Proberen de voorloper uit te hangen en daar stukjes over te schrijven heeft af en toe zijn nadelen. Twee weken geleden schreef ik hier dat ik een mooie nieuwe service ontdekt heb op internet voor wie maar af en toe een faxje hoeft te sturen. Je stuurt een e-mailtje, met of zonder attachment, naar de site van Faxaway.com en die stuurt het voor een paar (dollar)cent door naar ieder willekeurig faxapparaat in de wereld.
Omdat ik zo tussendoor wel eens wat fax naar de gelukkig steeds spaarzamere digibeten onder mijn verre vrienden heb ik de uitbater van Faxaway.com via een formulier op een secure server gemachtigd om twintig dollar voorschot van een credit-card af te schrijven. Voor een paar faxen die ik inmiddels naar Australië zijn gestuurd is inmiddels net zo vaak 76 cent afgeschreven.
Allemachtig prachtig, maar nét iets te voorbarig van me, is me gebleken na een enigszins triomfantelijk e-mailtje van Gommert Buysen die me opmerkelijk maakt op een site waar precies dezelfde service wordt verleend als bij Faxaway.com met een niet geheel onbelangrijk verschil: het is gratis.
Da’s een frustrerend gegeven, want naar mijn slinkend voorschot van twintig dollar hoef ik weliswaar niet te fluiten, maar ik ben wel verplicht om het op te maken aan faxen naar mensen die te beroerd zijn om een computer aan te schaffen, terwijl ik dat dus gratis had kunnen doen.
Pot vol blommen! Ik ga om te beginnen maar eens een boos e-mailtje sturen naar Faxaway.com, want als ze het bij Demon internet kennelijk op kosten van sponsors kunnen, moet dat bij Faxaway ook kunnen. Voor dat soort warenvergelijkende argumenten zijn ze in Amerika meestal gevoeliger dan in Europa dus wie weet krijg ik nog wat terug. Trouwens, als er één schaap over de dam is, volgen er snel meer. Dus bij Faxaway zullen ze het binnenkort ook gratis aan moeten bieden, anders kunnen ze het vergeten.
Maar eens met cut-and-paste een paar verhalen in het mailprogramma gestopt en via Demon naar de fax proberen te sturen die een paar meter van me af staat. Vijf minuten later kreeg ik een E-mailtje retour waarin melding werd gemaakt van het feit dat mijn poging geslaagd was. Even kijken, bleken er intussen zowaar vijf vellen in de bak onder het fax-apparaat te zijn beland.
Uit het retour-mailtje bleek overigens dat er een bovengrens aan ‘gratis’ zit: een maximum van 20 faxen per week of zoiets, en niet meer dan 20 pagina’s per fax. Daar zit wat in, want anders zou je zien dat de hele dienst binnen de kortste keren gekaapt wordt door een postorderbedrijf of een pizzabakker.
Bij Demon internet, een link naar de aanbieder van gratis faxen vindt u vanzelfsprekend op de internetpagina van De Stem Online, hebben ze nog meer aardige trekkertjes in de aanbieding, waaronder een gemakkelijke en uitgebreide software-bibliotheek.
Nog een heel leuk geintje, waarvan ik wel eens gehoord had, maar ik wist niet hoe het moest: tekst sturen naar een GSM. Een clickje op een button bij Demon internet, waarna je op een simpel formuliertje het nummer van de ontvangende GSM en een berichtje in kan vullen volstaat. Verzenden maar.
Ook dat werkt, maar nu heb ik er weer een mooi probleem bij. Mijn Nokia weigert namelijk het bericht te aanvaarden dat ik hem gestuurd heb, maar heeft daarna wel vierentwintig uur lang om de tien minuten een luide ‘beep’ laten horen. Op vrijwel hetzelfde moment dat Demon internet mij meldde dat mijn berichtje naar die GSM verzonden was, begon het ding inderdaad voor de eerste keer enthousiast te piepen, maar als tekst verscheen alleen in beeld: ‘BERICHT GEWEIGRD’ (die E past er niet bij).
Dat is-ie dus vervolgens een dag lang blijven doen, waarna ik uiteindelijk weer een E-mailtje kreeg van Demon internet dat de GSM die ik had proberen te bereiken het verrekte om ook maar een letter aan te pakken.
Da’s dus al met al een keurige service van dat Demon, maar hoe los ik dat nou weer op? Anderhalf jaar geleden heb ik dat ding bij Dixons gekocht, maar waar heb ik daarna dat uitgebreide boekwerk gelaten waar, als ik me goed herinner, inderdaad iets in stond over berichtjes ontvangen?
Van NLnet, vorige week meldde ik dat ik besloten had om ISDN te bestellen, heb ik intussen nog niets vernomen, dus over mijn ervaringen met dat al dan niet bliksemsnelle surfen kan ik nog niets zinnigs vertellen.
Wat ik ook al heel lang stiekem van plan was, heb ik de afgelopen week wel gedaan: buiten de vaderlandse Stichting Domein Registratie om mijn achternaam als domein laten registreren bij de overkoepelende InterNic via een Amerikaanse leverancier van allerlei diensten .
Dat kost eenmalig 50 dollar, waarna het in stand houden van de naam www.krijnen.com ongeveer hetzelfde bedrag per jaar kost. Het is hobby, moet u maar denken, en in de tijd die ik de komende weken en maanden aan het bouwen en ontwikkelen van mijn eigen site ga besteden, kan ik in de stamkroeg geen geld meer uitgeven.
Wie ook met dergelijke dwaze ideeën speelt, doet er goed aan deze rubriek de komende maanden goed in de gaten te houden, want ik ben plan om de komende tijd verslag te blijven doen vanaf het leggen van de eerste steen tot en met het pannenbier dat ik er ooit op hoop te drinken.
Met de relatief bescheiden kosten van de eigen domeinnaam bent u er nog niet, want u dient binnen zestig dagen een server op te geven waar uw domein gehuisvest wordt. Zodat iedereen die www.uwnaam.com in het venster van de browser tikt, vanaf dat moment ook op uw site terechtkomt.
Mooi, ijdel bijverschijnsel: de meeste browsers herkennen tegenwoordig www en com als standaard voor- en achtervoegsel, zodat ik straks, oh heerlijke ijdelheid, alleen maar krijnen i.p.v het volledige http://www.krijnen.com in het venster van een browser hoef te tikken.
Wie in Nederlands als particulier een domein wil draaien onder de extensie .nl dus www.uwnaam.nl loopt met zijn hoofd tegen de muur op die de Stichting Domein Registratie gemetseld heeft. Het zal ongetwijfeld ooit veranderen, maar voorwaarden voor aanvaarding van een .nl-domein zijn nu onder andere nog een inschrijvingsnummer van de Kamer van Koophandel en een door de directeur van het desbetreffende bedrijf ondertekende vrijwaringsverklaring.
Wie geen zin heeft om voor de simpele lol van het runnen van een familiesite een BV of een Vennootschap onder Firma op te richten, dient derhalve een andere weg te bewandelen. Voordat ik met e-mails bestookt wordt: op de internetpagina van De Stem Online vindt u links naar relevante pagina’s met informatie bij de Stichting Domeinregistratie en bij Internic.
Een goede raad: neem er de tijd voor, hak niet gauw knopen door, maar denk ook niet dat het allemaal onmogelijk is. Het kan allemaal, je moet er het een en ander voor doen, maar zeg nou zelf, www.pietje.com klinkt toch wel iets netter dan http://www.superplanet.nl/ users/homepages/p/~pietje/home/index.html Om over uw visitekaartje maar niet te spreken. Of niet soms?
Omdat ik graag aan digitale zelfkastijding doe, heb ik tenminste weer wat om over te schrijven, want ongetwijfeld zal er wel weer van alles fout gaan, ga ik mijn site in Amerika parkeren. De tarieven van die hosting-service zijn er lekker concurrerend en ze doen niet moeilijk over een megabyte of veertig diskspace meer of minder. Voor de kenners: je hebt een eigen cgi-local en daarin kan je naar hartelust je gang gaan met CGI-scripts, Java, Perl, en wat je verder maar wil. Het bedrijf dat ik uitgekozen heb, stelt eigenlijk maar één voorwaarde: geen ‘adult material’ op de server.
Dat vindt ik een prima idee. Niet omdat ik zo’n fatsoensrakker ben, maar omdat een computer waar door de medebewoners geen porno op geparkeerd is, tenminste ook geen last heeft van alle vertragingen die door dat soort grappen veroorzaakt worden. Of dat ook werkelijk zo is, lijkt me overigens nog maar de vraag.
Gistermiddag waren er op de servers van de digitale duivel waar ik mijn ziel aan verkocht heb ruim 35.000 domeinnamen actief en dat aantal groeit nog steeds. ‘Wees zo vriendelijk om mijn naam te vermelden in de representative box’, schreef mijn contactpersoon, ene Michael, ‘als u nog specials nodig heeft, zoals de mogelijkheid van een real audio station, of secure elektronisch laten betalen voor dingen die u via onze servers wil gaan verkopen. Dat is goed voor mij…’.
‘Zorg om te beginnen maar dat dat domein opgestart wordt, maat’, heb ik Michael teruggeschreven, ‘want dát is goed voor mij. Daarna zien we wel verder…’.
Wordt vervolgd.