Men kan van Geert Wilders denken wat men wil, maar de man is een gouden marketeer. Terwijl niemand weet waar zijn film precies over gaat, behalve dat-ie iets met de Koran en de Islam te maken heeft, lijkt het of we in de Koude Oorlog en de jaren vijftig beland zijn.
Ministers en burgemeesters in loopgraven, zandzakken voor de Nederlandse dijken; marine, land- en luchtmacht verkeren in verhoogde staat van paraatheid en de Arabische Europese Liga heeft aangekondigd een tegenfilm te zullen maken.
Die moeite kunnen ze zich besparen door The Life of Brian te hervertonen. In die onsterfelijke komedie, door het team van Monty Python in 1979 geproduceerd, worden zowel Jezus als het christen- én het jodendom op alle mogelijke manieren in de zeik gezet. Met de massale apotheose, waarin alle aan het kruis getimmerden in koor ‘Always look at the Bright Side of Life’ zingen.
Uiteraard waren er destijds de nodige protesten uit behoudende hoek. Zo organiseerden nonnen én rabbi’s in New York een protesttocht, en werd de film in Ierland, Noorwegen en sommige Amerikaanse staten verboden. (In Zweden werd-ie wel vertoond, titel van de trailer: ‘Te leuk voor Noorwegen’). Een van de argumenten van regisseur Terry Jones – ‘een religie die een marteling tot een icoon maakt, is zelf ziek’ – spreekt me wel aan, maar daar gaat het hier niet om. Ik kan me niet herinneren dat de Nederlandse politiek destijds ook maar één woord aan The Life of Brian besteed heeft. Over tien dagen weten we of Wilders het nóg leuker gemaakt heeft dan Monty Python. Ik ben benieuwd.