Bill Gates heb ik niet gezien, maar zijn huis wel, en de campus van Microsoft ook. De verleiding om een telefoonnummer va Microsoft Inc. in Redmond, een buitenwijk van Seattle, te draaien heb ik kunnen weerstaan.
Dat nadat ik ergens gelezen had dat er dagelijks tientallen, zo niet honderden optimisten dat dagelijks doen en dan vragen of ze meneer Gates misschien even kunnen spreken. Dat komt kennelijk zo vaak voor dat de telefonistes niet hardop in lachen uitbarsten, maar vriendelijk en geduldig uitleggen dat Mister Bill Gates III helaas niet beschikbaar is vanwege zijn drukke werkzaamheden. Je zou toch veronderstellen dat Bill iemand een programmaatje zou moeten kunnen laten schrijven om dat soort telefoontjes te onderscheppen en af te handelen. Of zouden ze daar al drie jaar aan bezig zijn en het net zo vaak uitgesteld hebben als het op de markt brengen van een nieuwe Windows in verband met bugs en blauwe schermen? De campus is niet echt opvallend. Het zou een of andere dependance van een universiteit kunnen zijn, of iets dergelijks. Er reed een hoop volk af en aan, dat voor het grootste gedeelte voldeed aan het beeld dat ik van ‘Microservs’ had: jonge, snelle mensen die goed zijn in code schrijven of wat daarmee samenhangt. Ik veronderstel dat ze zowel voor het geld als voor de innerlijke bevrediging zullen doen, en zowel het een als het ander zal waar zijn. Haast hadden ze allemaal, aan rondleidingen deden ze niet, en langs de portier kom je niet, als je geen afspraak met Bill hebt.
Zijn huis kun je ook alleen maar vanaf de buitenkant bekijken, en omdat dat aan Lake Washington in Seattle ligt, gaan daar tegenwoordig rondvaartboten langs. Het is tegenwoordig de meest gemaakte foto in Seattle, op de boeg van de rondvaartboot, met de rug naar Het Huis, met een duim naar achteren wijzen, big smile. Vooral Japanners krijgen er niet genoeg van. Hou je daar niet van, dan kun je ook de lift nemen naar de top van de 300 meter hoge Seattle Tower, en als je daar een kwartje in een verrekijker stopt kun je het huis ook bekijken. Huis is te weinig gezegd. ‘Xanadu’, zoals ze het in Seattle oneerbiedig noemen, is meer een kruising tussen een Club Med, de Efteling en Star Wars.
Huis van de Toekomst? Mwaah, past met gemak in een van de achttien badkamers van huize Gates, schat ik. Het is meer een verzameling gebouwen en huizen die onderling verbonden zijn, al dan niet ondergronds. Een garage waar 20 auto’s in passen, kamers en zalen met muurvullende video-schermen. De totale oppervlakte is niet zo groot als die van het Witte Huis, maar het scheelt niet veel. Er is een bibliotheek, met daarin als pronkstuk de ‘Codex Leicester’, een boek waarin Leonardo da Vinci zelf zijn ontwerpen en aantekeningen maakte. Voor dat boek alleen al betaalde Gates 60 miljoen gulden. Er is een zaaltje voor al dan niet staande recepties waar 200 mensen in kunnen, er is een binnenbad met alles d’r op en d’r aan, een boothuis, een visvijver, een theater en aparte woningen voor gasten en personeel. Alles werkt digitaal, vanaf de kranen tot en met de sloten van de kamers. Er lopen kilometers glasvezelkabel door dat privé-pretpark, in een netwerk dat gevoed wordt door een aantal servers.
Welk besturingssysteem, zegt u? Wat dacht u van Windows NT? In iedere gang en kamer kunnen de lichten, de muziek, de video en de airco door middel van ‘touchpads’ bediend worden. Alle vloeren in het complex zijn verwarmd. De bezoekers dragen een badge met daarin een chip zodat de computers precies weten wie ze zijn en waar ze zijn. Net als in ‘1984’ van George Orwell.
Op het net circuleren al aardig wat grappen over het huis van Gates, bijvoorbeeld een dialoog van Bill met de hoofdaannemer. Bill klaagt ondermeer over het feit dat de gloeilampen niet passen omdat de schroefdraad linksom inplaats van rechtsom is. “Klopt”, zegt de aannemer, “komt omdat die gloeilampen niet ‘plug and play’ zijn. U zult een upgrade moeten nemen”. “Maar”, aldus Gates, “de stekkers passen ook niet. Alle gaten zijn vierkant inplaats van rond”. “Kwestie van opnieuw installeren”, aldus de aannemer. “En wanneer kan die upgrade dan wel geïnstalleerd worden?” “Tja, dat zal waarschijnlijk volgend jaar zijn”, aldus de aannemer, “maar zeker weten doen we dat nog niet”.
Het geeft niks als u om bovenstaand niet lachen kan, integendeel. Dat wil waarschijnlijk zeggen dat u welhaast een gelukkig mens moet zijn omdat u nooit met de grollen, nukken en eigenaardigheden van de producten va Microsoft geconfronteerd bent. Wie dat wel is en ook nog een beetje rancuneus, zit stiekem te wachten op het moment dat die NT-servers in net huis van Bill crashen terwijl hij op het toilet zit, en alle deuren minstens vierentwintig uur op slot blijven.
Bill moet dit jaar iets van 1,2 miljoen gulden onroerend-goed belasting dokken omdat het huis door de Amerikaanse belastingdienst op 106 miljoen gulden geschat is, en de waarde van de grond op 18 miljoen gulden. Niet alle omwonenden zijn even blij met mega-huize Gates. In ingezonden brieven in de krant kankeren ze dat de waarde van hun huis zo gestegen is dat ze de onroerend-goed belasting niet meer kunnen betalen zonder het huis te verkopen of er een miljoenen-hypotheek op te nemen. Ik zou willen dat-ie naast mij kwam wonen, maar sommige mensen hebben altijd wat te zeuren, denk ik dan maar. Een paar blokken verderop staat nog een goedkoper optrekje te koop. Als u erover denkt om in Seattle te gaan rentenieren, in alle opzichten een verrekte leuke stad: dat huis kost negentig miljoen gulden.
Niet jaloers worden, want Bill heeft alles aan u en mij te danken. Bijna iedereen die ooit een computer gekocht heeft, heeft daarme een licentie voor DOS voor betaald, of Windows 3.1, of Windows 95 of Windows 98, of Windows NT, of Acess, of Excel, of weet ik veel wat nog meer we allemaal van Microsoft gebruiken. Weet ook dat Bill (de derde) de kwaadste niet is. De rijkste man ter wereld kan wel wel wat missen, en geeft tegenwoordig gul. Ook al zou-ie negenennegentig procent van zijn vermogen weggeven, dan nog houdt-ie voor zichzelf een budget over waarmee de minister van financiën op de derde dag van september trots mee uit zou kunnen pakken. Zijn vader (Bill de tweede) staat aan het hoofd van het ‘William Gates Fund’ dat dit jaar honderden miljoenen heeft uitgedeeld aan doelen die de familie Gates zinnig lijkt. Hoe u voor een uitkering uit dat fonds in aanmerking kan komen? Eh, ik zou zeggen, waag er eens een telefoontje aan naar Microsoft, Redmond, Washington, en vraag de telefoniste naar Bill Gates. Als de derde niet beschikbaar is, krijgt u misschien de tweede wel aan de lijn. Wie weet