Verrassende bijvangst, toen we in Stadsarchief.Breda.nl in de adresboeken aan het zoeken waren op voorgaande bewoners van ons huisje in de Van Goorstraat. Keer mijn eigen naam ingetikt, en verroest, komt daar een schilderij, meer een affiche, tevoorschijn, waarbij ik als maker omschreven ben. De foto is op 25 mei 1968 op de Grote Markt gemaakt door wijlen Ben Speekenbrink, destijds getrouwd met de voormalige kunst-recensente van De Stem, Marian Mes. Natuurlijk kan ik me die dag wel herinneren, als is het maar om de eerste foto, waar ik net aan mijn kunstwerk begonnen ben. Zittend op mijn hurken heb… >> Lees verder . . . >>
Steeds meer
Steeds vaker moet ik tot mijn ongenoegen constateren dat de termen steeds vaker, steeds meer of steeds minder, steeds vaker worden gebruikt. Steeds wordt bijna nooit aan het begin van een leuk, opgewekt of vrolijk verhaal gehanteerd. Begint een verhaal met het woord steeds, dan kunt u het beter overslaan, want u wordt er niet vrolijk van. Terwijl de komkommertijd nog maar nauwelijks is begonnen, is steeds als openingswoord steeds garantie voor een flinke partij kommer en kwel in de volgende alinea’s. Wist u bijvoorbeeld, dat er steeds meer verkeerde ledematen worden geamputeerd? De schrijver van dat verhaal ontging het… >> Lees verder . . . >>
Zeker weten
Meestal hou ik me verre van discussies over de opwarming van de aarde en de mate van invloed die we daar op hebben. Omdat ik niet weet wat waar is. Omdat alleen het uitspreken van die twijfel aanleiding is tot oeverloze herhalingen van argumenten. Van voorstanders en tegenstanders. Profeten van windmolens en zonnepanelen aan de ene kant, hogepriesters van kernenergie, olie en schaliegas aan de andere kant. Niets mis met duurzaam doen en zuinig met energie omgaan, maar ik vraag me af of het verstandig is om ons over te leveren aan de grillen van de natuur. De wind waait… >> Lees verder . . . >>
Koop nooit een boot
De twee gelukkigste dagen in het leven van de eigenaar van een boot zijn de dag hij een boot koopt, en de dag dat hij hem verkoopt. Het is een oud gezegde dat in de alsmaar voortdurende crisis erg passend is. Overal liggen dezer dagen in havens, meren en rivieren duizenden barken, brikken, brigantijnen, jollen, sloepen, speedbootjes te beschimmelen, te rotten en uiteindelijk te zinken, omdat de baas het onderhoud niet meer kan ophoesten. Zelf doen? Wie een drijvend statussymbool heeft – of gehad heeft – weet dat onderhoud een zaak is die in een soort continudienst verricht dient te… >> Lees verder . . . >>
Een epidemie van angst
Vaccinantie weigeraars buiten de bijbelgordel Actueel: de mazelen in de vaderlandse bible belt. Nieuws, analyses, achtergronden en commentaar richten zich nu vooral op de connectie tussen het geloof en het weigeren van vaccinaties door ouders. Zoals bijvoorbeeld de column van mijn Facebook vriend en collega Rob Vunderink op zijn blog bij De Gelderlander. Dat de Nederlandse media zich voornamelijk daar op richten is niet zo vreemd. Voor zover mij bekend zijn er in hier niet of nauwelijks mensen te vinden die hun kinderen niet in laten enten omdat ze dat om andere redenen geen goed idee vinden. Maar ze zullen… >> Lees verder . . . >>
Printjunkies
Stakende postbodes of pakketbezorgers doen me denken aan stokers die staakten toen er elektrische treinen begonnen te rijden. Net als overbodig geworden aanstekers van gaslantaarns en met de komst van weefgetouwen werkloos geworden wevers. Zinloos, vooruitgang is nooit tegen te houden. Iedere bezorger heeft mijn medeleven, maar zijn vak is gedoemd. Brieven verdwijnen helemaak, pakjes gaat u straks zelf oppikken bij een ophaalpunt. Maar ja, ook in mijn vak, waar al zo veel veranderd is, is de praktijk een beetje weerbarstig. We hebben allemaal smartphones, iPads, laptops en desktops. Afbeeldingen, afspraken, beoordelingen, declaraties, grappen, mailtjes, ontslagen, uitnodigingen en video’s gaan… >> Lees verder . . . >>