Als ik ergens dol op ben, is het op pretentieuze parvenu’s die door de mand vallen. Nog steeds krijg ik tranen in mijn ogen van het lachen van de situatie die ooit zo treffend beschreven is door mijn collega Rosé Lokhoff. Over de kakbal die op hoge poten met een zeer geaffecteerd accent de eigenaar van het Chinese restaurant aan tafel eiste omdat er kurk (meneer sprak het uit als kárk) in zijn wijn zou zitten. Waarop de restaurateur, zoals het een ware Chinees betaamt, hem met een ondoorgrondelijk uitgestreken gezicht de mond snoerde met de onsterfelijke uitspraak: ‘Kan niet,… >> Lees verder . . . >>

Men kan van Geert Wilders denken wat men wil, maar de man is een gouden marketeer. Terwijl niemand weet waar zijn film precies over gaat, behalve dat-ie iets met de Koran en de Islam te maken heeft, lijkt het of we in de Koude Oorlog en de jaren vijftig beland zijn. Ministers en burgemeesters in loopgraven, zandzakken voor de Nederlandse dijken; marine, land- en luchtmacht verkeren in verhoogde staat van paraatheid en de Arabische Europese Liga heeft aangekondigd een tegenfilm te zullen maken. Die moeite kunnen ze zich besparen door The Life of Brian te hervertonen. In die onsterfelijke komedie,… >> Lees verder . . . >>

Vertrouw de kunst, maar niet de artiesten. Of ik die wijsheid goed begrijp, betwijfel ik, maar wel weet ik dat ik met schilders, beeldhouwers, dichteressen, architecten en ontwerpers beter niet in discussie kan gaan. Althans, niet verder dan ‘mooi’, of ‘lelijk’. Aanschouw hun kunst, koop het als u het mooi vindt, en laat het links liggen als u het niks vindt. Probeer het vooral niet te begrijpen, want als u er bij de eerste aanblik van gruwt, wordt het niks mooier als iemand uitlegt wat de bedoeling is. Bijvoorbeeld de brug, die de kroon op de prachtige Nieuwe Haven in… >> Lees verder . . . >>

Ik ben het niet vaak met Geert Wilders eens, maar af en toe heeft-ie een punt. Deze week noemde hij de oproepers tot meer tolerantie ‘onnozele en naïeve dwazen’. Dat ging over Doekle Terpstra en de zijnen die met hun in Trouw getimmerde manifest het nieuwe jaar openden. Beetje goedkoop om dat in die kerkelijke krant te doen, waar preken voor eigen parochie een stuk minder kost dan een hele pagina in De Telegraaf. Gemakkelijk ook, omdat Terpstra drommels goed wist dat de minimale investering tot maximaal resultaat zou leiden, in deze tijden waarin de waan van de dag overheerst… >> Lees verder . . . >>