Mijn favoriete televisiezender is Discovery Channel, al moet ik toegeven dat ze wel een handje van eindeloos herhalen hebben. Het kan haast niet anders of alle videobanden van die series over haaien, verscheurend beesten, vulkanen, D-Day, Hitler, Nazi-Duitsland, de opmars naar Stalin- grad en dat soort werk moeten nou onderhand helemaal kapot gedraaid zijn. Maar wat hebben ze een interessante documentaires en wat is Beyond 2000 een leuk programma.
De afgelopen week hadden ze, ik geloof in het kader van alweer een serie, ditmaal over de soldaat van de toekomst, iets over camera’s en vliegtuigjes die steeds maar kleiner en lichter worden. ‘In tegenstelling tot al die nieuwe programma’s en computers waarmee we constant bestookt worden’, dacht ik toen in mezelf. Aan de andere kant is het natuurlijk zo dat die vliegtuigjes en camera’s ook dankzij die snellere en zwaardere computers en programma’s ontwikkeld kunnen worden.
Er worden al jarenlang onbemande spionagevliegtuigjes gebruikt die van minder dan een meter tot enkele meters in lengte zijn. Die dingen zijn door radar nauwelijks te onderscheiden, en als ze dan toch gezien worden zijn ze moelijk te raken. Probeer maar eens een vliegende mug te raken met een luchtbuks, dan begrijpt u wel wat ik bedoel. Bovendien zit er geen piloot in zo’n ding die alleen aan opleiding al een vermogen heeft gekost dus als er dan toch eentje uit de lucht geschoten wordt hoeft er geen weduwen- en wezenpensioen uitgekeerd te worden. Als het aan de boekhouders van de luchtmacht lag vlogen er alleen maar onbemande mini’s rond die ook nog veel minder brandstof nodig hebben dan hun grotere voorgangers.
Als ik klein schrijf dan bedoel ik ook klein . Discovery liet een aardige animatie zien van een elektronische computergestuurde libelle, die op afstand bediend een huis ingestuurd werd. Het ding vloog netjes door gangen en trappenhuizen en zweefde uiteindelijk een kamer in waar volgens een bordje op de deur hele geheime dingen besproken werden.
Volgens de wetenschapper die die dingen in elkaar prutste en ook nog liet vliegen, en dát vind ik nou een baantje om écht jaloers op te worden, zullen die dingen in de nabije toekomst letterlijk net zo groot als een bromvlieg en uiteindelijk zelfs nog kleiner worden. Compleet met brandstof, computer, camera, en navigatie- en communicatieapparatuur.
Dat kan nog wel even duren, maar intussen komen er al aardig kleine apparaten op de markt die tot grote dingen in staat zijn. Op bijgaande foto, die afgelopen maandag in Tokyo gemaakt werd, presenteert Akemi Iwao van Toshiba een digitale camera die niet groter is dan een credit-card. Het ding heet Allegretto en er zit een PC-kaartje in waardoor hij zó op iedere laptop of PC aangesloten kan worden. Kleine digitale camera’s waren er al, maar de slechts 130 gram wegende Allegretto kan weer een veel hogere resolutie aan.
Een prijs is nog niet bekend en de verkoop in de Verenigde Staten start pas in augustus. Zal je zien dat er, als je net zo’n dingetje gekocht hebt, er een maand later weer iets kleiners, beters of snellers uitgebracht wordt.
Waar de makers van die vliegtuigjes streven naar kleiner, gaat het alle webmasters om meer. Bezoekers dus, maar bij alle cijfers waar je mee om de oren geslagen wordt past alleen maar een ‘het zal wel’. De enige die precies kan weten hoeveel bezoekers hij trekt is de beheerder van de computer waarop de site draait. Maar wie hoog opgeeft van bezoek aan zijn eigen site kan moeilijk betrouwbaar worden geacht. Wat moet je met beheerders van sites die vrolijk rond lopen te toeteren dat ze zoveel duizend bezoekers per dag scoren? Zal wel.
Een digitale notaris komt er niet aan te pas en de hacker Nijntje toonde twee weken geleden al aan, door het stiekem aanbrengen van een Nedstat-teller op de door hem gekraakte site van IDG dat aan die cijfers daar ook het een en ander mankeerde.
Maar uitgerekend het imago van Nedstat, dat tot nog toe door velen als een betrouwbare graadmeter werd gezien, heeft nu ook een deukje opgelopen. Op de homepage van Lex van den Hondel (inderdaad, een fan van Vondel…) wordt een en ander uit de doeken gedaan. Hij trok tijdens een test vier bezoekers, maar slaagde erin om die als 147 ‘hits’ aan te laten slaan bij NedStat. Saillant detail: de makers van NedStat kregen vorige week nog de Vosko-prijs toegekend vanwege hun baanbrekend werk.
De truc van Van den Hondel bestaat uit het automatisch opnieuw blijven inlezen van zijn pagina’s waarop de teller van NedStat iedere ‘reload’ als een bezoek meet. NedStat, het kunstje al lang geleden onderkennend hebbende, heeft het trachten op te lossen door te kijken of de bezoeker niet steeds dezelfde is, en, als dat wel zo blijkt te zijn, de meting te negeren.
Waarop Van den Hondel weer uitvogelde dat hij ‘error-correction’ kon omzeilen door steeds met twee mensen tegelijkertijd op een bepaalde pagina te blijven kijken. Op dat moment is er immers sprake van steeds een zogenaamde nieuwe bezoeker.
Dat ze het bij NedStat niet leuk vonden kan ik me nog voorstellen, maar de reactie bevalt me niet: “Wat Van den Hondel ontdekt heeft beschouwen we niet als een bug, het is meer een mogelijkheid voor mensen die graag eens hoog in de hitlijsten staan”. Waarmee ze dus zelf zeggen dat u geen enkele waarde mag toekennen aan de waarde van de metingen van NedStat.
Waarna ze zich haastten om er aan toe te voegen dat de bug die volgens henzelf dus geen bug is, niet voorkomt in de professionele versie van NedStat. Moeten we dan zomaar aannemen dat dát klopt?