Waar staat geschreven dat ik consequent moet zijn? Nergens toch? Nou dan….
Vorige week beweerde ik dat ik het, althans voorlopig, nog bij Windows 95 zou houden, maar vanaf vandaag ziet mijn desktop er desondanks heel anders uit. Tenminste, als ik mijn monitor weer terug heb, waar intussen een nieuwe hoogspanningstrafo in gezet is, maar ze wilden hem graag wel even testen met mijn kabel erbij, om zeker te weten dat daar geen kink in zit.
Intussen is het een weekje behelpen geweest met mailen op die oeroude Toshiba 1000, want met dat 2400 bauds modempje loopt de post net zo snel binnen als dikke eh… modder.
Door iemand die het blijkbaar weten kan, word ik al maanden bestookt met de uitdaging om Linux op mijn systeem te installeren in plaats van het door hem verguisde Windows 95. Vorige week is hij een stap te ver gegaan, waarschijnlijk omdat hij dacht dat ik er toch niet in zou trappen. ’Als jij zes maanden Linux draait,’ zo blufte hij overmoedig, ’dan draai ik zes maanden Windows 95’. Dat heeft die M. van B. te R. geweten, want nu heeft hij zelf zijn handen vol aan de nukken en kuren van het grillige paradepaardje van Bill Gates.
Ik heb me op mijn beurt aan mijn kant van de overeenkomst gehouden, bij New Media Guide in Den Haag (070-3817030) twee verschillende pakketten Linux besteld en in de dichtstbijzijnde boekhandel de ’Basiscursus Linux’ van ene Taco Hoekwater (ISBN 9039503710) aangeschaft. Bovendien viel mijn oog op het vuistdikke magazine Computer Shopper, dat uit ruim zeshonderd pagina’s reclame en een pagina of vijftig tekst bestaat. Dertien gulden en vijftig cent is een hoop geld voor twee kilo junkmail, maar dat weet de redactie van zo’n blad ook. Daarom hebben ze een cd-rom op de omslag geplakt en daar bleek een soort demo-versie van Linux op te staan, dus die ook maar gelijk meegenomen.
Dat boekje van Taco Hoekwater, plus het artikel in dat blad over het installeren van Linux, heb ik op een nog steeds monitorloze avond doorgenomen. Dat was maar goed ook, want daardoor kon ik niet in de verleiding komen om die eerste cd-rom in de tower te stoppen, ondanks alle waarschuwingen in de handleidingen om dat zo laat mogelijk te doen en eerst alle manuals goed door te lezen.
Dat heb ik ditmaal dus wel moeten doen, en, het moet gezegd, ik kreeg er een vrolijk gevoel van. Een mens wil nou eenmaal altijd bevestigd worden in de keuzes die hij, al dan niet spontaan, gemaakt heeft, en ik had al besloten om te gaan Linuxen. Het woord Linux blijkt overigens, zowel in het Engels als in in het Nederlands, op twee verschillende manieren uitgesproken te worden. Phonetisch linnuks dan wel lainux. Mag allebei, en het kan me ook niet zoveel bommen, als u en ik maar weten waar het om gaat.
Linux dus, een besturingsprogramma waar ik de afgelopen maanden al het een en ander over gehoord en gelezen had, maar veel wist ik er nog niet van. De filosofie erachter bevalt me wel, ook al omdat het allemaal zo goed als gratis is. De broncode van het programma is geschreven door Linus Torvald die zijn creatie daarna belangeloos op het Internet geparkeerd heeft. Overal ter wereld zijn dagelijks honderden programmeurs bezig stukjes van het programma aan te passen en te verbeteren. Wekelijks, soms dagelijks, verschijnen er ergens op Internet nieuwe patches, aanpassingen, die gratis gedownload kunnen worden.
Je kunt de fundamentele elementen van het programma zelf ook binnenhalen via de telefoon, maar dat kost nogal wat tijd en bovendien moet je dan ook meteen alles gaan back-uppen, dus het is beter om het op cd-roms aan te schaffen. Dat kost wel iets, maar 22 gulden vijftig voor vijf cd-roms vol programma’s, dat zit ’m alleen in de verpakkings- en verzendkosten. Dat in tegenstelling tot de producten van de firma Microsoft, die voor ieder bitje dat Seattle verlaat een paar centen wil zien. Dat zijn er nogal wat en daarom is Bill Gates de rijkste man op aarde geworden. Dat mag-ie best van mij en ik vind tweehonderd gulden voor Windows 95 een acceptabel bedrag als het spul doet wat ik ervan verwachtte toen ik het kocht: lopen als een tierelier en stabiel wezen.
Dat lopen wil nog wel, zeker nu ik in een overmoedige bui mijn geheugen van acht naar vierentwintig megabyte op heb laten pompen, maar dat laatste is bij mij tot op heden niet helemaal het geval geweest. Gebruiksvriendelijkheid en lay-out van Windows 95, dat zijn dingen waar je mij niet over hoort klagen, maar de stabiliteit laat, in ieder geval in mijn geval, te veel te wensen over. Dat chronische gedonder met DOS-programma’s en DOX-boxen kan me nou onderhand gestolen worden, terwijl Compuserve en Windows 95 elkaar ook nog constant het computerkot proberen uit te vechten.
De afgelopen week werd hier op de krant een beetje op me gemopperd: mijn geschrijf was ze een beetje te technisch en sommigen konden er geen touw meer aan vastknopen. Die kritiek trek ik me aan, want ik ben een gevoelig mens. Vandaar dat ik hier verder volsta met bovenstaande verwijzingen naar Computer Shopper (maart 1996) en naar dat boekje van Taco Hoekstra. Wie de beschikking heeft over de faciliteiten van Compuserve bezoeke het Unix-forum en vindt wat hij nodig heeft in Library 16. Wie zich bedient van een andere provider tikt in de sectie computers and the internet van het zoekprogramma Yahoo (http://www.yahoo.com) het woord linux in en kan dan wel een paar dagen vooruit met wat er allemaal terugkomt.
Verder wil ik hier volstaan met een paar waarschuwingen van Taco Hoekwater: ”Linux is het meest geschikt voor mensen die een hekel aan hun oude besturingssysteem hebben omdat ze iets ingewikkelds willen doen dat niet kan. Iedereen die iets leuks wil doen met zijn PC en bereid is daarvoor te blijven leren is geschikt voor Linux. Linux is niet geschikt voor mensen die liever een Mac hadden gehad omdat ze DOS te ingewikkeld vinden en mensen die het telefoonnummer van de supportafdeling op hun monitor geplakt hebben. Neemt u dit advies alstublieft serieus,” aldus Hoekwater, ”u bespaart uzelf een hoop frustratie…”.
Ik ben benieuwd. Het ziet er in ieder geval naar uit dat ik mezelf van voldoende stof voor nog een paar afleveringen ga voorzien. Ik heb een beetje het gevoel alsof ik aan een reisje naar een ver en onbekend land ga beginnen. Ik ben er nog nooit geweest, en aan die reisgids van meneer Hoekwater kan ik niet goed ruiken en proeven hoe het er echt is.
Daarnaast ben ik natuurlijk ook nog een beetje argwanend ten aanzien van de aanbevelingen van meneer Van B. voornoemd. Ik ken tenslotte genoeg mensen die Bali het paradijs op aarde vinden en ik weet wel beter. Ik zie wel waar het schip strandt en ik houd u op de hoogte. Tenslotte staat daar altijd nog die oude Toshiba om me uit de brand te helpen als ik er voorlopig, zeer onverhoopt, nog niet in zou slagen om een PPP-connect naar Compuserve onder Linux aan de gang te krijgen.
Ik heb dienaangaand de eerste FAQ (staat voor frequently asked questions) geraadpleegd. Of ik hem snapte? Eh.., vooruit, ik ben niet zo hautain dat ik niet wil toegeven dat die, wat mij betreft, net zo goed in het Sanskriet geschreven had kunnen zijn: ik kon er geen touw aan vastknopen. Maar dat zal, denk ik, de komende weken snel veranderen, als ik een beetje wegwijs ben geworden in de nieuwe commando’s en in de structuur van Linux.
Tegen die tijd, vooropgesteld dat alles net zo geweldig is als degene die me over de streep heeft getrokken, me heeft beloofd, kan ik me ook eens gaan storten in het gewoel in de sectie besturingssystemen van het NL Computing Forum. Daar voeren voor- en tegenstanders van OS/2 Warp en Windows 95, zo te zien qua kennis hele zware jongens, een soort godsdienstoorlog. Komt daar ineens een Calimero uit Brabant meepiepen: ’Hee jongens, Linux, dat is je van hét voor Internet…’.