Maurice de Hondt heeft als voorspeller van verkiezingsuitslagen een keer een flinke uitglijder gemaakt. Een van de redenen dat het in mijn geheugen is blijven hangen, is het gegeven dat De Hondt weigerde om stil te blijven zitten toen hij door de media geknipt en geschoren werd. In plaats van sportief toe te geven dat-ie na al die goede voorspellingen voor de eerste keer een flinke miskleun gemaakt had, kwam hij met allerlei smoesjes op de proppen; het lag niet aan hem! De andere reden dat het is blijven hangen, is dat we in Nederland gewend zijn aan redelijk kloppende… >> Lees verder . . . >>
Preistamppot? Google zet vetvernietigers op je menu
Ik ga u niet lastig vallen met huiselijke besognes, maar Google bemoeit zich wel met de mijne. Dat, nadat in een korte mailwisseling met degene met wie ik mijn leven deel, de in heel de wereld dagelijks meest gestelde vraag voorbijkwam: ‘Wat eten we vanavond?’De eerste reply, waar ‘preistamppot’ als mogelijkheid werd gesuggereerd, was de neus van de robots van Google kennelijk nog niet opgevallen, maar toen dezelfde mail nog een keer op en neer stuiterde, begon de robotkok zich ermee te bemoeien. Rechts van mijn contrasuggestie – ‘nog een beetje vroeg voor de tijd van het jaar’ – verscheen… >> Lees verder . . . >>
In memoriam: Sang Chun Lee
Het lijkt allemaal al weer zo lang geleden, maar ik heb toch een jaar of vijftien lang veel over tennis en biljarten geschreven. Vierendertig Grand Slam toernooien, tussen 1982 en 1996, en van de biljarttoernooien ben ik de tel kwijtgeraakt. In augustus en september 1993 zat ik twee weken in New York, voor Flushing Meadows, en ging ik op bezoek bij de deze week overleden Sang Chun Lee. Onderstaand verhaal werd eind september 1993 in de krant (toen nog De Stem) gepubliceerd. Aan Sang Lee bewaar ik warme herinneringen. Hij dacht ik speciaal voor hem naar New York gekomen was,… >> Lees verder . . . >>
Trip down memory lane: Olivetti M10
Got a beautiful present today; one of the Olivetti M10’s, I used to work on on the road, from 1982 through the end of 1985, when my first Tandy 200 arrived. I’ts possible this is the very machine I took with me when I went to Australia in november 1985. The Australian Open was still at Glenferrie Road, Kooyong, and we were working there in a tent. Leo, our technical editor, is cleaning up a lot of old rubbish and he gave this one to me. Guess what: I put four A4 batteries in it, and it’s still working! Now,… >> Lees verder . . . >>
Einde discussie: ‘kan niet, is een lp … ‘
Soms is-ie mooi, en soms is-ie minder: de In de marge. Heel af en toe schieten de tranen van het lachen me in de ogen bij het lezen van dat korte stukje, linksboven op pagina twee van deze krant, bij toerbeurt gevuld door een aantal collega’s. Zoals afgelopen week, toen de eigenaar van een Japans restaurant op onnavolgbare wijze een eind maakte aan een discussie met een lastige klant die vond dat zijn rode wijn naar kurk smaakte: ‘Kan niet. Komt uit pak.’ Waren er altijd maar zulke mooie argumenten voorhanden om een punt te zetten achter een oeverloze discussie.… >> Lees verder . . . >>
De webcam en de wedergeboorte van de jukebox
Een misverstand met mooie gevolgen: alle kabels van de jukebox bleken los te liggen. We dachten ten onrechte dat er een gauwdief in de weer geweest was, gestoord tijdens een poging om de oude Windows 2000 machine te jatten. De enige machine op de internetredactie, die een hoger doel dient: het verbeteren van de sfeer ter redactie, althans in de vroege morgenuren. Zoals afgelopen week al eens in het kort beschreven onder het kopje In de marge: tot vreugd van de meeste vroege vogels. Wellicht is er verband tussen vroeg opstaan en van muziek houden. Hoe dan ook; omdat de… >> Lees verder . . . >>
De jukebox
Paniek in de tent; ‘s morgens vroeg liggen alle kabels van de jukebox los. De jukebox, dat is de computer, met een potente externe geluidskaart en een dikke boombox, die, op zijn eigen rijdende onderstel, vanaf de internetredactieburelen in de morgenuren de sfeer op de redactiezaal bepaalt. Tot vreugd van de aanwezige meerderheid, maar tot chagrijn van sommigen, die hypergevoelige oren of een afwijkende smaak hebben. Daarom is een bestand van kracht, waarin vastgelegd is dat de muziek tot negen uur op oorlogssterkte mag, maar na negen uur op muzak-niveau moet. Paniek: alle kabels liggen los, niets werkt er meer.… >> Lees verder . . . >>
Khauw van jauw
Waar zou ‘Khauw van jauw’ gebleven zijn? Dat was het eerste wat me te binnen schoot toen ik las dat de vrouwenafdeling in de Bredase gevangenis naar elders gaat verkassen. De vrouwenafdeling zit in het oude Huis van Bewaring, op het terrein van dat oer-Bredase herkenningspunt, De Koepel. Twintig jaar geleden bewoonde ik in de Kloosterlaan, pal tegenover het Huis van Bewaring, een piepklein appartementje, boven het pakhuis van Jac de Kaasboer. Vanwege de kieren in het wrakke plafond rook daar alles naar jonge kaas, belegen kaas en oude kaas. Zelf rook ik ook meestal naar kaas. In 1984 was… >> Lees verder . . . >>
Gmail onsterfelijk en gescand: goed of fout?
Warren Harding Het leukste, grappigste, spannendste boek dat ik sinds jaren gelezen heb is Carter beats the Devil van Glen David Gould. Fantastisch! De film zal zo ongeveer klaar zijn, met Jude Law in de hoofdrol. Lezen dat boek, gaan naar die film. Ik ga de verrassende clou van het boek niet verklappen, maar u mag wel weten dat Warren Gamaliel Harding al op bladzijde een het tijdelijke met het eeuwige verwisselt. Harding was de 29e president van de Verenigde Staten en stierf in het derde jaar van zijn ambstermijn, op 2 augustus 1923, tijdens een bezoek aan San Francisco.… >> Lees verder . . . >>