Sommige nieuwsberichten kun je zomaar overschrijven, je naam eronder zetten, et voilà: alweer een column. Zoals dat over het trio Friese mannen dat donderdag voor de rechtbank in Leeuwarden werkstraffen tegen zich hoorde eisen vanwege het jarenlang begluren van plassende vrouwen.
Van de kop alleen kreeg ik acuut heimwee naar allerlei films uit mijn jeugd. Met aan de ene kant van een breed spectrum Pietje Bell, Fernandel, Louis de Funès, Jacques Tati en klassieke Tirolers, en aan gene zijde Fellini, Kubrick, en Turks Fruit.
Maar ja, we leven in 2008, en al gaf de officier van justitie in zijn requisitoir zelf toe dat een voorkeur voor plasseks niet verboden is, het kán en mág niet. Creatieve geesten; ze trokken van dorpsfeest naar dorpsfeest, waar ze in de schemer de toiletten vernielden. Om vervolgens, nacht en ontij aangebroken, op een strategische plaats (ik neem aan dat je daar voeling voor krijgt als je het maar vaak genoeg doet) op de loer te gaan liggen.
Twee saillante details: ze staken stilletjes een hand in de straal, waardoor een van de slachtoffers, voormalig Nederlands kampioen powerliften, van de schrik pardoes twintig kilo afgevallen is.
Terwijl ik niet weet waarom ik nu ineens aan Sonja Bakker denken moet, vraag ik mezelf af of de rechter, mocht het tot een taakstraf komen, enige invloed uit zal oefenen op de plaats waar de respectievelijke werkstraffen uitgevoerd moeten worden. Maar misschien moet de magistraat eerst een klinisch psycholoog consulteren met de vraag of het verstandig is om deze fanatieke gluurders van de natte gemeente toiletten schoon te laten maken.