Ik krijg er maar een raar gevoel bij: de Google desktop search. Het werkt flitsend sneller dan op je eigen machine iets zoeken via het vergrootglaasje van Windows, om van een oud mailtje zoeken in Outlook op een Exchange server maar niet te spreken.
Een oud mailtje in Outlook zoeken is altijd een langdurig gedoetje, uitmondend in een onbetrouwbaar resultaat. Maar de hamvraag bij de flitsende resultaten van Google is door niemand te beantwoorden, behalve door Google zelf: hoe betrouwbaar is Google? Bevreemdend is de manier waarop de resultaten van een zoektocht op je eigen machine geserveerd worden. Omdat de ‘look and feel’, zeg maar het smoel, precies hetzelfde zijn als de zoekmachine zoals je die al jaren gewend was. Het is schrikken als je via de desktop search op ‘password’ zoekt, en dan oude files en mailtjes voorgeschoteld krijgt, waarin usernames en passwords opduiken die je ooit verzonden of gekregen hebt. Handig, want je weet meteen wat en waar je moet gaan opschonen, angstaanjagend omdat het resultaat eruit ziet alsof het links naar websites zijn. Temeer daar tussen de zoekresultaten even vrolijk alle links opduiken uit de cache van je browser, en die toevallig dezelfde zoekterm bevatten.
Koudwatervrees, slechts een kwestie van voorkeuren: als je dat niet wilt, laat Google geen resultaten zien uit de cache van je browser. Desondanks blijft de vraag overeind: is Google te vertrouwen? Eigenlijk moet ik niet zeuren, want ik heb ze toestemming gegeven om op mijn bak rond te wroeten en de boel te indexeren. Het is net zoiets al de loodgieters de sleutel van je huis geven en er dan maar het beste van hopen. Dat laatste is me de afgelopen tijd goed bevallen, want de verwarming brandt als een fakkel, en ik mis niks. Er schijnen mensen te zijn die dat niet aandurven, maar je moet toch iemand kunnen vertrouwen, en zolang je daarin niet beschaamd wordt, ga je daar gewoon mee door. Volgens Google zelf – klikt u maar op de links naar ‘Privacy Policy’ en ‘Privacy FAQ’ is het glashelder: de robot kruipt over uw harde schijven, zuigt alles op, zet een index neer, vergeet alles, en vertrekt weer. Gegarandeerd! Tja, dat zullen we dan maar aannemen, en hopen dat die robot niet meeneemt wat-ie allemaal gezien en gelezen heeft, en dat ergens in de ingewanden van een van de duizenden Linux machines in Mountain View deponeert.
Terwijl de Google desktop nog in de betafase verkeert, net als het net zo omstreden als onovertroffen Gmail postkantoor, begint ook Microsoft zich nu danig te roeren op de zoekmarkten. Een van de doelen van Microsoft, in het kader van het voltooien van de wereldwijde dominantie vanuit Redmond, is om Google weg te vagen, zowel op het web als op onze desktops. Dus is er nu sinds enkele weken een beta zoekmachine en een beta desktop zoeker van Microsoft. Het antwoord op de vraag of ik die desktop search ook zou moeten installeren wordt door Microsoft zelf beantwoord voordat ik hem gesteld heb. Want Firefox is tegenwoordig mijn favoriete browser en als ik daarmee een bezoekje aan de desktop beta breng word ik met een waarschuwing in rode letters om de oren geslagen: ik gebruik een foute browser: Firefox voldoet niet aan de minimale eisen! Overigens, ook binnen Wegener is de standaard wat computers betreft, drie keer raden, jawel, Microsoft. Zo schotelt het content management systeem waarmee we de website maken ons een soortgelijke boodschap voor als we proberen om ons werk met een veiliger browser te doen, want dat ís Firefox. Geen nood, voor Firefox zijn tientallen plug-ins te installeren, die het leven nog simpeler en aangenamer maken, en een ervan is de ‘User Agent Switcher’. Daarmee maak je de portier van een website wijs dat je niet Firefox heet. Met een Explorer pruik op wordt Firefox zonder bezwaren toegelaten tot ons eigen content management systeem, en zelfs Microsoft blijkt erin te trappen. Tot zover betrouwbaarheid.
Toch maar even gewacht met die desktop searcher van Microsoft installeren. Om te beginnen kan het met alles wat Microsoft maakt of doet geen kwaad om ongeveer een jaar of wat achter de muziek aan te lopen. Laat anderen de ellende ervaren en oplossen, en tegen de tijd dat ze weer met iets nieuws komen, ga je aan de slag met de dingen die ze op dat moment afserveren. Ten tweede is het wellicht de goden verzoeken om zowel de Google desktop search als die van Microsoft op mijn maagdelijke machine rond te laten kruipen, op het gevaar af dat ze elkaar het kot uit beginnen te vechten. Maagdelijk is de dikke Dell (een Pentium 4 met hyper threading) omdat we afgelopen week twee volle dagen bezig zijn geweest om hem opnieuw in te richten nadat de boel mettertijd danig verstopt geraakt was. De twee hard disks formatteren, XP, Service Pack 2, wat Dell spul en diverse drivers installeren was zo gepiept; daarna begon het zoeken. Want waar zijn cd’s met de restererende software verstopt, en, ook niet geheel onbelangrijk, in welke kast liggen de licenties ook al weer?
Dat werd dus weer mailen naar diverse softwarebedrijven, waarbij altijd weer blijkt hoe geweldig ze in Amerika over het algemeen de zaakjes voor elkaar hebben qua klantvriendelijkheid. Per ommegaande arriveren licenties dan wel links naar herinstallaties. Voor de zekerheid heb ik gelijk een belangrijk stuk software bij gezet: Acronis True Image. Back up gemaakt van het hele gedoe, en als het nu weer fout gaat hoeft er alleen maar een image teruggezet worden en de Dell is opnieuw maagdelijk. Op naar de volgende problemen, wachtend op de onvermijdelijke crash.