Ik weet niet veel van aandelen, en derhalve hoef ik me gelukkig niet te vermoeien met koersen, dalingen en prognoses. Maar ik las ooit een uitspraak van een beursgoeroe die ik niet vergeten ben: ‘Nooit al je eitjes in één mandje deponeren’. Nou zal het in dat wereldje wel hetzelfde zijn als in de IT, voetbal, klassieke auto’s, sport, kokkerellen, het hele leven: mensen die doen of ze ergens verstand van hebben, papegaaien mensen na die er al in geslaagd zijn om iedereen wijs te maken dat ze van iets veel weten.
Zeker weten, maar niet alle eitjes in één mandje deponeren, risico spreiden, niet op één paard wedden; dat zijn zulke vanzelfsprekende wijsheden dat ze voor alles en iedereen gelden. Zo bestaat het niet dat er maar één computer of één besturingssysteem zaligmakend is en de rest rotzooi. U mag dat van mij best denken, of u het nou met een Mac, een pc, Vax, Linux, of voor mijn part met een Atari of een Amiga doet, maar u weet zelf eigenlijk dat het onzin is.
Allemaal hebben ze hun voordelen en nukken, en minstens gedeeltelijk doorslaggevend voor de bepaling van uw standpunten zijn subjectieve overwegingen. Net als bij een auto, waar het in een en dezelfde prijsklasse tegenwoordig toch al moeilijk is om een Japanner van de eerste de beste Europeaan te onderscheiden. Zit-ie lekker, in wat voor kleurtjes kan ik hem krijgen, is-ie snel, kijken ze ervan op als ik zeg dat ik er een gekocht heb?
Cnet, zeg maar een soort CNN op internet, maar dan over alles wat met computers, software en internet te maken heeft, had deze week een aardige special. Een top-tien van wat het helemaal zou gaan maken, of gemaakt heeft, om daarna in de vergeethoek terecht te komen. Leuke eerste zin ook: Wat is de overeenkomst tussen Norman Greenbaum, Fabrice Morvan en de netwerk computer?
Antwoord: heel even waren hun namen het gesprek van de dag. Greenbaum maakte één hit, in 1970, en leeft nu nog altijd rustig van de nog steeds binnenstromende revenuen van Spirit in the Sky. Fabrice Morvan was die knappe jongen die bij Milli Vanilli net deed alsof hij kon zingen voordat bleek dat alles play-back was en dat hij in werkelijheid kraste als een raaf.
En de netwerk-computer? ‘Zelfde verhaal in IT als in de showbusiness’, doceert Cnet: ‘roem uit een hype is snel opgebrand’. Nog maar twee jaar geleden papegaaiden nogal wat goeroes Larry Ellison van Oracle in koor na: ‘de netwerk computer gaat het helemaal maken’. Ellison zou voor 500 dollar de hele wereld aan de thin cliënt gaan helpen: een uitgeklede pc zonder hard-disk, die bij het opstarten steeds de allernieuwste software van internet zou halen.
Terwijl verstandige mensen riepen dat negentig procent van al het gelazer met computers altijd in de netwerken zit waar ze aangehangen zijn, maar daar wilde Ellison niet van horen. Begrijpelijk, want zijn voornaamste doel was niet die netwerk computers voor een habbekrats weggeven: waar hij geld aan wilde verdienen, waren de duizenden zware Oracle-servers die nodig waren om het circus draaiende te houden.
Voor Microsoft waren de plannen van Ellison aanleiding om als de wiedeweerga aan een mini-besturingssysteen te gaan werken, terwijl een dozijn pc-fabrikanten zo zenuwachtig werd dat er binnen een mum van tijd goedkopere pc’s opdoken. Zodat we het uiteindelijk ook een beetje aan Ellison te danken hebben dat er nu voor een habbekrats nieuwe computers verkrijgbaar zijn die kunnen wat hij wilde, maar waar ook nog een gezonde hard-disk en allerlei andere toeters en bellen inzitten. Terwijl de bezitters van Palm Pilots en dat soort speeltjes hun voordeel doen met de uitgeklede software.
De negen andere opgebrande hypes? Volgens Cnet achtereenvolgens: Word Perfect, de Amiga, OS/2 Warp, Lotus Notes, Point Cast, General Magic, Java, de Pentium Pro en Rhapsody. WP kende iedereen, OS/2 heb ik nog een tijdje gedraaid, en de Pentium Pro processor heeft het niet gemaakt door de Pentium II.
Rhapsody was een besturingssysteem dat, ook nog maar twee jaar geleden, met veel tam-tam door Gil Amelio, de toenmalige baas van Apple, werd aangekondigd. Als hét systeem van de toekomst, dat zowel op de Mac als de pc zou draaien en zowel Microsoft als Unix in één klap weg zou vagen. Amelio is zelf verdwenen, en op een pc zal Rhapsody nooit draaien.
Van bijna alle andere genoemden in de top-tien weet ik wel iets vaags, behalve van General Magic. Daar had ik nog nooit van gehoord of gelezen. Blijkt een fabrikant te zijn die het zou gaan maken als leverancier van Magic Cap (ook nooit van gehoord) en allerlei apparaten en software om de hele wereld aan elkaar te knopen.
Of het nou om aandelen (Baan!), software of hardware gaat, wie snel stijgt, kan altijd nog sneller vallen. Ik krijg met de dag meer bewondering voor Bill Gates en Microsoft. Dat groeit al sinds het begin van de jaren tachtig steeds groter in een zee vol haaien die Gates en zijn bedrijf proberen op te vreten.
De economie-pagina’s hebben deze week uitgepakt met de overname van Netscape door America Online. ‘Een serieuze bedreiging voor Microsoft’ is een uitdrukking die ik de afgelopen drie dagen tientallen keren ben tegengekomen.
Hoe vaak zouden die vijf woorden de afgelopen jaren al tot ons gekomen zijn? In een verhaal over Linux of Unix, over de Power Mac, over de netwerk computer, over Janet Reno en het Amerikaanse ministerie van justitie? Een serieuze bedreiging voor Microsoft? Het zal allemaal wel. Ik moet het eerst nog zien, en als ik geld over had, zou ik het verspreiden over Netscape, America Online en Microsoft, en niet op een knol wedden.