Toeval en de baas, plus diverse verplichtingen, beslisten dat ik afgelopen woensdag zo’n zes uur in de file doorgebracht heb.
De paar cd’s in het dashboardkastje grijsgedraaid, maar weer eens de radio aangeslingerd, ook al omdat ik wel wat file-informatie kon gebruiken, kruipend door de regen en de duisternis.
Vrolijk werd ik niet van al dat geouwehoer, niet achteraan in de 14 kilometer file voor Gorkum, om, toen ik daar uiteindelijk via een sluiproute aan wist te ontsnappen, in een verse opstopping van ongeveer dezelfde lengte tussen Vianen en Den Bosch te belanden.
Wat me verraste, was dat niet de kredietcrisis het voornaamste nieuws van de dag was, maar de verkiezing van de beste dj. Van wat vroeg ik me af; van de Gooise Matras, van de Grachtengordel, van Nederland?
Over navelstaren gesproken; het ging nergens anders meer over. Het leek me meer een wedstrijd over wie zich het belangrijkste kon maken. Zappen van het ene naar het andere kanaal bracht geen soelaas; het was de zelfbenoemde dag van de dj’s, de ego’s groter dan de ether die ze vullen met hun gebral.
De oplossing is nader: een nieuwe radio in mijn oude trouwe diesel, met bluetooth, mijn favoriete muziek stromend vanaf de iPod, met een voice-over met de filemeldingen van de verkeersdienst. Het is de enige manier om te ontkomen aan die oorverdovende kermis van ijdelheid en zinloos gezever, tot overmaat van ramp voor de helft gedirigeerd door de publieke omroepen, van uw en mijn belastingcenten betaald.