‘Iets doen we niet goed’, zo sprak een collega van de sportredactie de afgelopen week mismoedig, toen hij mijn bureau passeerde. Bleek dat-ie net bij Jacco Eltingh op bezoek geweest was, en die schijnt op zijn 27e zoveel schaapjes op het droge te hebben dat-ie net zo goed Nieuw-Zeeland kopen kan.
‘Iets doe ik inderdaad niet goed’, dacht is gisteren, toen ik las dat Jack Marshall in een klap schatrijk geworden is door zijn internetadres altavista.com voor acht miljoen piek te verkopen aan Compaq.
Vrijwel iedereen die internet gebruikt, zal wel eens terecht gekomen zijn bij de zoekmachine AltaVista. Het is nog steeds de enige zoekmachine die ik gebruik, behalve als ik op zoek ben naar een bepaald document, of een bepaalde organisatie in een zeker land of in een bekend aandachtsgebied. Dan maak ik altijd een uitstapje naar Yahoo!, dat ik eigenlijk niet als een echte zoekmachine beschouw. Yahoo! is meer een klaarstaande index van het web, waar je doorheen begint te bladeren, totdat je in het gebied bent waarvan je het vermoeden hebt dat daar ergens ligt te wachten wat je nodig denkt te hebben.
Ben ik in een breder verband op zoek naar iets, dan pak ik AltaVista. Lekker snel, en het interesseert me niet bijster dat bijvoorbeeld HotBot beweert over een hoger scoringspercentage te beschikken. Wat maakt het mij uit of ik tien- of twaalfduizend ‘hits’ terug krijg? Het gaat erom dat de relevante bovenaan staan, en dat ik niet al te veel tijd kwijt ben met bladeren. Zo zal de ene niet-surfer zweren bij de Winkler Prins en zal de andere hem met de dikkere Encyclopedia Brittannica om zijn oren slaan. Ieder het zijne, en wie niets weten wil van AltaVista, HotBot of Yahoo!, die heeft keus zat. Op de internetpagina op de website van BN/DeStem staat voor de liefhebbers een pagina klaar waarop u zo in kan stappen bij 130 verschillende zoekmachines.
Iedereen die AltaVista wel eens gebruikt heeft en het aan zijn bookmarks toegevoegd, zal zich wel eens afgevraagd hebben waarom het adres niet http://www.altavista.com is, maar http://www.altavista.digital.com. En iedereen die zich dat afgevraagd heeft, zal uit pure nieuwsgierigheid wel eens het korte adres in het venster van de browser ingetikt hebben.
En heeft dus ook de voorpagina van het bedrijfje Altavista Technology Inc. gezien, dat waarschuwde dat het niets met zijn grote broer te maken had. Wel kon u er meteen uw prangende zoekvraag voor grote broer intikken, waarna u alsnog bij de zoekmachine terecht kwam. Kennelijk, zo veronderstelde ik twee jaar geleden al, zonder er verder over na te denken, heeft iemand de domeinnaam Altavista voor de neus van Altavista weggekaapt en zal het binnenkort via een rechtszaak of een kort geding wel goedkomen.
Die veronderstelling werd vorige week waarheid, maar er stak niet, zoals ik dacht, gemene opzet achter. Jack Marshall heeft, in 1994 volkomen te goeder trouw een IT-bedrijfje opgezet dat hij deponeerde als Alta Vista Technology. Kennelijk een voorloper op de elektronische snelweg liet hij meteen de domeinnaam www.altavista.com registreren.
Terwijl middenstander Marshall een jaar later nog steeds dag en nacht in de weer was met het uitbouwen van zijn toko, werd, zonder dat hij het wist, door de firma Digital de zoekmachine AltaVista op het net gezet. Waarom die, nadat ze ontdekt hadden dat de domeinnaam bezet was, toch vast bleven houden aan de bedrijfsnaam, is mij een raadsel. Misschien hadden ze al een paar centen in een reclamecampagne gestoken, of misschien dachten ze, als virtueel projectontwikkelaar, dat keuterboertje tezijnertijd voor een appel en een ei uit te kunnen kopen.
Hoe dan ook, altavista.digital.com en altavista.com zorgden van meet af aan voor de nodige verwarring. Marshall klaagde niet. Zijn website werd intussen bezocht door honderdduizenden verdwaalde kijkers per dag. Kijkers zijn geen kopers, maar daar maalde Marshall niet om. Met de bezoekcijfers in een mooie logfile trok hij de nodige adverteerders en spon op die manier garen bij de onduidelijkheid.
Keuterboertje of niet, zijn mooiste moment kwam afgelopen week. Hij besloot dat het mooi geweest was zo en verkocht de domeinnaam voor acht miljoen gulden aan Compaq, inmiddels eigenaar geworden van Digital Equipment.
Da’s nog niet alles, want als Marshall op 31 augustus zijn digitale winkel overdoet aan Compaq, krijgt hij een permanente link op de voorpagina van AltaVista naar zijn nieuwe website: http://www.photoloft.com ‘Iets doe ik niet goed’, dacht ik, toen die collega, met het stof van de oprijlaan van Eltingh nog aan zijn schoenen, verder sjokte naar de sportburelen.
Al is dat natuurlijk maar betrekkelijk. Marshall is ermee weggekomen uit pure mazzel en dan alleen nog maar omdat hij te goeder trouw gehandeld heeft. Dit soort deals kwam vaker voor in de oertijd van het web, nog maar een jaar of vier, vijf geleden. Toen waren er van die gehaaide slimmerds die bijvoorbeeld cocacola.com inpikten en dat soort namen voor verschillende bedragen aan de rechtmatige eigenaars verkochten. En zijn er nog steeds anderen die duizenden domeinnamen geregistreerd hebben die die te koop aanbieden aan de meest biedende.
Wat betreft de namen van grote bedrijven is er inmiddels voldoende jurispredentie. In Amerika kom je daar niet alleen meer weg mee, je loopt zelfs de kans op een fikse boete als je het het probeert. Wordt geloof ik als een soort boze opzet beschouwd.
Met gewone namen ligt dat weer iets anders. Ik weet niet hoeveel mensen in Engelstalige landen Michael Jackson heten. Of Donald Trump. Tientallen? Duizenden? Met Bela Lugosi zal dat weer iets anders liggen, al komt die in Italie misschien weer meer voor. Vroeger, voor internet, had ik een tic. Zogauw ik in een buitenlandse hotelkamer belandde zocht ik in het telefoonboek of er daar ook Krijnens waren. Die zijn zeldzaam, kan ik u verzekeren. Zelfs in wereldsteden van drie of vier miljoen inwoners kom je er soms een en soms geen tegen. Ik stond dan ook niet gek te kijken, een jaar of wat geleden, dat het me geen enkele moeite kostte om de domeinnaam krijnen.com te laten registreren bij Internet Solutions, zeg maar de boekhouder van het internet.
Maar Michael Jackson, Donald Trump en Bela Lugosi vissen achter het net (sic!) als ze met computers zouden gaan liefhebberijen en hun naam zouden willen laten registreren. Ene Rob Moritz is ze voor geweest, en die heeft ook de namen van een paar duizend anderen, min of meer bekende persoonlijkheden, geregistreerd. Moritz is predikant in Shawnee, Kansas, en veronderstelt wellicht dat dat eerzame beroep zijn bedoelingen onderstreept. Moritz beweert namelijk dat hij al die namen ingepikt heeft voordat anderen dat doen. Moritz zegt op die manier te hebben voorkomen dat een onverlaat op michaeljackson.com bijvoorbeeld een site vol blote kinderen zou inrichten.
Wie twijfelt aan de eerlijkheid van meneer Moritz, en denkt dat hij het gewoon om het geld gedaan heeft, zal gniffelen bij het vervolg. Moritz zit namelijk tot over zijn oren in de schulden. Een naam registreren kost eenmalig vijftig dollar, en daarna vijftig dollar per jaar om hem te houden. Moritz heeft in zijn enthousiasme meer dan 200.000 dollar uitgegeven, in de veronderstelling dat al die bekende hem een e-mailtje met een aanbod zouden sturen.
Terwijl ik uw leedvermaak deel, zit ik te wachten op een multinational die met mijn achternaam de beurs opgaat. Of op de nerd met dezelfde achternaam die ergens op een zolderkamertje de perfecte zoekmachine zit te schrijven.
Zijn er intussen misschien nog andere krijnens die op http://www.krijnen.com zitten te wachten? Ieder bod is welkom. Acht miljoen hoeft niet per se. Ik verzeker u dat de helft van dat bod serieus in overweging wordt genomen.