Krijnen.Com Krijnen.Com

Outsourced

Als een verhaal te mooi lijkt om waar te zijn, dan is het dat ook vaak. Daarom twijfel ik aan het waarheidsgehalte van onderstaand, maar het is te mooi om niet verder te vertellen. In ieder geval al drie dagen voorpaginanieuws in Amerika zonder dat het doorgeprikt is. Gaan we: een slimme programmeur van Verizon bleek zijn eigen werk geoutsourced te hebben naar China. Hij betaalde Chinese nerds een vijfde van zijn riante salaris om ze vanuit China op zijn eigen computer programma’s te laten schrijven. Intussen hing hij de halve dag rond op het sociale netwerk Reddit, verhandelde wat… >> Lees verder . . . >>

Zolang het nog mag

Paul Rosenmöller preekt tegenwoordig de lichamelijke gezondheid, als voorzitter van het Convenant Gezond Gewicht en ambassadeur van Jongeren Op Gezond Gewicht (JOGG). Als ik hem in beeld zie verschijnen krijg ik altijd spontaan de neiging om hem een stuk rookworst of een frikandel toe te gooien. Aan de magere kant is hij altijd al geweest, maar sinds hij niet meer in de politiek zit heeft hij zo te zien genoeg tijd om de godganse dag en nacht hard te lopen. Er zit nu helemaal geen gram vet meer op de botten, en op zijn leeftijd gaat het vel vanzelf wat… >> Lees verder . . . >>

Vliegende zzp’ers

Doodzieke piloten, die met een kotszak op schoot van hot naar her vliegen. Omdat ze zich als zzp’er niet ziek durven te melden. Terwijl er intussen toeters en bellen afgaan omdat de laatste liters kerosine de tanks uit kolken. Zelf een paar keer met Ryanair zonder noodlandingen op en neer gevlogen, vraag ik me af hoe erg het is. Gelukkig hebben we voor het antwoord de Rijksluchtvaartdienst, met de Amerikaanse FAA te boek staand als een van de strengste ter wereld. Ik neem aan dat de RLD er nu helemaal bovenop zit, zodat we binnenkort horen hoe die Ierse prijsvechter… >> Lees verder . . . >>

We zijn er nog

Als u dit leest, zijn we gisteren niet vergaan. Bij de deadline van deze column stond dat nog niet vast, want toen duurde het nog uren voordat het ook op Hawaï middernacht zou worden. Goed, geen woord meer over de Maya-kalender. Dit is desondanks mijn laatste column van dit jaar, omdat ik volgende week de hort op ben. Te vroeg om terug te kijken, maar niet om vooruit te kijken. Hoe gaan we dat doen: met de mondhoeken omlaag, of met de borst vooruit en de kin omhoog? Ik heb het nou wel een beetje gehad met het dagelijkse geklaag… >> Lees verder . . . >>

Woe! Waf!

Lastig onderwerp, moeilijk om erover te schrijven zonder al te melig of te ranzig te worden. Toch maar een poging wagen, omdat voorzitter Michael Kiok van Zeta een punt heeft: dieren zijn gemakkelijker te begrijpen dan vrouwen. Zeta? Ik had er tot gistermiddag nooit van gehoord, maar het blijkt een club waarin 100.000 Duitsers verenigd zijn die zich aangetrokken voelen tot dieren. Nou en? Nou eh…, het is een vereniging die zich op een bepaalde manier tot dieren aangetrokken voelt. Voelt u hem? Nog niet? Kiok woont gezellig samen met de 8-jarige teef Cessie en heeft daarom geen behoefte aan… >> Lees verder . . . >>

Ons rechtssysteem

Fred Teeven zal er wel geen sigaar bij opgestoken hebben, laat staan Geert Wilders. Terwijl je van een staatssecretaris van Veiligheid en Justitie zou mogen verwachten dat hij op zijn minst spontaan zou proosten op de uitslag van het jaarlijkse rapport van het onafhankelijke en zelfstandige World Justice Project (WJP). Volgens dat rapport heeft Nederland, samen met de Scandinavische landen, het rechtssysteem het beste op orde. Nederland hoort zelfs bij de allerbeste als het gaat om twee aspecten van het recht. Het heeft een transparante regering en het beste burgerlijk recht, toegepast in geschillen tussen burgers onderling of zaken waarbij… >> Lees verder . . . >>

Manke Nelis

Manke Nelis geeft een optreden in het Feijenoord Stadion voor de voetbalwedstrijd Nederland – Hongarije in 1987. Foto Wikimedia Commons (klik op de foto voor vergroting) Als ik het op de krant voor het zeggen had, stond er twee, drie, liefst vier keer per week een dier op de voorpagina. Gered of redder, held of zielepiet, piepjong of oeroud, mooi of lelijk, lief of vals, maakt geen moer uit. Verhalen over dieren worden niet alleen door dierenvrienden gevreten. Hondenhaters lezen dat soort stukkies net zo goed als hondenmensen. Het halve land valt in katzwijm bij een foto van een paar kittens,… >> Lees verder . . . >>

Sandy en de Muppets

De Amerikaanse verkiezingen zouden vandaag beslist kunnen worden. Dankzij de een miljoen Muppets die vandaag verwacht worden op de Mall in Washington. Voor de ‘One Million Muppet March‘, op de plaats waar Martin Luther King ooit zijn droom predikte, na een andere historische ‘Mars op Washington.’ Zou zomaar kunnen dat die ludieke megahappening een of twee procent zwevende kiezers dinsdag naar Obama doet draaien. Die mag zijn zegeningen tellen. De Muppets heeft hij cadeau gekregen van de Mitt Romney, Sandy is hem vanuit de hemel in de schoot geworpen. Het miljoen Muppets gaat marcheren omdat Romney een maand geleden live… >> Lees verder . . . >>

Houdoe!

Ik ga maar eens duimen voor het nieuwe kabinet. Al blijft het nog even afwachten wat voor compromissen er uit de hoge hoeden van Samsom en Rutte getoverd worden als de rokende zakjapanners van de Rekenkamer tot bedaren komen. In de hoop dat het boeltje, in tegenstelling tot de vier laatste kabinetten, bij elkaar blijft tot de verkiezingen van 2017. Onder de huidige plannen lijkt me de kans redelijk dat ik dan pensioen trek, en zowaar ook nog AOW. Dat betekent dat ik heel 2018 ver van Brabant zou kunnen blijven, als mijn biotoop onverhoopt tot culturele hoofdstad uitgeroepen mocht… >> Lees verder . . . >>

De bank met ideeën

Dat is het idee, dat is de Rabobank. Het is een van de reclames op de radio die blijft hangen. Prachtige, prettige stem, duidelijke boodschap. Die blijft hangen, in tegenstelling tot veel andere commercials. Volgens reclamepsychologen weet ik, zonder dat ik zelf het in de gaten heb, precies van wie de leukste reclames zijn. Al heb ik het idee van niet; dat is maar een idee. Volgens mij blijven de irritantste reclameboodschappen beter hangen, maar dat is volgens de commerciële zielenknijpers ook maar een idee. Zoals die ene wielrenster die twaalf jaar voor nop in een rolstoel gezeten heeft, ook… >> Lees verder . . . >>

Natte spindokters

Af en toe heb ik het idee dat alle dijkgraven tot 1 januari 2000 als spindokter bij Jan Timmer in dienst waren. Timmer, u weet het vast nog wel, de voorzitter van het Millennium Platform die de laatste jaren van de vorige eeuw tegen een royale vergoeding de digitale Apocalyps voorspelde. Hij werd gedragen door een bedrijfstak die in die periode honderden miljoenen verdiend heeft met het oplossen van een probleem dat nooit bestaan heeft. Op de eerste dag van deze eeuw bleven, tegen de voorspellingen in, alle computers gewoon werken. Nergens donderden vliegtuigen uit de lucht en de Derde… >> Lees verder . . . >>

In de verzorging

Mijn ervaringen met sfeer en kwaliteit van verzorgingstehuizen zijn nogal divers. Ik ken ze als bezoeker, al zijn er lezers die vinden dat ik rijp ben voor de gesloten afdeling. Maar niemand – afkloppen – weet of en wanneer hij in de verzorging terecht komt. Niemand heeft invloed op de slijtage in zijn botten of bovenkamer. Is het de geest die begint te dolen, dan zijn het meestal de kinderen of geliefden die moeten kiezen waar de nieuwe cliënt heen gaat. Die keuze kan fout zijn. Daarom hebben we mijn dementerende moeder destijds uit het ene tehuis gehaald en naar… >> Lees verder . . . >>

De weg kwijt

Wie mij een beetje kent weet dat het mij zwaar valt om iets negatiefs over de producten van Apple te melden. Vooruit; de prijs dan, maar als je die ervoor over hebt, dan heb je ook wat. En mis je een hoop gedonder, dat bij veel andere systemen een soort garantie is. Verder zeg ik er nooit veel over, iedereen moet helemaal zelf weten wat ie het liefst gebruikt. Maar er schijnt nou toch iets helemaal mis te wezen met de nieuwe wegenkaarten in de iPhone. Zelf heb ik er geen last van, want ik gebruik op de iPhone als… >> Lees verder . . . >>

Squizzy

Je zou denken dat Henk Bleker de verstoten Diederik Stapel vanwege goed gedrag een onderzoekje naar huisdieren gegund heeft. Maar het blijken serieuze onderzoekers van de Universiteit van Wageningen te zijn, die een hond als huisdier niks vinden en een kat eigenlijk ook niet. Wat dan wel? Nou, bijvoorbeeld cavia, poolspitsmuis, fret, serval, zwijnshert of zwartneusklappereekhoorn. Bij het asiel zijn ze er niet blij mee, want als alle honden en katten ingeruild gaan worden voor herten en eekhoorns hebben ze een probleem. Zelf heb ik goede ervaringen met kip en kalkoen als huisdier. Zowel kip- als kalkoenkuikens willen wel eens… >> Lees verder . . . >>

Uit de rolstoel

Het leukste van mijn mooie vak zijn de onverwachte ontmoetingen. Soms met mensen die pardoes je pad kruisen, van wie je tot op dat moment nog nooit van gehoord had. Soms met mensen die bekend zijn, omdat ze ergens heel goed in zijn, of iets fout gedaan hebben, of die tegen wil en dank in de waan van de dag beland zijn. Alle ontmoetingen zijn op de een of andere manier leerzaam geweest. Waarom iets niet te doen bijvoorbeeld, of hoe zelf iets beter te doen. Waarom je eigen mazzel te prijzen, iedere dag dat je niet overkomt wat anderen… >> Lees verder . . . >>

Kakkerlakken

Goede raad voor wie afgelopen week heeft zitten kokhalzen boven de verhalen en de foto’s van die kakkerlakken in Etten-Leur: niet verder lezen. Ik vrees dat u er de humor niet van kan inzien, dus sla me deze keer maar lekker over. Gaan we verder voor de diehards: toen maandagmorgen de voorpagina op de ontbijttafel belandde met die stervende kakkerlak op zijn rug schoot ik in de lach. Wat zou Marianne Thieme daar van vinden? Het bijna overleden beestje deed me denken aan Men in Black en aan Don Martin. De film met Tommy Lee Jones en Will Smith zal… >> Lees verder . . . >>

Lach niet!

Ook zonder mijn Rotterdamse roots zou ik hier nu uitleggen wat het verschil is tussen Amsterdamse en Rotterdamse humor. Dat Rotterdammers en Feyenoorders gezegend zijn met zelfspot, terwijl Ajacieden en Amsterdammers dolgraag iemand afzeiken. Ik chargeer een beetje, maar ik mag er over meepraten. Omdat ik ooit een paar seizoenen in een Amsterdams honkbalteam vrolijk meegedaan heb aan het elkaar verbaal keihard in de maling nemen. Ach, alles went, en ik lach eigenlijk net zo hard mee met Rotjeknorders als met Mokumers en hun eigen specifieke manier van lol maken. De uitzondering is Ajax. Bij Ajax lachen ze de rest… >> Lees verder . . . >>

Het woeste water

Soms kijk je ineens anders aan tegen iemand die je vaag kent. Soms blijkt zo iemand over onvermoede talenten te beschikken of doet hij of zij al jaren iets goeds voor de medemens zonder er enige ruchtbaarheid aan te geven.Soms ook vraagt zo iemand die je nog niet goed kent in een gezellig gesprek wat je sterrenbeeld is. Terwijl je tot dat moment echt dacht met een nuchter en intelligent mens te maken te hebben.Zelden ben ik in dit opzicht zo verrast als door Dorian van Rijsselberghe. Zelden heb ik het beeld dat ik van een bekende sporter had zo… >> Lees verder . . . >>

Meer fietsen? Like! Plus!

Er zijn mensen die niet op Facebook of Google + zitten. Echt waar. Sommigen omdat het ze geen zier interesseert. Anderen houden zich verre van Facebook of Google +, omdat ze bang zijn dat hun privacy er door verkracht wordt. Ook een goede reden, al zit ik er zelf niet zo mee. Maar ook al denk je alles dichtgetimmerd te hebben en denk je dat je foto’s en je diepere gedachten alleen voor je vrienden zichtbaar zijn, pas toch maar op je tellen. Wil je niks weggeven over jezelf, dan lijkt me het beter om er helemaal weg te blijven… >> Lees verder . . . >>

Wijlen het witte hondje

Uit nieuwsgierigheid heb ik een paar maanden geleden een ov-chipkaart aangeschaft. Opgeleukt met een pasfoto waarop wijlen een wit hondje als een grijnzende gremlin prominent in beeld staat voor het hoofd van ondergetekende kaarthouder. Deze foto is zonder problemen het ov-Politbureau gepasseerd en de conducteur kijkt er ook niet naar. Die heeft misschien geen zin in tijdrovende discussies over wijlen witte hondjes op persoonlijke ov-chipkaarten. Mijn nieuwsgierigheid betrof vooral het gemekker en geklaag over die kaart. Zou het echt zo erg zijn? Qua computers en internet geen groentje, raakte ik prompt verward in een irritante wirwar van stompzinnige handelingen, onbegrijpelijke… >> Lees verder . . . >>