Met de meet van een uit de klauwen gelopen verbouwingsmarathon in zicht arriveert tijd, tijd, waarin ik me weer met mijn geluid bezig mag gaan houden.
Terwijl ik dit op de iMac zit te schrijven streamt de Airport narco tango’s en klassieke rock – iTunes staat meestal op shuffle – naar onze 25 jaar oude Pioneer combo. De Sony boxen die eraan hingen vielen een paar jaar geleden pardoes uit elkaar; speakerconen vermolmd, vergaan.
Net die week had de Aldi een mooie aanbieding: twee gitzwarte, loodzware speakers voor 99 euro. Ik heb de specificaties uit de krant overgeschreven, en vervolgens bij een hifi speciaalzaak naar vergelijkbare speakers geïnformeerd. Van wat ze er daar voor durfden te vragen konden we drie maanden door Zuid-Amerika reizen. Die keus was snel gemaakt, en de boxen van de Aldi bevielen daarna perfect.
Gaande de tijdelijk bewoning heb ik de Klipsch boxen, en de Audigy soundcard, met mijn oude pc, mee naar de krant genomen. Tot plezier van velen – tot chagrijn van een kleine minderheid – werd die combo de sfeerbepalende factor op de internetredactie, en de rest luistert en zingt tot negen uur mee. Daarna gaan de decibellen naar supermarktmuzakniveau zodat de lezers die de redactie bellen niet ten onrechte het idee krijgen dat het daar een dolle boel is.
Wat nu? De Audigi/Klipsch aan de Mac hangen, al dan niet via de Airport? Of de Pioneer – prachtig retro 1980 geborsteld aluminium – lekker met de Aldis zijn gang laten gaan? Nog een optie is de Aldis aan de Audigy hangen, en eens kijken wat dat aan extra bas oplevert. Maar de boombox van de Klipsch – en de twee hogetonertjes – kan ik ook naast de Aldi bakken zetten.
Met een vooruitziende blik heb ik extra elektrapijp in de muren gewerkt. In een ervan ligt de adsl kabel klaar, in een ander coax, en in drie anderen rode en zwarte speakerdraden van een zware kwaliteit.
Meeste plezier van dit stukkie komt in de stamkroeg als twee hifi fanaten me voor de zoveelste vruchteloos uit proberen te leggen dat ik stapelgek ben.
Boxen van de Aldi!
Nou ja zeg!