Namens de Vakgroep ATD van de leerstoel Lexicologie van de Universiteit in Nijmegen hartelijk dank aan allen die de afgelopen week de moeite genomen hebben om dat formulier met dertig verschillende zinnen in uw eigen dialect aan te vullen en eventueel ook nog te vertalen. Sommigen schreven erbij dat ze dat laatste niet gedaan hadden omdat ze zelf van mening waren geen dialect te spreken. Dat kan natuurlijk, maar toch zou ik die wel eens bij een logopediste op de pijnbank willen zien. Ze kwamen niet eens uit Haarlem waar men zich erop voor laat staan het hoogste Nederlands te spreken.
Ik heb intussen begrepen dat Hans Heestermans, die dat onderzoek bij onze krant aanzwengelde, op de kwantiteit zo trots is als een aap met zeven staarten, al schijnt een variatie op die staart vaker voor te komen. Maar het loopt lekker, dat formuliertje, en omdat het script van iedere bijdrage een kopietje naar mijn postbak laat sturen, kan ik dagelijks meesmullen.
Extra leuk is dat er ook enkele formulieren ingevuld werden in verre werelddelen, wat het voor die onderzoekers alleen maar leuker maakt. Nederlanders in den vreemde, die hun moedertaal half vergeten zijn, en die toch geprobeerd hebben om hun oude dialect op te halen, het lijkt me reuze interessant voor zo’n onderzoek. Het formuliertje is nog steeds oproepbaar via de voorpagina van BN/DeStem Online, dus het kan nog steeds. Hoort, mailt het voort aan uw vrienden en bekenden.
Want dat kan natuurlijk ook. Als u het formulier in de browser op uw scherm heeft staan, clickt u bijvoorbeeld in Netscape Communicator op de rechter-button, waarna u onder meer de optie ‘send page’ kunt kiezen. E-mail-adres invullen, op ‘send’ drukken, dat is alles. Het mooie van zo’n formulier is dat de ontvanger het tegenwoordig in zijn eigen mail-cliënt kan invullen en versturen. Als iedere ontvanger dat nou twee keer doet wordt het nog een mooi wereldwijd kettingformulier, en omdat het in dienst van de taalwetenschap staat, is het ook nog moreel acceptabel.
Hetzelfde geldt ook voor diegenen die zich inzetten voor de slachtoffers van het zoveelste conflict op de Balkan, nu in Kosovo. Sinds een paar dagen wordt mijn mailbox, meer speciaal die van BN/DeStem Online bestookt door tientallen lange epistels per dag. De meesten beginnen met Another genocide is happening, another holocaust…, it is 1998…., it is Kosovo…., and UN, EU, US and the world are letting it happen….
De verhalen zijn lange verslagen over tragiek en onrecht, over leed en ellende. De meeste berichten zijn afkomstig van een bron die zich Gazeta Albania noemt. De e-mail-afzender, voor wat zo’n headertje waard is, is kennelijk lamont@hungary.net, en alle berichten lijken ook te rouleren in de nieuwsgroep bit.listserv.albanian. Verder duikt steeds de naam Albanews op, een website die zich Albanian News Internet List, noemt, kennelijk draaiend op een universiteit in Buffalo, Indiana.
Wat er aan ellende in die dagelijkse spam beschreven staat, laat zich raden. Het is helaas niets nieuws, voor wie kranten leest, naar de radio luistert, naar het nieuws kijkt, en de actualiteitenrubrieken kijkt en luistert. Maar het blijft spamming, al reageer ik op deze niet zoals ik nogal eens met andere, commerciële, zweverige of ideologische spam wel doe: ophouden met die flauwekul, of je krijgt alles retour met de volledige inhoud van een cd-rom als attachment!
Dat kan ik niet maken, die huilende vrouwen en kinderen in de laadbakken van die roestbakken van vrachtwagens gezien hebbende. Ik kan me ook best voorstellen hoe het komt, waarom de makers en verspreiders van die digitale pamfletten dat doen. De zin zie ik er niet zo van in. Mijn leedwezen wordt er niet nog groter van. Als ik ‘s avonds in nieuws of Nova alle ellende daar weer eens opgelepeld heb gekregen, vraag ik me, net als iedereen, af wat we daar aan kunnen doen.
Dat is niet veel, want we hebben net gestemd en nou maar hopen dat de mijne in de kamer er net zo over denkt als ik. Of voor mijn part niet, want ik heb tenslotte mijn stem uitgebracht omdat-ie van politiek meer verstand heeft dan ik en dan kan-ie over bepaalde zaken natuurlijk best eens een keer van mijn persoonlijke standpunt afwijken. Met die stem zie ik tot de volgende verkiezingen van ruggespraak af en is last zijn deel.
Waarmee ik ook gezegd wil hebben dat ik niet hou van het eeuwige gezanik over politici die leugenaars en zakkenvullers zouden zijn. Natuurlijk ligt er in iedere mand een appeltje te rotten, maar dat stinkt er vanzelf wel uit, denk ik dan maar. Als je ervan overtuigd bent dat er van de complete handel geen moer deugt, dan staat je maar één ding te doen, en dat is zorgen dat je gekozen wordt en proberen het beter te doen.
Verder kan ik voor Kosovo niet zoveel doen, behalve hopen dat Karadzic en Milosevic nog eens in Den Haag belanden, en intussen af en toe wat kleingeld in een collectebus werpen. Het is trouwens onmogelijk om te lezen wat er vanuit Albanië in mijn postbak gedeponeerd wordt, dat vanwege de hoeveelheid. Eens even tellen. Toen ik gistermorgen mijn internetverbinding aantrapte, liepen er een stuk of veertig van die pamfletten in. Ik heb ze, met een beetje bezwaard gemoed, gedefinieerd en op ‘delete’ gedrukt. Ze waren stuk voor stuk tussen de 33.000 en de 40.000 bytes. Da’s per stuk ruim meer dan een pagina platte tekst in deze krant. Wat denken ze daar nou mee te bereiken?
De volgende opmerking mag ik in dit verband eigenlijk niet maken, maar desondanks: dit is overkill. Een werkend mens heeft geen tijd om die dingen te lezen, nog niet eens om ze te vergelijken, want ik vermoed dat er nogal wat doublures bij zitten.
Met die vrouwen en kinderen in die roestbakken op mijn netvlies begin ik te begrijpen waarom iemand ooit geroepen heeft dat een foto meer zegt dan duizend woorden, en waarom dat een cliché geworden is. Intussen hoop ik dat daar alles ooit goed zal komen, en niet omdat ik dan geen last meer heb van die spammers. Die duld ik, in naam van de menselijkheid.
Another genocide is happening: spamming?
