Ik heb de Linux Bible van Matt Welsh maar weer eens uit de kast gehaald, een vette pil die ik vorig jaar maart aangeschaft heb toen ik me een tijdje met Linux bezig gehouden heb, volgens de echte nerds the one and only operating system , het enige ware besturingssysteem. Misschien ben ik niet nerd genoeg, of te stom of te ongeduldig, dat oordeel mag iedereen zelf vellen, maar mijn project Linux heb ik destijds vanwege tijdgebrek maar even op de lange duur geschoven en die duur duurt voorlopig nog wel even door, vrees ik.
Ik heb gelezen dat het installeren van Linux lang niet zo’n crime meer is als voorheen, en dat de configuraties van bijvoorbeeld Yggdrasil en InfoMagic zich fluitend op een pc laten zetten. Dat zal wel, denk ik dan, maar als ik aan iemand die écht oerend veel van dat systeem weet, vraag of hij misschien weet of Linux een Matrox Millennium grafische kaart ondersteunt, dan moet-ie het antwoord schuldig blijven en verwijst-ie me naar een forum op internet.
Maar omdat het systeem zo weinig kost, complete cd-roms plus boek van InfoMagic geloof ik een tientje of zes, probeer ik het te zijner tijd nog wel eens, een parate Toshiba als noodoplossing naast de hand. Genoeg over Linux, en ik heb de laatste tijd niet al te veel problemen met Windows 95.
Afkloppen, maar waarom dan toch die Bible weer op mijn bureau ligt? Omdat mijn domein, waar ik de afgelopen weken over bericht heb, draaiende is op een van de mega-servers van The American Business Network (TABNet) en daar is het allemaal Unix wat de klokken laat draaien.
Dus moet je een paar basis-principes van dat systeem, waarmee zo ongeveer het hele internet aan elkaar gebreid is, onder de knie zien te krijgen. Gelukkig niet al te veel commando’s, maar wel een paar wezenlijke. Hoe je het ook doet, wat je ook bouwt, op een gegeven moment moet je een paar toverspreuken op het toetsenbord intikken alvorens de boel aan het lopen te krijgen.
Zoals een gastenboek. First thing first, en omdat een homepage, laat staan domein, natuurlijk niets meer dan een monumentje van eigen ijdelheid is, is een gastenboek een van de hoogste prioriteiten. Nou zijn er maar zat sites waar je gratis aan een gastenboek geholpen wordt. Je geeft er je E-mail-adres op en de URL van je homepage en zij verzorgen de rest. Omdat voor niks de zon opgaat komt er een opvallende bewegende commercial bovenaan dat gastenboek te staan, en sommigen veranderen ook nog automatisch om de vijf minuten.
Mooi, makkelijk, maar niet wat ik zocht. Maar eens begonnen te zoeken op het net. Na vijf minuten was ik erachter dat het allemaal niet zo moeilijk leek, waarna ik er zo ongeveer twee volle dagen over gedaan heb om het kreng ook aan het lopen te krijgen zonder hulp van buitenaf.
Hoewel dat ook weer niet helemaal juist is, want zonder de hulp van het ‘Guestbook Star’, een mooi stuk software van WebGenie, had ik er ongetwijfeld wel wat langer over gedaan. Stiekem was ik bovendien al gevallen voor het aanbod van webmaster Jim Keijser die de (Unix)-servers draaiende houdt waarop alle dagbladen van de VNU geparkeerd zijn. ‘Ik mail je wel een copy van ons eigen GUESTBOOK.CGI’, liet hij me weten, ‘en ik schrijf er wel een paar commentaarregels in waar je vooral op letten moet’.
Aardig, maar voordat dat gearriveerd was kon ik hem zeer triomfantelijk laten weten dat het niet meer nodig was. Met dank dus aan de Guestbook Star van WebGenie, die tot mijn verrassing een Australische softwareproducent blijkt te zijn, en niet, zoals ik vermoedde, aan Amerikaanse.
Een .CGI is een stuk software in de vorm van een script dat op de server staat te wachten tot iemand een formulier invult en daar vervolgens iets mee doet. In het geval van een gastenboek wacht mijn GAST.CGI tot iemand zijn naam, adres en iets leuks of lelijks toevoegt, waarna hij een en ander in een bepaalde opmaak aan het bestaande gastenboek toevoegt. En mij meteen per E-mail weten laat dat iemand een aantekening geplaatst heeft.
Wil je een eigen uniek gastenboek maken, dan moet je dus zo’n formulier aanmaken, het logboek, het script en het op de juiste plaatsen op de server zetten. Als je het eenmaal gedaan hebt een fluitje van een cent, maar voor het zover is dus bloed, zweet en tranen. En niet vergeten, met dank aan de Linux Bible, de permissions voor de desbetreffende files goed instellen, want anders krijg je óf alleen maar een hoop foutmeldingen óf een hoop niks in je logboek.
De Guestbook Star doet dat aanmaken van de benodigde ingrediënten in een vloek en een zucht, al duurt het als beginner eventjes voordat je door hebt wát hij nou precies allemaal vraagt als hij je door het productieproces heen voert. Zijn de verschillende elementen (formulier, script en logboek) klaar, dan moet je een en ander in de juiste directories op de server van je provider plaatsen en zou het moeten werken. Als je die permissions tenminste goed ingesteld hebt en alle digitale richtingaanwijzers naar de juiste doelen richten.
‘Guestbook Star’ kan gedownload worden bij WebGenie en bij een handvol mirror-sites . Een link vindt u op de internetpagina van De Stem Online. Het script blijft dertig dagen werken, waarna het over en sluiten is als u het nog niet officieel geregistreerd heeft, maar erg duur is het niet.
Voor degenen die er niet uitkomen, verzorgt WebGenie desgewenst de rest van het traject, maar dan zult u waarschijnlijk wel wat reclame op de koop toe moeten nemen. Overigens krijgt u, zolang u niet betaald heeft, bij het bekijken van het logboek, iedere keer een hinderlijke acknowledgment page voor uw neus, die vermeldt hoeveel dagen de .CGI nog blijft werken.
Waarschijnlijk is er wel een mogelijkheid om dat stukje in mijn eigen .CGI weg te scripten, maar daarvoor weet ik nog te weinig van Perl af, de taal waarin het script geschreven is. Een paar pogingen daartoe leidden tot crashes, waarna ik me genoodzaakt zag om het opnieuw aan te maken, maar dat, zoals al gezegd, is met ‘Guestbook Star’ een fluitje van een cent.
Trouwens, omdat ik de komende tijd toch iets meer verstand van dat CGI-gedoe hoop te krijgen, heb ik maar meteen een ander product van WebGenie gedownload: CGI Star Pro. Daarmee kun je, zo wordt in de omschrijving beloofd, zonder enig verstand van programmeren in Perl, zelf interactieve web formulieren maken.
‘Kalm aan, dan breekt het lijntje niet,’ heb ik mezelf vorige week wijsgemaakt. Het blijkt nog zo te zijn ook, en overal gaat veel meer tijd in zitten dan je denkt. Week één achter de rug, is mijn gastenboek, zonder reclame, ‘up and running’, en als ik nou iedere week een element toevoeg aan www.krijnen.com , dan kan tegen kerst de vlag uit.
Vindt u dat een beetje lang? Het is maar net hoe je dat bekijkt, want tijd is een vrij relatief begrip. Dat wist Einstein al, en PTT en TABnet blijken tijd ook al op tamelijk verschillende wijze te interpreteren. Op de site van TABnet vulde ik op woensdagmiddag een formulier in waarin ik te kennen gaf een eigen domein te willen gaan draaien. Dat werd binnen een minuut beantwoord door een geautomatiseerd briefje, waarna ik een uur later een persoonlijker welkom kreeg waarin beloofd werd dat ik binnen achtenveertig uur meer zou horen. Ruim binnen die termijn kreeg ik mijn server setup instructions en twee dagen later was alles in de lucht.
Da’s service op zijn Amerikaans. Een week eerder had ik op de site van NLnet een ander formulier ingevuld (nee, formulieren invullen is niet mijn favoriete hobby) waarin ik duidelijk maakte ISDN-klantje te willen worden. Het moet gezegd, NLNet reageerde alert, want een dag later lag een kennelijk noodzakelijke duimendikke papierwinkel op de mat, die ik netjes ingevuld geretourneerd heb, vergezeld van de inmiddels blijkbaar overal noodzakelijke kopie van het paspoort.
Drieëneenhalve week later heb ik nog steeds niets gehoord van de PTT, geen afspraak, geen bevestiging, geen ‘dank u wel meneer Krijnen’, niente, niks, noppes, nichts. Service op zijn Nederlands?
Maar eens een mailtje naar NLNet gestuurd: hoe zit dat? Volgende morgen vroeg een keurig en vriendelijk briefje terug van een mevrouw van NLNet. Die heeft voor mij even bij de PTT geïnformeerd, want daar zitten ze zelf ook op te wachten, en ze heeft daar het volgende vernomen.
‘Meneer Krijnen heeft als gewenste ingangsdatum z.s.m ingevuld en daar kan de PTT niet mee uit de voeten. De PTT kan alleen maar plannen als er een reëel gewenste ingangsdatum ingevuld is en niet als ‘zo spoedig mogelijk’ ingevuld wordt’.
Wat moet ik hier nog aan toevoegen? Gods wegen mogen ondoorgrondelijk zijn, vergeleken met die van de PTT zijn ze het toppunt van logica.