Afgelopen woensdag heb ik twee uur op het punt gestaan om een Digital Venturis FX (dat staat er tenminste op) van twee hoog richting Emerplas te gooien. Gezien de staat van opwinding waarin ik verkeerde, had ik het waarschijnlijk nog wel gehaald ook. Die stomme computer! Is er iemand onder u, althans onder de degenen die dagelijks gebruik van een computer (moeten) maken die hier niets in herkent? Geloof ik helemaal niets van en als dat écht zo is dan weet ik nog wel een baantje voor u. Ik geef toe dat ik er achteraf om heb kunnen lachen, maar ik kan u verzekeren dat dat wel even geduurd heeft.
Lees en huiver. Van een collega krijg ik een printje van een E-mail die hij heeft ontvangen van een gepensioneerde ex-commando ergens in den lande. Die meneer heeft ooit zijn baret gehaald bij het Korps Commandotroepen in Roosendaal. Daar wordt binnenkort gejubileerd en omdat die ex-commando nu in zijn vrije tijd een web-site draait, wil hij graag weten of er in De (papieren) Stem de afgelopen maanden wellicht al wat verhalen over dat nakende jubileum gestaan hebben. Zo ja, of hij die verhalen misschien in digitale vorm via E-mail opgestuurd kan krijgen. Dat kan, maar die collega weet niet hoe dat moet, dus dat verzoek belandt op een nooit slinkende stapel op mijn bureau.
Dat soort vragen krijg ik dus wel vaker en zo moeilijk is het allemaal niet. Je start EVA op, zoals ons elektronisch archiveringssysteem sinds 1985 heet, en daar tik je een paar trefwoorden in. Zoals daar zijn commandos, roosendaal en reunie. Er blijken dit jaar een stuk of zes artikelen in de krant gestaan te hebben waarin die wooren voorkomen. Ik heb geen tijd om ze stuk voor stuk na te gaan lezen, en ach, het zijn er maar zes dus die stuur ik gewoon even op.
Met een paar toetsaanslagen worden die in een enorme database in Nijmegen opgeslagen artikelen naar het tekstverwerkingssysteem in Breda gehaald. Daarna verbreek ik, onder dankzegging, de relatie met EVA en start ik mijn teksverwerker op. Omdat in het leven niets simpel is, kan ik vanuit dat systeem niet rechtstreeks naar buiten, internet op.
Daarvoor zijn allerlei plausibele redenen te verzinnen, waarvan de belangrijkste de veiligheid van onze systemen is. Ik moet die zes verhaaltjes dus even op een flop of op de harde schijf van mijn pc zetten en omdat niemand in de hele wereld verder het format kent dat wij gebruiken, moet ik dat even converteren naar good old DOS-tekst .
Iedereen die Word for Windows of Word Perfect gebruikt, kent die mogelijkheid, alleen moet je er in het ene systeem een paar andere handelingen voor verrichten dan in het andere. Het resultaat komt op hetzelfde neer: alle binaire prut wordt verwijderd en er blijft hele platte tekst over. In de oude Word Perfects deed je dat via Control F5 , weet ik nog uit mijn blote hoofd, en in ons onvolprezen RPLS-systeem gebruiken we daarvoor Control F10 . Daarna doet-ie hetzelfde wat die ouwe WP altijd deed: om een DOS-bestandsnaam vragen. Dus maximaal acht letters, een punt en daarna maximaal drie letters.
Hoe noem ik, binnen die beperkingen, zes verhalen over commandos die via E-mail verzonden moeten worden? Ik weet niet hoe u ze genoemd zou hebben, maar ik noemde ze COM1.TXT tot en met COM6.TXT.
Tenminste, dat was ik van plan, maar na het intikken van COM1.TXT, gevolgd door ENTER, gaf mijn PC voor de eerste keer goed de geest. Muur- en muurvast, en het enige wat de bak nog wilde doen, was een luide piep laten horen bij iedere toetsaanslag en dat was dat.
Hoor ik daar al wat hoongelach? Ja, achteraf is het gemakkelijk praten, en mij zal het ook nooit meer overkomen, ook al past hier gepaste trots bij het ontdekken van een bug in de software. Toevallig heb ik een paar weken geleden nog beschreven hoe je Netscape op precies dezelfde manier kan laten crashen door in een regel code een plaatje over de seriële poort weg te laten schrijven.
Stuur je dat bestandje naar iemand toe en die probeert het te lezen met Netscape dan krijg je het zelfde effect als waar ik woensdagmiddag twee uur onder heb geleden voordat in mijn voorhoofd het licht aanging.
Het zal me verdorie toch niet…..? Ja
hoor, als je in ons eigen tekstverwerkingssysteem een verhaal als DOS-tekst probeert weg te schrijven en de eerste vier letters van de naam die je het gegeven hebt beginnen met COM1, -2, -3 of -4 dan is een klassieke vastloper het gevolg.
Maar voordat ik dát in de gaten had, had ik dezelfde neigingen als ooit die arme Gert Jakobi, mijn immer zeer beminnelijke buurman in de perszaal van Wimbledon. Schrijvend voor een Duitse kwaliteitskrant begaf zijn Toshiba het op het voor hem slechtst denkbare moment: tijdens de finale van 1991; Stich tegen Becker.
Was los isst, was los isst? schreeuwde de volledig uit zijn rol van Herr Jakobi gevallen Gert in de telefoon tegen een helpdesk die er vanuit Bonn niet in slaagde om zijn apparaat weer aan de praat te krijgen: Der Apparat is kaputt, das isst los! Smeet de telefoon op de haak, schoof die Toshiba zó van zijn bureau in de prullenmand ernaast en pakte een balpen en een stuk papier.
De ex-commando heeft zijn zes artikelen inmiddels ontvangen, tenminste dat hoop ik maar. Ik heb nog geen bedankje retour gekregen, maar ook geen foutmeldingen meer.
Ik hoop niet dat zijn tekstverwerker problemen zal ondervinden met het inlezen van REUNIE1.TXT tot en met REUNIE6.TXT.