Tot voor kort had ik niks met Fred Teeven. Teeven, mijn nekharen gingen van de naam alleen al overeind staan. Teeven, ik kon de man niet zien, ik wilde hem niet horen. Teeven, zoon van een bankbiljettencontroleur bij de koninklijke bankbiljettendrukkerij. Teeven, die zich via avondstudie van controleur bij de belastingen tot officier en staatssecretaris van justitie knokte. Teeven, de populist die met zijn uitspraken en plannen dichter tegen Geert Wilders aanschurkte dan tegen zijn eigen VVD. Hetgeen meer zegt over de VVD dan over Teeven. Waar die zo heerlijk kaarsrechte liberalen ondergesneeuwd zijn door sjacheraars en sjoemelaars. Die niet… >> Lees verder . . . >>

Opgeslagen heb ik het helaas niet, maar in 1987 verstuurde ik mijn eerste e-mailtje. Het vertrok vanaf een DOS terminal via het Amsterdamse NEABBS en het Fidonet naar een een apenstaart in de Verenigde Staten. De woorden verlieten letter voor letter via een krijsend akoestisch modem het gifgroene scherm. Ze vormden een vraag over iets met computers aan een Amerikaanse hoogleraar. Wonder, oh wonder, pure extase, toen er de volgende dag een antwoord arriveerde. Internet werkte! De hele wereld werd er mee aan elkaar geknoopt, en we weten allemaal wat er van geworden is, bijna 30 jaar later. Met alle… >> Lees verder . . . >>

De week mag ik hier altijd afsluiten, maar het allerlaatste woord van het jaar heb ik maar af en toe: als de laatste zaterdag van het jaar tevens de laatste dag van het jaar is. Hoe dan ook, mijn laatste column van het jaar heb ik al vaker geschreven, en altijd weet ik niet goed wat ik ermee moet: terugblikken of vooruitkijken? Terugblikkend mag ik niet klagen, want het is best een mooi jaar geweest, en – afkloppen – zonder persoonlijke rampspoed. Vooruitkijkend – afkloppen – voorzie ik qua werk niet al te veel problemen. Dankzij een van de zeldzame… >> Lees verder . . . >>

Wie niet weet waar hij op moet stemmen moet PvdA stemmen. Omdat je dan zeker weet dat je niet weet waar je op gestemd hebt. Want bij de PvdA staat maar één ding vast: dat geen enkel standpunt vast staat. Dat gezegd hebbende: zou ik de mogelijkheid hebben om ook de leden van de Eerste Kamer te kiezen dan zou ik PvdA overwegen. Omdat daar PvdA’ers zitten die doen waar ze door de leden van de Provinciale Staten voor gekozen zijn. Zoals op hun gemak wetsontwerpen, die al door de Tweede Kamer aangenomen, zijn nog eens door te vlooien. Om… >> Lees verder . . . >>

Zitten is het nieuwe roken. Laatste mantra van hen die garanderen dat we via meer van het een en/of minder van het ander langer zullen leven. De hard cores onder die profeten voorspellen daarbij een gelukkiger staat van zijn als bijverschijnsel. Bewegen, eten, drinken, roken, doen. Wie het een of het ander meer of minder matigt, heeft zonder twijfel iets meer kans op iets minder fysieke problemen. Al staat er altijd, zoals iedere nuchtere arts weet, maar één ding vast, en dat is dat er voor iedere levende ziel, behalve dan de dood, niets zeker is. Intussen is het aan… >> Lees verder . . . >>

Het zegt iets over mijn leeftijd, die onvermijdelijk voortschrijdende grootheid, dat het mijn idolen waren. Een zinloze neiging tot uitstel van acceptatie: tijd, resulterend in de dood, is de grote gelijkmaker, die iedere seconde voor iedereen hetzelfde telt. Bill Cosby en Rolf Harris waren twee van mijn jeugdidolen. De een zwart en Amerikaan, de ander blank en Australisch. Wat ze gemeen hebben: wereldberoemd in hun eigen biotoop. Cosby in de Verenigde Staten, Harris in zijn geboorteland Australië, en in Groot Brittannië. Cosby, in het zwart-wit van de jaren zestig de helft van het het zwart-witte duo I Spy. Harris de… >> Lees verder . . . >>

Mijn Italiaans is nagenoeg niks. Geen ramp in Rome, waar iedere Italiaan die iets aan je denkt te kunnen verdienen daarvoor de juiste Engelse woorden weet op te diepen. Zoals ‘good price’, door die charismatische charmeurs met hun stralende glimlach in één en dezelfde adem gevolgd door ‘my friend’. Wat er me ondanks mijn gebrek aan Italiaans opvalt: de jeugd spreekt er de moedertaal onversneden. Mijn Italiaans is nagenoeg niks. Geen ramp in Rome, waar iedere Italiaan die iets aan je denkt te kunnen verdienen daarvoor de juiste Engelse woorden weet op te diepen. Zoals ‘good price’, door die charismatische… >> Lees verder . . . >>

Foto: Mazen Hariz – Who’s That Lebanese Man With A Beard: Hipster Or Jihadi? Het is een van de mooiste liedjes die ik ooit gehoord heb. Frederique Spigt zingt het bijna hypnotiserend. Een pracht van een nummer, maar anno 2014 met een tamelijk ongelukkige titel, die tot overmaat van ramp 14 keer gezongen wordt: Isis. Je zal maar als Isis aangegeven zijn bij de burgerlijke stand, in liefde en met goede bedoelingen. Me dunkt dat er genoeg argumenten voorhanden zijn om bij dezelfde balie Isis officieel in Iris of iets anders te laten veranderen.Of om je baard af te scheren,… >> Lees verder . . . >>

Mijn probleem is het gelukkig niet, maar er zijn mensen die een huis van een paar miljoen aan de straatstenen niet kwijtraken. Medelijden is niet nodig, want huiseigenaren in dat segment komen meestal niet in acute problemen, als ze een jaar of wat met een dubbele hypotheek worden opgezadeld. Maar hoon verdienen ze ook niet. Hoon, afgunst, venijn, leedvermaak, dat is de doorsnee reactie van de trollen op de website van deze krant en op de sociale media, zodra het om mensen met geld en dure huizen gaat. Ik ken de eigenaar van het dure – en volgens hem het… >> Lees verder . . . >>

Het Cadettenkamp, aan de westkant pal tegen de parkeerplaats aan de A27 gelegen. Foto: Wikimedia Commons Stefan Huisman, de eerste burger van Oosterhout, ken ik niet persoonlijk. Maar toen ik gisteren hoorde dat tegen hem en zijn Bredase confrère Peter van der Velden een klacht is ingediend wegens homo-discriminatie, klom ik bijna in een kast. Je kan van alles vinden van Van der Velden, maar niet dat ie ooit iemand gediscrimineerd heeft. Of het nou om honderdjarigen, kotsende baby’s, rasta’s, zwervers, Zwarte Pieten, bleekscheten of roodharigen ging, Van der Velden nam ze op schoot, omhelsde ze, kuste ze, of drukte… >> Lees verder . . . >>

Omdat ze traditioneel op mijn verjaardag worden afgestoken ben ik van jongs af aan gegrepen door de inaugurale redes van de nieuwe of herkozen Amerikaanse president. Die van John F. Kennedy bijvoorbeeld, op 20 januari 1961; ‘vraag niet wat je land voor je kan doen, maar wat je voor je land kan doen‘. Met de eerste speech van Obama als president een van de indrukwekkendste ooit. Een andere legendarische is de eerste van Franklin Delano Roosevelt. Overigens de laatste intredingsrede die niet op 20 januari gehouden werd, maar op 3 maart 1933. Op het hoogtepunt van de grote depressie hield… >> Lees verder . . . >>

U zit op Facebook of Twitter, maar uw liefste niet. Of andersom. Of allebei wel. Ik weet niet hoe het bij u is, maar dat kan onvermoede spanningen opleveren in een liefdevolle relatie. Als u over een levendige fantasie beschikt beginnen uw oogjes nu te glimmen en gaan uw mondhoeken omhoog. Maar pas op, los van de voor de hand liggende teksten over uw schoonmoeder of de al dan niet abusievelijk geplaatste foto’s van vriendinnen van vrienden kan het sneller fout gaan dan u denkt. En zit u met onlijmbare scherven van een relatie waar helemaal niks aan mankeerde. Daarom… >> Lees verder . . . >>

Met hoogspanningsleidingen is het net als met leeftijd. Iedereen wil oud worden, niemand wil het zijn. Iedereen wil altijd en overal stroom, niemand wil een hoogspanningsleiding in zijn buurt, over zijn bos, hei, tuin of weiland. Ook zoiets: 127 jaar lang was de Bredase Koepel gevuld met criminelen, van kruimeldieven tot oorlogsmisdadigers. Daar hoorde je omwonenden nooit over, maar nu er radeloze ontheemden komen, gevlucht omdat ze anders met hun kinderen worden onthoofd, zijn alle rapen gaar. Toen waren de deuren dicht, zegt u? Tja, ze zeggen niet dat die mensen wat hen betreft mogen komen als de poort gesloten… >> Lees verder . . . >>

Het is een lastige, maar vooruit met de geit: ik ben gek op honden, maar ik ben niet tegen vivisectie. Zo. Het is eruit. Het lijkt me ethisch verantwoord om te handelen naar het uitgangspunt dat de voordelen van vivisectie voor de mens zwaarder wegen dan het leed dat dieren ermee wordt aangedaan. Tegelijkertijd heb ik begrip voor de principieel morele en ethische bezwaren van de tegenstanders van proeven op dieren. Maar natuurlijk worden er, zoals in iedere discussie waar emoties een rol spelen, aan beide kanten argumenten in stelling gebracht die niet bepaald ter zake zijn. Zoals het argument… >> Lees verder . . . >>

Als vogelkenner ben ik een onnozele amateur, maar ik mag graag kijken naar al wat vliegt, en probeer te herkennen wat het is. Niet zo moeilijk in het geval van de wolk net zo aandoenlijke als ordinaire mussen die deze zomer op de vlucht voor god weet wat als een horde hongerige hunnen onze stadstuin veroverd heeft. Geen idee waar ze overnachten, maar het dak van het mussenhotel met negen kamers dat ik voor de vliegende vluchtelingen gebouwd heb, wordt dagelijks hautain ondergekakt. Aan woninginrichting zijn ze nog niet toegekomen, maar misschien wachten ze tot het kouder wordt of op… >> Lees verder . . . >>