Omdat ze traditioneel op mijn verjaardag worden afgestoken ben ik van jongs af aan gegrepen door de inaugurale redes van de nieuwe of herkozen Amerikaanse president. Die van John F. Kennedy bijvoorbeeld, op 20 januari 1961; ‘vraag niet wat je land voor je kan doen, maar wat je voor je land kan doen‘. Met de eerste speech van Obama als president een van de indrukwekkendste ooit.
Een andere legendarische is de eerste van Franklin Delano Roosevelt. Overigens de laatste intredingsrede die niet op 20 januari gehouden werd, maar op 3 maart 1933.
Op het hoogtepunt van de grote depressie hield FD zijn landgenoten voor niet te vrezen. Omdat angst juist dat is waar we voor moeten vrezen: ‘the only thing we have to fear, is fear itself.’
Het was het eerste wat me te binnen schoot toen de KSE in Etten-Leur besloot om vanwege de dreigementen van fundamentalisten een schoolreisje naar Parijs af te gelasten.
Wat nu? Naar De Efteling, nu Plan B (de Ardennen) ook al niet veilig meer is?
Als je de door die school gehanteerde trant van redeneren volgt blijven er maar weinig plekken over waar je zonder gevaar heen kan gaan.
Ik vraag me af wat ze op die school aan wiskunde en biologie doen. Misschien moeten ze de een van de wiskundemeisjes en een Neo-Darwinist uitnodigen voor een gastcollege.
Die meisjes weten alles van kansberekening en kunnen uitleggen dat je op de fiets naar school meer gevaar loopt dan op een schoolreisje naar Parijs.
En een bioloog weet wel uit te leggen hoe sommige diersoorten hun kansen vergroten door met zoveel mogelijk individuen bij elkaar te kruipen.
Maar dat ze om te beginnen in de geschiedenisles eens even naar YouTube surfen en naar FD Roosevelt luisteren.
Over angst, en waarom je niet moet wijken voor terreur.