Een van mijn favoriete films is nog altijd Those magnificent men in their flying machines. Prachtig. Vraag me niet meer wat het verhaal was want dat weet ik niet meer. Doet er ook niet toe, want waar het om ging waren die mannen met snorren en leren mutsen die een met ijzerdraad en lijm aan elkaar hangend zootje doek en blik omhoog wisten te krijgen. Als ze eens een keer goed hard tegen de grond kwakten stond alleen die muts scheef als ze weer uitstapten en moest er hooguit een punt van die snor gefatsoeneerd worden en hadden ze een paar olievlekken op een wang. Ver van de historische werkelijkheid allemaal, maar dat maakt allemaal niet uit in zo`n komedie. Maar dat was tenminste écht vliegen, in een Tiger Moth of in een écht Fokkertje, zo`n Triplane waarin de Red Baron furore maakte.
Echt vliegen kan op veel manieren, maar de kunst is natuurlijk om te overleven. Een jaar of tien geleden deed een maffe Amerikaan het op een zeer originele manier. Hij bond een stuk of tien weerballonnen aan een oude keukenstoel, kapte de kabel waarmee hij de stoel aan moedertje aarde had verankerd en koos het wijde zwerk.
Omdat hij niet zover van een militaire basis verwijderd was duurde het geen tien minuten voordat er een F-14 met een grote boog om hem heen cirkelde. De piloot daarvan dacht dat er iets mis was met zijn zuurstofapparaat, want als dat een verkeerde samenstelling produceert kun je gaan hallucineren. Dat dachten ze op de basis ook toen de piloot uiteindelijk toch maar meldde dat er volgens hem met hemzelf niks aan de hand was maar dat er desondanks toch op vier kilometer hoogte een idioot op een houten keukenstoel naar hem zat te zwaaien.
In de helikopter die een half uur later op behoedzame afstand achter de keukenstoel aanvloog vroegen ze zich af hoe die magnificent man, zo te zien nog steeds in opperbeste stemming, ooit zou gaan landen. Want de kabels waarmee hij aan die ballonnen hing waren een meter of tien lang en het simpele soort weerballon waarvan in dit geval sprake was, heeft geen ventielen of. Zo`n ding komt ooit vanzelf wel weer naar beneden als de rek eruit is en als iemand hem dan terugstuurt is dat meegenomen. Maar dat zou dus wel eens lang kunnen duren, dachten ze in die helikopter, en zo te zien had die collega op die stoel geen broodtrommeltje bij zich.
Wat-ie wel bij zich had was de andere reden waarom de helikopter niet te dicht bij kwam: het dubbelloops jachtgeweer dat op de rug van de vlieger hing. De crew van de chopper wilde niet de geschiedenis ingaan als eerste die door een mafkees op een keukenstoel uit de lucht geschoten was.
Zo verliep een paar uur waarna de eenzame avonturier het geweer schouderde, zorgvuldig mikte, en één van de weerballonnen lek schoot. Hij keek eens op de hoogtemeter die hij om zijn pols droeg, constateerde dat de daalsnelheid nog dik binnen alle veiligheidsnormen van de zeer strenge Amerikaanse Rijksluchtvaartdienst zat en schoot er nog twee lek.
Nadat hij uiteindelijk gracieus en veilig op aarde beland was kreeg hij een vette bekeuring. Daarna beleefde hij nog twee mooie weken, want er waren nogal wat talk-shows die hem hebben wilde, waarna hij weer in de vergetelheid belandde.
Ik heb dat altijd zo`n mooi verhaal gevonden dat ik er nog steeds aan moet denken als ik iedere zomer vanuit het gebouw van De Stem die heteluchtbalonnen op zag stijgen tijdens die jaarlijkse regatta. Waarom moeten die dingen zo groot zijn?, vroeg ik me dan af. Ze kunnen toch gewoon een éénpersoons bouwen voor de liefhebbers? Gewoon het harnas, en desnoods ook de rest van zo`n ouderwetse bolparachte gebruiken, er halverwege een Camping-Gaz onder met een flinke tank en varen maar. Moet toch lukken, zou je zeggen, maar ook hier zal het probleem wel de Rijksluchtvaartdienst zijn die niet zit te wachten op dat soort grappen.
Voor liefhebbers van simpel vliegen zijn er nog wel wat mogelijkheden: parapente, Delta-vliegen, ultra-lights en zweefvliegen bijvoorbeeld. Maar de allermooiste is toch wel de rocket-belt, zoals je die wel eens zag in Star Trek, in een James Bond-film of in zwart-wit science fiction-films uit de jaren vijftig. Een raketje op je rug, dat met twee van die bromfiets handvatten bediend wordt, dat lijkt me ook wel wat.
Internet zou internet niet zijn als er geen site zou zijn die volledig aan rocket-belts gewijd zou zijn. Ik landde, om in de juiste termen te blijven, daar puur toevallig, en op dat moment schoot me al het voorgaande te binnen. Zoals altijd vindt u een verwijzing naar deze Interface op de De Stem Online en het adres daarvan staat bovenaan deze (papieren) pagina.
Op die site is werkelijk alles te vinden wat u maar weten zou willen over het bouwen van zo`n apparaat. Wel moet er betaald worden op het moment dat u essentiële informatie wil hebben, maar die twee bromfiets handvaten kunt u, aan enkele foto’s te zien, alvast gaan halen bij de fietsenwinkel om de hoek. Mooi lijkt me dat, met zo`n ding opstijgen vanaf het platje naast de slaapkamer, via over de Grote Kerk en de suikerfabriek, even zwaaien naar het NAC-stadion en dan landen op het dakterras van De Stem naast het personeelsrestaurant. Ik zou al die gezichten de eerste keer wel eens willen zien.
Terwijl ik, met uw permissie, daar nog even over doordroom, kunt u op de The Amazing Rocket Belt een boek bestellen, blauwdrukken, reglementen, foto`s, recensies van al gebouwde, gevlogen en/of gecrashte exemplaren en, niet te vergeten, T-shirts, petten en koffiemokken met het embleem dat u ook hierbij aantreft.
U kunt alvast op zoek gaan naar zuurstoftanks van een handzaam maatje die alle tests van de Dienst voor het Stoomwezen hebben doorstaan. Zoiets zult u namelijk nodig hebben om de benodigde brandstof op te slaan. Verder kan het waarschijnlijk geen kwaad om alvast eens te informeren naar de polisvoorwaarden van WA- en levensverzekering.
Voor wie dat allemaal te veel moeite is, liggen er in deze tijd van het jaar nog wel wat meer mogelijkheden in het verschiet. Je moet er wel even voor naar België, want alleen daar verkopen ze al weken vuurpijlen van een formaat waarmee je als het moet ook nog wel een neushoorn van zijn luchtdoop kan laten genieten. Let op: hij moet wel van het soort zijn dat na anderhalve kilometer dooft inplaats van te ontploffen, dus lees die Chinese handleiding eerst even goed. Parachute op de borst, vuurpijl goed vastbinden op de rug, even slikken en aansteken die lont. If i go, i go in flames, moet u maar denken.