geleverd wordt? Kan allemaal, omdat ik in een land leef waar alles moet kunnen en van alles mag, ook wat niet mag. Enerzijds officieel niet gedoogd, anderzijds… >> Lees verder . . . >>

Declaration of Independence door John Trumbull Komkommertijd aangebroken, grijpen onderzoekers hun kans om te scoren. Soms samenzwerend met politici, die gaande het zomerreces imago en naamsbekendheid proberen te versterken. Deze week werd door het Trimbos-instituut de stormbal gehesen over toegenomen alcoholgebruik in mijn leeftijdsgroep. Terwijl politici roepen dat teenagers geheelonthouder moeten worden, naar Amerikaans voorbeeld. Ach, krijg je ook andere Amerikaanse toestanden van; zoals kids die zich op hun eenentwintigste verjaardag doodzuipen. Of studenten, die op vakantie of via een uitwisselingsprogramma in een Bredaas café belanden en daar na tien flessen triple en een joint kotsend het toilet bevuilen. Misschien… >> Lees verder . . . >>

Een van de voordelen van ouder worden is dat je minder naar geleuter luistert. Van pseudo wijheid, honderden keren gehoord, tot luidkeels ontkennen wat ooit onwrikbaar waarheid was. Ach, niet alleen hoe gekapt te worden en hoe gekleed te zijn golft op en neer op de modieuze menselijk variant van de varkenscyclus, maar ook wat te denken, hoe te handelen, wat te doen. Soms verrast me zowaar iets. Zo mag ik regelmatig een haring of twee achterover slaan, mét uitjes, genetisch niet in staat om een viskraam voorbij te lopen. Al gun ik het die pekelende boevenbende eigenlijk niet. Tot… >> Lees verder . . . >>