Ik weet niet wat ik goed gedaan heb, behalve een portie puur geluk, dus ik hou me maar gedeisd en klop nog maar eens af: geen last gehad van het Tsjernobyl-virus. Nog maar eens afkloppen. Niks geen problemen, toen het in San Francisco nog zondagmiddag drie uur was, maar in Nederland al middernacht. Het digitale tikkertje rechtsboven op de desktop van de Toshiba staat nog op Nederlandse tijd, net zo gemakkelijk. Ik nam maar aan dat het virus niet uit zichzelf wist wanneer het 26 april middernacht is, maar op de klok van de computer afgaat. Spannend was het wel, want bij de laatste grote schoonmaak van de Toshiba, voordat ik begin maart aan mijn ‘Year in Cyberspace’ begon, ben ik vergeten om een virusscanner te installeren.
U mag dat stom vinden, maar zelf vind ik dat wel meevallen. Om te beginnen gebruik ik geen Word, zodat ik niet besmet kan worden door een van de macrovirussen voor dat programma. Als iemand me een attachment met een Word-document stuurt, opent zich dat meestal wel in Write, en daar zitten geen macro-toestanden in. Weigert Write om het te openen, omdat het in een te nieuwe versie van Word geproduceerd is (lang leve de vooruitgang volgens de normen van Microsoft) dan haal ik het wel door TextPad heen. Dan krijg je weliswaar een enorme brei van onbegrijpelijke tekens voor je neus, maar meestal valt de essentie van de boodschap te begrijpen.
Lukt zelfs dat niet, dan gaat de hele handel retour afzender met het verzoek om er zelf een normaal ASCII-bestandje van te maken. Sommige Word-adepten vinden dat maar raar, maar ik moet van dat programma helemaal niets hebben. Veel te veel toeters en bellen. Word gebruiken voor een e-mailtje doet me aan James Last denken: een mega-geluidsinstallatie met alles d’r op en d’r an en dan alleen maar naar ‘muzak’ luisteren.
Alleen de idiote omvang van een bestand al. Als dit stukkie klaar is, dan is het in TextPad een karakter of zesduizend, en als ik het daarna zou openen en afsluiten in Word is het pardoes dertig of veertig keer zo groot. Hoe dan ook, no worries, want zonder Word kan ik niet door een macrovirus besmet worden.
De volgende reden waarom het mij niet dom lijkt om geen virusscanner te gebruiken: ik open nooit attachments in de vorm van een executable. Dat wil zeggen dat er iemand een programma aan een e-mailtje heeft gehangen en als ik zou bekijken wat dat programma is, moet ik het even draaien. Maar als dat ding, hetzij onbedoeld, hetzij met opzet, met een virus besmet is, of zelfs in zijn geheel een virus is, dan is het te laat, en ben ik ook besmet.
Komt er een e-mailtje binnen waaraan iets hangt dat op een programma lijkt, dan wordt dat zonder enige vorm van genade of nieuwsgierigheid twee keer gekilld. Het interesseert me geen moer wat het is; weg ermee. Bovendien gebruik ik de mailclient van Netscape (Messenger), omdat die mij prima bevalt en heb ik dus geen problemen met Outlook. Ik weet niet precies hoe dat zit, Outlook en macro’s, maar ik hoef het ook niet te weten want ik heb er geen last van. De derde reden waarom ik niet wakker lig van het ontbreken van een virusscanner op mijn Toshiba is dat ik nooit illegale software gebruik. Ik ken ze ook, die cd’tjes met daarop 600 megabyte aan gekraakt spul, waaronder de duurste programma’s. Zo’n ding in je computer stoppen, is net zoiets als onbeschermd vrijen in een bordeel in Uganda: het is misschien een lekker gevoel omdat het zo goedkoop is, maar het is vragen om problemen. Ik wed dat er geen illegale cd is die niet besmet is door minstens één virus. Bespaar u de moeite van het opsturen: ik ga ze toch niet nakijken op zoek naar mijn gelijk.
Verder haal ik officiële software alleen maar van officiële sites van de makers en verkopers; ik ga er daarom vanuit ga dat ze koosjer zijn. Ik stond er dus niet echt van te kijken dat zowel de zegeningen van het Melissa- als het Tsjernobyl-virus aan mij voorbij gegaan zijn. Ssssst, want ik weet dat het misschien arrogant en dom klinkt, maar ik ben nog niet klaar. Zowel via e-mail, als op de website van BN/DeStem, als in het dagelijks op het internet verschijnende Webwereld van IDG heb ik vernomen dat het in het netwerk van BN/DeStem in Breda goed fout gegaan is. Als ik het goed heb, zijn er veertig computers helemaal plat gegaan, disk schoon, het BIOS leeg, foetsie, alles weg.
Ik stond daarvan te kijken, want ik weet dat er bij ons op de krant geen enkele pc te vinden is zonder actieve virusscanner, en dat er, voor zover ik weet, niks met illegale software gerommeld kan worden omdat de mogelijkheden daartoe op allerlei manieren dichtgetimmerd zijn. Toch is het fout gegaan, met bijna noodlottige gevolgen voor het verschijnen van de krant.
Dat hele verhaal hierboven, over die redenen waarom ik me niet druk maak om het ontbreken van mijn virusscanner, slaat dus kennelijk als een tang op een varken. Vindt u dat ook? Dan bent u een verstandig mens, en ik een stommeling. Maar omdat dat laatste natuurlijk niet waar is, heb ik, toen ik begon met het tikken van dit verhaal, meteen maar de allerlaatste versie van Norton Antivirus besteld, inclusief een extra injectie tegen Melissa en Tsjernobyl. Ik heb de digitale kassier van Norton, Digital River, toestemming gegeven om 36 dollar van mijn rekening te halen. Peter Norton heeft, vanwege een of andere actie, beloofd om twintig dollar terug te storten, zodat ik voor het onnozele bedrag van 16 dollar, drie tientjes Nederlands, met die digitale griepspuit de zomer wel doorkom.
Ik mag me dan tot afgelopen zondag niet al te druk gemaakt hebben om die virussen, maar ik ben niet helemaal van Lotje getikt. Effe kijken, de connectie met Digital River loopt nog steeds en het tellertje laat zien dat er nog drie megabyte van de vijftien aan anti-virus software binnen moet komen. Schiet best lekker op met dat 56K6 modemkaartje. Laat maar komen, ik ben benieuwd of het programma na het installeren een besmetting constateert…