Het gesprek heeft zich afgelopen donderdag afgespeeld en omdat donderdagmiddag de deadline van deze pagina is, kan ik alleen maar vermoeden dat Ralph Nader en Bill Gates niet echt aardig tegen elkaar geweest zijn. Nader is de man die in de jaren zeventig wereldwijd bekend werd omdat hij Amerikaanse autofabrikanten voor de rechter sleept omdat hun producten niet veilig genoeg waren. Vorig jaar was hij de presidentiële kandidaat voor de Amerikaanse ‘Groenen’ en verder is hij tegenwoordig de hoogste baas van ‘Consumer Watchdog’. Net zoiets als de Nederlandse Consumentenbond, maar iets groter en iets machtiger.
Hetgeen moge blijken uit het gegeven dat het Microsoft, lees dus maar Gates, geweest is die ‘Consumer Watchdog’ uitgenodigd heeft voor een goed gesprek in Redmond, Washington. Nader is vorige week in Amerika een campagne begonnen waarin Microsoft aangeklaagd wordt vanwege kartelvorming. Volgens het Nader’s ‘Consumer Project on Technology’ probeert Microsoft met het gratis weggeven van de Internet Explorer 4.0 concurrent Netscape de nek om te draaien.
‘En als dat uiteindelijk gelukt is,’ aldus James Love, die door Nader tot leider van de kruistocht gebombardeerd is, ‘dan zal de consument de prijs van het gevecht tussen Microsoft en Netscape betalen’.
Terwijl alvast 1500 mensen de brief hebben ondertekend waarmee Microsoft is aangeklaagd bij het Amerikaanse ministerie van justitie, worden door de beschuldigde alle veronderstellingen van de hand gewezen.
Er wordt op gewezen dat nog steeds zeventig procent van alle browsers van Netscape is en dat iedereen die dat wil vanaf honderden sites over de hele wereld een gratis Netscape kan downloaden. Die weliswaar maar een paar maanden blijft werken, waarna er weer een nieuwe versie eenzelfde periode gratis geëvalueerd kan worden.
Terwijl het ministerie van justitie zich vooralsnog op de vlakte houdt en er in een officiële verklaring slechts op wijst dat niemand bij een heilige oorlog tussen Microsoft en de rest gebaat is, staan er toch meer ridders met geslepen zwaarden te trappelen om Nader te vergezellen.
Zoals Scott Nealy van Sun, de producent van de programmeertaal Java die Microsoft ervan beschuldigd heeft de licensie-overeenkomst te schenden. Een derde klacht die momenteel onderzocht wordt, betreft de overname van het VXtreme, een bedrijf dat gespecialiseerd is in zogenaamde ‘streaming audio en video technology’. Microsoft had al een belang van tien procent in Real Audio, en dreigt nu ook op dat gedeelte van de softwaremarkt te gaan overheersen.
Wat er allemaal uitkomt zullen we nog even af moeten wachten, maar de vergelijking met een eeuw geleden dringt zich onvermijdelijk op. Toen werd het Wilde Westen veroverd en werden er daarna complete oorlogen uitgevochten door olie-, staal- en autobaronnen die het met de regering aan de stok kregen vanwege kartelvorming. Gates, Nealy, Andreessen, Ellison, zij zijn de grootste cowboys van het Nieuwe Wilde Westen: cyberspace.
Omdat ik altijd al eigenwijs geweest ben en er niet van hou om als een rat achter de fluit van Bill van Hamelen aan te lopen, ga ik nog meer tijd en energie in een ander besturingssysteem steken.
Overigens: ik zeg er maar gelijk bij dat Microsoft een hoop dingen veel gemakkelijker gemaakt heeft dan ze vroeger waren.
Want vergeleken met het installeren van Windows 95 is het aan de gang krijgen van Xwindows onder Linux vooralsnog een ware crime.
Daarover later meer, en hopelijk positief nieuws, voorlopig beperk ik me tot het gegeven dat ik Linux zelf aan het draaien gekregen heb op mijn harde schijf zonder die te formatteren en zonder Windows 95 te verwijderen.
Dat heb ik gedaan met behulp van een verrekte handig programma, me aanbevolen door de systeembeheerder van de Unix-server waar onder meer De Stem Online op gehuisvest is: Partition Magic.
Partition Magic is, voor de verandering, een programma dat precies doet wat het belooft: hard-disks opnieuw indelen in net zoveel partities als je maar wilt, en bovendien ‘on the fly’. Dat laatste wil zeggen dat je een hard-disk van, pak ‘m beet, 1.2 gigabyte, die voor een derde of zo in beslag genomen wordt door Windows 95 met een hoop extra toeters en bellen, die twee, drie, of vier partities in kan delen zonder eerst de hele harde schijf leeg te kieperen.
Wat u met partities zou moeten, want u wilt alleen maar Windows 95 draaien en verder geen polonaise aan uw lijf? Ook dan kunt u uw voordeel doen met extra partities. Kijk er de advertenties maar op na, zelfs een instapmodelletje wordt tegenwoordig met een 1.2 gigabyte disk geleverd, en sommige zijn zelfs over de drie of vier megabyte.
Dat is in het begin allemaal prachtig, maar over een jaar of zo begint-ie vol te lopen en dan heeft u een levensgroot probleem. Niet als het u niet uitmaakt wát er allemaal opstaat, niet als u alle programma’s nog netjes in de kast heeft staan en niet als u ook nog weet hoe alles weer aan de praat te krijgen. Dan doet u gewoon format C:, stopt een paar cd-roms in de gleuf als u tenminste niet vergeten bent om de cd-rom driver op een floppy te bewaren en een uur of anderhalf later heeft u weer een brandschone en snelle computer.
Die bofferds hebben geen probleem, maar aan de goden overgeleverd zijn zij die voor een gigabyte of meer puur aan opgeslagen gegevens op de disk hebben staan, verspreid over een paar duizend files. Iedere systeembeheerder weet dat opslag tegenwoordig nagenoeg niks meer kost en dat een delete-commando nooit wat gekost heeft. Zij weten ook dat er bij het bepalen van de waarde van wat opgeslagen is, berekeningen van een hele andere orde aan te pas komen.
Voor beheerders van Unixen en NT’s, die in harde schijven van terabytes groot denken, zijn er allerlei voorzieningen, en voor de thuiscomputeraars, al dan niet semi-professioneel, is het aanmaken van verschillende partities een belangrijk hulpmiddel om de zondvloed voor te blijven.
Je hakt zo’n dikke disk bijvoorbeeld gewoon in vier stukken, en in plaats van die ene C: heb je ineens vier virtuele harde schijven: C:, D:, E: en F:, terwijl je cd-rom-drive nu G: heet. Op C: zet je alleen maar Windows 95, met alles wat bij dat besturingsprogramma hoort, op D: zet je al je speelgoed, F: reserveer je voor de losse opslag van gegevens en met G: doe je weer iets anders, bijvoorbeeld een flinke ‘swap-file’ maken. Met Partition Magic kun je al die virtuele schijven benaderen alsof het echte zijn, ze apart formatteren, en er dus ook verschillende besturings- of bestandssystemen op installeren en draaien. Windows 95, Windows NT, OS2 Warp, en Linux op één en dezelfde pc? Geen enkel probleem.
Maar, zoals al gezegd, ook wie genoeg heeft aan één systeem, kan zijn voordeel doen met Partition Magic. Je krijgt er een handleiding van tweehonderd bladzijden bij, die meteen een goede inleiding is in de verschillende soorten bestandssystemen zoals FAT 16, FAT 32, Windows NT, HPFS, NTFS en nog enkele andere. Het boek leert je te begrijpen hoe en waarom je harde schijven in te delen en/of te formatteren en waarom je computer er beter van gaat werken. Enige nadeel is de prijs van het programma, f 229 inclusief BTW.
Da’s voor één enkele ‘utility’ aan de stevige kant, maar wie over anderhalf of twee jaar met een overkokende dikke disk te kampen heeft, had gewenst dat-ie dat ding bij aanschaf in twaalf stukken gehakt had. En dat zonder schade en problemen in handzame stukken hakken, da’s precies waarmee Partition Magic zijn naam helemaal waar maakt.

Partition Magic van PowerQuest f 229,- inclusief BTW.
Importeur: Mensys Nederland, tel 023-5482020, fax. 5482030.
Internet: www.mensys.nl
E-mail: mensys@euronet.nl