Iedereen die met een versie van Windows werkt, of het nou 3.11, Windows for Workgroups of Windows 95 is, en ook onder OS/2 en Apple heb je er een equivalent voor, weet hoe verrekte handig de combinatie alt-tab is. De combinatie van die twee toetsen, die je met linkerduim en wijs- of middelvinger kan bedienen en waarmee je tussen verschillende openstaande programma’s op en neer kan switchen.
Als u iets moois op het scherm hebt staan wat alleen voor uzelf bestemd is, en uw vrouw komt net binnen; alt-tab . Inplaats van de center-fold van de Penthouse die net na een download van tien minuten een beetje scherp begint te worden verschijnt daar het jaarverslag van de ondernemingsraad waar u het zo druk mee had. Bent u aan een beoordelingsrapport bezig en het lijdend voorwerp, waarvan u dacht dat het nog minstens een paar maanden overspannen thuis zou zitten, steekt een vrolijk gezicht om de deur; alt-tab . Ai, net op tijd wordt die vernietigende beoordeling verdrongen door de uitnodiging voor het komende personeelsfeestje.
De makers van sommige spelletjes houden er al rekening mee dat er bazen zijn die niet zitten te wachten op werknemers die hun tijd verdoen met spelen. Zo speelde ik vroeger veel schaak tegen de Chess Master op mijn computer die ik alleen op het laagste niveau wel eens te pakken wist te nemen, maar tegen wie ik verder nooit iets in te brengen had.
Maar dat programma had, naast het terugnemen van een voorbarige zet, nog één verrekte handige optie. Als je in het afrolmenu options op het veldje The Boss! clickte werd het schaakbord plotsklaps vervangen door een beeld vol indrukwekkende cijfers en tabellen uit een boekhoudprogramma.
Nou had dat hier op de krant weinig zin, al was het maar omdat iedereen weet dat de meeste journalisten hele slechte rekenaars zijn, maar ik kan me voorstellen dat de chef van de boekhouding erin getuind zou zijn. Overigens stel ik hier maar even dat een speelpauze van een minuut of tien per uur volgens mij alleen maar een heilzame invloed zou kunnen hebben op de productie, maar dat inzicht schijnt tot de meeste directeuren nog niet doorgedrongen te zijn.
Waarmee het daverende succes van de alt-tab verklaard is. De afgelopen week bleek maar weer eens hoe onmisbaar die toetsencombinatie is toen de makers van Ilse, het toonaangevende Nederlandstalige zoekprogramma, uit de school klapten over de gegevens die zij met hun search-engine verzameld hadden.
Of u nou wel of niet van die Big-Brother-achtige fratsen gediend bent, doet er niet toe, want de server van Ilse houdt keurig bij wie en wanneer waarop zoekt. Dat doen alle zoekmachines en het gemiddelde resultaat van die statistieken is voor alle grote zoekmachines hetzelfde. Mensen zijn overal hetzelfde, dus als ze gratis en voor niks in de tijd van de baas het net op kunnen, zullen ze dat niet laten.
Merien ten Houten van Ilse maakte deze week bekend dat er door werknemers nogal wat opgezocht wordt waar in de vrije tijd voordeel van genoten kan worden: vakantiebestemmingen bijvoorbeeld. Hij haastte zich erbij te zeggen dat het recht van het individu door Ilse beschermd werd. Dat zal wel, denk ik dan, maar waar het een geregistreerd kan worden, kan het nooit zo moeilijk zijn om het andere ook vast te leggen. Ik bedoel maar, als Ilse of de baas van de zoekers echt wil is er in de registratiesfeer gewoon veel meer mogelijk.
Maar ik denk dat Wiebe Weikamp, Robert Klep en Merien ten Houten van Ilse de publiciteit goed van pas kwam, maar het mocht natuurlijk niet al te negatief worden. Daarom werd de nadruk gelegd op de bescherming van het individu en daarom werd nogal vaag gedaan over waar die werknemers nou precies op gezocht hebben.
Terwijl de makers van Ilse er nog maar anderhalve maand geleden geen doekjes omwonden toen hen tijdens een presentatie gevraagd werd naar het in Nederland meest gebruikte zoekwoord. ‘Sex’, aldus Ten Houten toen, ‘maar dat is een bekend gegeven. Het grootste gedeelte van alle mensen die voor de
eerste keer een zoekmachines gebruiken tikt ‘sex’ in’.
En nummer twee? ‘Nummer twee is ‘blanco’. Die mensen weten blijkbaar nog niet goed hoe ze moeten zoeken, laten het veldje waarin ze het woord moeten tikken leeg en clicken dan toch op de zoek-knop.
De mensen die nog naar sex zoeken op Internet zal ik hier even een goede raad geven. Loop naar een van die winkeltjes, in Breda zitten ze vooraan de Haagdijk, en koop daar voor een paar tientjes van die blaadjes. U bespaart u honderden guldens aan telefoonkosten, zere ogen, en gefrustreerd zoeken.
Want bijna alles wat met sex op Internet te maken heeft is tegenwoordig commercieel en pas na lange zoek- en clicksessies via allerlei formulieren en verlekkerende fototjes komt de aap uit de mouw: tot hier en niet verder. Of u, verdorie net een half uur ziiten zoeken en wachten, eerst maar even een credit-card nummer wil verstrekken en anders is het uit met de pret. Bovendien weten die bazen na het lezen van deze bijdrage nu ook wat u allemaal zoekt en zal het daarom nu helemaal snel over zijn.
Tot overmaat van ramp blijken juist die managers en directeuren die tot nog toe bijzonder argwanend tegenover internet stonden de achterstand in rap tempo aan het inhalen te zijn. Ik las tenminste dat in de Verenigde Staten de top van het bedrijfsleven er massaal toe over gaat het sportschoolprincipe toe te passen op de computersector, om in alle stilte van zijn computeranalfabetisme af te komen. Ongever 8000 vooraanstaande zakenlieden huurden het afgelopen jaar een persoonlijk trainer, voor prijzen oplopend tot 3500 gulden per vier uur. Ik weet of er hier nog managers rondlopen die van niks weten en ook zoiets willen betalen, maar ik hou me aanbevolen.
Hoe dan ook, sinds de komst van Internet is het, zo schreef de Financial Times afgelopen maandag, een noodzaak ontstaan om een computer te kunnen bedienen. Tot nu konden leidinggevenden computerwerkzaamheden overlaten aan ondergeschikten, maar zijn ze er inmiddels niet altijd meer van gediend dat een ondergeschikte vertrouwelijke e-mail berichten voorleest. Bovendien is het tegenwoordig ook mogelijk om vanuit een vliegtuig met een laptop informatie in te winnen en er komt een tijd dat ze ook vanuit thuis een videoconferentie willen organiseren.
Volgens het desbetreffende artikel in de Financial Times ligt een manager die er niet in slaagt de jongste cijfers op het scherm te krijgen of een computerverbinding aan te gaan, er binnenkort snel uit. Bovendien blijkt het het imago van een computerspecialist de afgelopen jaren drastisch veranderd te zijn. Van werkeloze nerds met ziekenfondsbrilletjes en jeugdpuisten tot miljonairs met hoog aanzien als Microsoft-baas Bill Gates, ooit de vader van álle nerds.
Dat doet me deugd, want het is natuurlijk onvermijdelijk dat ik een gedeelte van die uitstraling meepik. Misschien moet ik om te beginnen maar eens wat vetter gaan eten en me een mooie fok aanschaffen. Dat laatste zal, zo vrees ik, overigens binnenkort vanzelf wel goed komen als ik iedere dag uren blijf turen naar dat hoge resolutie-schermpje. Er past lekker veel op, da’s waar, maar het zijn wel verrekte kleine lettertjes. Toch maar eens even gaan zeuren bij die krent van een chef om een nieuw en groter scherm. Ai, pas op, daar heb je hem net. Gauw even op alt-tab drukken….