Kent u de wet van Moore? Gordon Moore, de oprichter van Intel, voorspelde in 1964 dat de capaciteit van computer-processors ieder jaar zou verdubbelen. Dat bleek zo ongeveer te kloppen tot 1970, waarna de nieuwe natuurwet zichzelf bijstelde tot de omlooptijd van achttien maanden, die nu nog steeds van kracht is.
De wet van Gates? Die luidt als volgt: ‘de snelheid van software halveert iedere achttien maanden’. Satire op de gewoonte van Microsoft om software, applicaties en programma’s zo groot en zo pompeus mogelijk te maken. Waarmee het effect van de toegenomen processor snelheid teniet gedaan wordt door de toeters en bellen, alle overbodigheid die als een loden last in alle Windowsen ingebouwd zit. Bespaar me uw reacties, net zo kleine als fanatieke schare Mac-gebruikers, want het opscheppen over snelheid en stabiliteit van de Mac is net overtrokken als het geblaat van Gates en zijn apostelen over de zegeningen van Windows.
Mijn chagrijn is ditmaal ontstaan vanwege het feit dat ik – en dat is puur toeval – achttien maanden geen laptop aangeraakt heb, en er een uurtje voor uit getrokken heb om mijn nieuwe Toshiba te prepareren voor een reis van twee maanden. Het ding staat al vanaf april vorig jaar in de kast met een nagelnieuwe en brandschone harddisk, maar ik heb hem het afgelopen jaar niet nodig gehad. Dat het in een uur niet lukken gaat, merk je al na vijf minuten, maar een halve dag tunen is me toch iets te gortig. Eigen schuld natuurlijk, want ik leer het nooit af om op het allerlaatste moment mijn koffers te pakken. Het is maar een keer fout gegaan. Aan de bagage mankeerde overigens niks, maar je voelt jezelf toch niet het slimste jongetje van de klas als je zonder paspoort op Schiphol staat.
Goed, de nieuwe afgeleide van de wet van Moore: hoe meer mogelijkheden de laptop, hoe meer rommel je mee moet sjouwen. Checklist: Toshiba Tecra, voedingsadaptor, twee losse kabels, infrarood muis, die groene tepel midden op het toetsenbord is een onding, cd-drive, telefoonkabels, verloopstekkers voor telefoon en elektriciteit, van plat naar rond en van 110 naar 240 volt, spanningsmetertje voordat ik mijn modemkaart weer eens opblaas, reservemodem voor als ik me vergis, cradle om back ups te kunnen maken van de Palm Pilot, toetsenbordje Palm, adaptor voor de cradle, plus nog een aparte kabel voor dat ding (waarom kan dat niet met een kabel?), adaptor plus losse kabel voor de Nokia, adaptor plus twee losse kabels voor de Canon Ixus, usb-kabel om de foto’s van de camera in de laptop te kunnen doen, usb-adaptor voor de muis, want als je zowel muis als camera aan de usb hangt gaat het fout, en voor de zekerheid een serieel card-readertje dat de camera leeg kan pompen als het met de usb-handel fout gaat. Zijn we er? Ik geloof het wel, en anders maar weer op zoek naar een elektronica-toko.
Tot zover de hardware, draden beetje netjes oprollen en vastzetten met isoloatieband, goed inpakken, blijkt alles nog net in een uitpuilende laptoptas te passen. De douane ervan zien te overtuigen dat het allemaal gebruikte rommel is, dat lukt meestal wel.
De software is het volgende probleem. Het probleem met de driver van de Canon, dat ik al een omschreven heb, doet zich hier opnieuw voor. Er staat een Engelstalige Windows 2000 op de laptop, maar wat ik ook probeer, Canon weigert een andere dan de Spaanse driver te installeren. Hij werkt wel – zelfs via usb – dus laat maar. Ik weet nu onderhand dat ‘borre todos?’ betekent dat-ie vraagt of ik alle foto’s weg wil gooien, dus ik click niet zomaar op ‘si!’. Paint Shop Pro erop, mijn onmisbare TextPad, een Telnet- en een FTP-client, Office 2000, en mijn lappie is ver klaar.
Wacht even, de nieuwe GRIC software van Euronet, waarmee ik in 84 landen op ruim 4000 lokale nummers voor een kwartje per minuut in kan bellen. Dat programma blijkt een download van 3 megabyte te zijn, en dat duurt ruim een half uur even via het modem. Uiteindelijk blijkt alles keurig te werken.
Waarom maak ik van vissen geen hobby inplaats van computers? De gemiddelde zeehengelaar sjouw tegenwoordig minder hardware mee dan de moderne slaaf van zijn internet-hobby, de digitale pakezel.