Ik heb weer wat geleerd de afgelopen week` dat je niet zomaar ongestraft op de tenen van een gelukkige Apple-bezitter en/of -gebruiker moet gaan staan. Want ik heb het geweten dat ik zomaar iets durfde te schrijven over de Apple Macintosh en de Evangelistas, de gebruikers die hun keuze te vuur en te zwaard verdedigen. Het wordt gelukkig weer een beetje rustiger in mijn mailbox bij NL Net en in het Gastenboek van De Stem Online, waar nogal wat blijken van ongenoegen werden gedeponeerd. Ik kan daar met mijn verstand niet bij, want toen ik het desbetreffende stukkie na dat oproer vanzelfsprekend nog maar eens goed nalas, kon ik eigenlijk geen onvertogen woord over Apple ontdekken.
Of het moet zijn dat in de vergelijking tussen een Power Mac 8100 met 64 megabyte geheugen en een Toshiba Pentium 133 met 24 megabyte geheugen de Mac trager was met het bewerken van foto’s. So what? Da’s toch geen schande?
Die Mac zal het op andere fronten of disciplines misschien wel winnen van een dikke Pentium met een hoop memory . Het enige wat ik met mijn bijdrage van vorige week wilde aantonen` is dat het volgens mij tegenwoordig allemaal niet zoveel meer uitmaakt wat je gebruikt. Het gaat erom dat u tevreden bent met de computer en het besturingssysteem dat u gekozen heeft en dat het mij allemaal niets uitmaakt waar u zich happy mee voelt.
En dat ik een beetje kriegel wordt van mensen die die keuze als enige juiste wensen te zien. Dat, maar dat schreef ik vorige week al, riekt mij een beetje te veel naar sektarisme of fundamentalisme, en weet ik veel wat nog meer voor ismes, en dat zijn dingen waar ik niets van moet hebben.
Bovendien, dat moet echt gezegd, begin ik intussen best te wennen aan die dikke Big Mac waarmee ik dagelijks alle foto’s die u op de site van De Stem Online aantreft, van de verschillende netwerken vis, voordat ik ze met de Toshiba verder bewerk. Ik bedoel maar, die twee computers kunnen blijkbaar beter met elkaar overweg dan hun respectieve baasjes, want ze slikken, schrijven en lezen zonder morren dezelfde flop, en dat was vroeger heel anders.
Ik geef toe dat het ding best gemakkelijk is, maar het heeft toch ook de nodige nukken. Zo snap ik __n ding niet, en dat is dat-ie niet altijd geheugen vrijmaakt als je een programma afsluit. Als de Toshiba tegen me zegt dat ik een applicatie af moet sluiten` omdat ik er intussen iets te veel naar zijn zin open heb staan, en ik voldoe aan dat verzoek` dan opent-ie zonder morren een ander programma. De Mac doet dat niet altijd. Meestal wel, maar te vaak ook niet. Moet ik hem eerst herstarten` voordat ik PhotoShop kan openen, terwijl er niets meer openstaat. Vreemd…
En ik heb ook al afgeleerd om een flop in die Mac te stoppen als-ie niet helemaal in rust verkeert, want dan laat de virusscanner stante pede de boel in de soep lopen. Ook vreemd…
Ho maar, ik zeg er gelijk bij dat ik intussen wel 24 andere manieren geleerd heb om die Toshiba over de rooie te helpen, die zo ook zijn onverklaarbare strapatsen heeft. En ik steek de hand in eigen boezem en zeg er meteen bij dat het wat betreft die Mac allemaal een kwestie van onkunde zal zijn en dat ik ongetwijfeld iets fout doe. Kan best, en daarom ga ik me dit weekeinde eerst maar eens zo’n onvolprezen ‘Mac for Dummies’ aanschaffen en uit mijn hoofd leren.
Intussen wijs ik u nog maar eens op __n regel die ik zelf al een paar jaar onvoorwaardelijk trouw ben: zorg dat je altijd een jaartje achterloopt bij de rest, of het nou om hard- of software gaat. Windows 95 is intussen alweer anderhalf jaar uit en nu beginnen ook mensen die ik ten volle vertrouw` te zeggen dat het op hun systeem stabiel is. Zouden alle kinderziekten er nou onderhand _cht uitgehaald zijn?
Een jaar geleden begon ISDN betaalbaar te worden, zo’n digitale telefoonverbinding waarvan de voordelen door de aanbieders ervan regelrecht de hemel ingeprezen worden. ‘Ja, ja,’ dacht ik toen, ‘het zal allemaal wel, laat ik het maar eens even aankijken.’ Dat is volgens mij geen onverstandig beslut geweest, gezien de jammerklachten die ik de laatste tijd van enkele vrienden, bekenden, collega’s en vaste lezers heb mogen ontvangen.
Als ik het allemaal goed begrijp` zijn er ongeveer net zoveel verschillende ISDN-protocollen als verschillende soorten en kwaliteiten aluminium. Wie erover denkt om ook ISDN aan te laten leggen` omdat de PTT zo’n aardige aanbieding heeft` zou ik willen aanraden om zich eerst eens goed te ori_nteren in dat digitale spookhuis. Of je nou op Compuserve in een van de desbetreffende forums je licht opsteekt of in een van de vele nieuwsgroepen op Internet die aan dat onderwerp zijn gewijd, het loopt er over van allerlei verhalen vol ellende over en gedonder met ISDN.
Intussen zijn deze week de eerste race-modems op de markt gebracht, door fabrikant Rockwell aangeprijsd als K56Plus. Daarmee zou het dus mogelijk moeten zijn om een snelheid van 56 kilobit per seconde te bereiken, hetgeen ongeveer neerkomt om een stuk of drie volgetikte A-viertjes per seconde. Hmmmm, volgens mij heb ik thuis nog ergens een boekje liggen waarin staat dat over een analoge telefoonlijn hogere snelheden dan 28K8 niet bereikt kunnen worden. Of zou dat een folder van de PTT geweest zijn waarin ISDN aangeprezen wordt?
Dat ISDN, als het goed werkt, een zegen is, bewijst de foto van die meneer hierboven ergens die van een appeltje geniet. Die foto is, met een Mac met een ISDN-kaart erin, opgehaald uit het archief van Reuter in Parijs. De plaat was ongeveer zeven megabyte, en dat hadden we met een modem echt niet gered voor de deadline van deze pagina. Hoe dan ook, zowel voor dat modem van Rockwell als voor ISDN geldt hetzelfde: bezint lang eer ge begint. Tenslotte wens ik iedereen, OS2, Linux, Apple, Windows 95 en weet ik veel wat nog meer voor computers en/of besturingssytemen alle geluk van de wereld met hun speeltje. Ik ben benieuwd wat Sint voor mij in petto heeft…..