Via Santiago de Chile – prachtige, prettige stad van vijf miljoen inwoners op de voeten van immense Andes reuzen – in de havenstad Valparaiso beland, prachtige rare stad – 500.000 inwoners – tegen de bergen gekwakt, waar vanaf het laagste gedeelt enorme krakende en piepende liften naar hogergelegen wijken voeren. We liepen er vanmorgen wat hoger te wandelen in een wat mindere wijk toen er een auto stopte, met een militair of een politieman in burger. Vriendelijk en gedecideerd: dat we absoluut en onmiddelijk via de weg – en vooral niet via de trappen – om moesten keren omdat het daar helemaal niet pluis was. En dat om elf uur s-morgens, anders waren die boertjes uit het buutenland misschien bijna beroofd. Nou ja, na al die jaren weer wat geleerd.
Dit internetcafe, op de bovenste verdieping van het warenhuis Ripley, adverteert vol trots met een speed van 10.2 megabit. Het klopt nog ook, want nog maar zelden met zo`n snelle verbinding gewerkt. Dat was het goede nieuws, maar het slechte nieuws is dat ze geen flash card lezer hebben. Mijn ene flash card is helemaal vol en de andere half, dus er zal toch binnenkort weer eens ergens een cd`tje gebrand moeten worden.