Ik had me eigenlijk voorgenomen om me nooit meer te wagen aan een vergelijking tussen Mac’s en pc’s, omdat dat onvermijdelijk tot een uitpuilende mailbox in mijn computer schijnt te moeten leiden. Het zij zo, maar ik kan het toch even niet laten. Dat kwam zo: donderdagavond stond ik bij Albert Heijn in de rij voor de kassa, toen ik in het tijdschriftenvak de nieuwe Computer Totaal! zag liggen. Op de cover stond iets over een vergelijking tussen grafische programma’s op Mac’s en pc’s en omdat dat me altijd interesseert, belandde de CT! bovenop de kipfilet en de avocado’s.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Mac-adepten moeten dat blad maar niet lezen, want de uitslag zal hen niet bevallen. De tests zijn gedaan door twee man, de een trouw pc-aanhanger, de ander fantiek Maccer. Er is veel met Quark Express en PhotoShop te keer gegaan, met veel fotowerk en zware grafische bestanden. Zware Macs, 9600 en de nieuwe G3, tegenover verschillende soorten Pentium II en Pro, al dan niet van twee processors voorzien. De eindconclusie is pijnlijk: een met alle toeters en bellen uitgeruste G3 is met QuarkXpress drieduizend gulden duurder én vier keer zo langzaam als een instapmodelletje met een Pentium II aan boord. Met PhotoShop zijn de verschillen tussen de G3 en de Pentium-brigade kleiner, maar daar vallen de Mac 9600’s genadeloos door de mand. In MacWorld blijven ze vrolijk het tegenovergestelde beweren, en als u dat ook wil blijven doen, moet u dat blad maar lezen en die CT! niet openslaan.

Nou niet meteen weer allemaal kwaaie brieven naar mij graag, die stuurt u maar naar CT!, of u zoekt met uw G3 maar een vriendje met een mooie pentium en gaat met hem een middagje appels met peren zitten te vergelijken. Kunt u het allemaal zelf uitzoeken.

Dat er alleen nog maar in de grafische wereld mensen rondlopen die onvoorwaardelijk in een Mac blijven geloven, was me al bekend. Ik noem ze geen Neanderthalers, echt niet, want ik kan met die Power Mac hier achter me, een 9600 met 128 megabyte geheugen, redelijk uit de voeten. Ik zeg redelijk, want dat ding knalt er iedere dag een aantal keren uit, als ik er alleen al naar kijk. Zou dat ding soms allergisch zijn voor knoflook, vraag ik mezelf wel eens af. Terwijl mijn internettool, een alweer ietwat achterhaalde Pentium 200 met 64 megabyte geheugen, met daarop Windows 95, al sinds de laatste installatie op 9 juli, zo goed als crashvrij gebleven is.

Zo goed als, er is slechts één applicatie die hem consequent de hik bezorgt. Dat is jammer, want daardoor gebruik ik dat HomeSite van Allaire maar weinig, terwijl het een pracht van een programma is. Allerlei prachtige HTML-trucs kun je ermee uithalen. Voor mij meest waardevolle gadget: onbeperkt search and replace dwars door een directory met honderden bestanden, zonder de files te openen. Da’s niks nieuws op Unix-niveau, maar probeer maar eens programma te vinden dat dat kunstje onder Windows flikt.

TextPad kan zoiets, maar je moet er wel even alle files voor opengooien. Da’s nou ook weer niet zoveel moeite, maar het vervang-zoekvenster van TextPad is maar een regeltje groot, terwijl je de harde returns door een \n moet vervangen.

HomeSite doet dat beter: je hoeft de files niet te openen en het zoek-vervang venster is een flinke lap, waarop je lekker overzichtelijke stukken kan zoeken en vervangen. Alleen: TextPad is in de drie jaar dat ik het gebruik, nog nooit onderuit gegaan, en HomeSite laat mijn pc een paar keer per dag op de klippen lopen. Ik heb het probleem vorige week gemeld bij Allaire, en daarna niets meer vernomen. Da’s meteen het volgende minpuntje, vergeleken bij TextPad, want als je daar aan de bel trekt, stomme vraag of niet, krijg je gegarandeerd binnen een halve dag antwoord.

Nog even over pc’s en Mac’s. Vorig weekeinde ben ik in De Nobelaer in Etten-Leur geweest. Daar waren een paar honderd fanaten drie nachten en twee dagen aan een stuk in de weer met computers. Gemiddelde leeftijd schat ik twintig, en achtennegentig procent jongens. Ondanks de positieve discriminatie, want meiden hadden gratis toegang. Er zal een computer of vijfhonderd gestaan hebben, maar een Mac heb ik daar niet gezien. Niet een.

Windows had daar wel de nodige concurrentie, want ik zag op heel wat pc’s een versie van Linux draaien. Terwijl waarschijnlijk op het overgrote gedeelte van de computers waarop op dat moment Windows 95 of 98 bezig was, ook Linux geinstalleerd was.

Wat die kids daar deden? Zoals al gezegd, veel Quaken via twee zware servers, terwijl KPN vier ISDN-lijnen gesponsord had, die alle zalen aan internet geknoopt hadden. Veel kabaal maken, velen hadden een volwassen muziekinstallatie aan de pc gekoppeld, waarop ze house of andere muziek aan het componeren en testen waren. Een tiental lag in de garderobe te slapen, maar er waren er ook die het moede hoofd op een kussen op het toetsenbord hadden gelegd. Er werden pc’s gesloopt en verbouwd, Linux en Windows geonstalleerd of getuned, kernels gecompileerd, programma’s geschreven en getest, en veel Red Bull, Cola Light en koffie gedronken. Waarmee mega-zakken chips werden weggespoeld.

Wat me intrigeerde, was dat er geen volwassenen rondliepen. De Nobelaer is een pracht van een cultureel centrum, zeker na een opknapbeurt die een paar miljoen gekost heeft. Dat wordt voor drie dagen compleet verhuurd aan een paar honderd jongeren die verder alles zelf regelen, en er gaat niets mis.

Mooi is dat. Het is niet de eerste keer, dus de gemeente weet inmiddels dat er kennelijk niks mis gaat met whizzkids en nerds. Ik vraag me af of ze die tent op dezelfde voorwaarden zouden verhuren aan de Nederlandse Vereniging van Jeugdige Weed Kwekers, of verenigingen van ravers, headbangers of heavy-metallers.

De atmosfeer van het evenement onder de toepasselijke naam Bizar, en dan vergeet ik maar even het werkelijk oorverdovende kabaal, beviel me prima. Ik denk dat ik er volgend jaar ook drie dagen live tussen ga zitten, al zal ik dan wel een paar goede oordoppen meenemen. Is de gemiddelde leeftijd meteen met een factor of drie opgekrikt, maar om niet op te vallen zet ik mijn oude Yankeepet achterstevoren op, en neem ik een tray Red Bull en een krat Diet Coke mee. Bizar, here i come….