Van nature ben ik een beetje dwars, met een onbedwingbare neiging om dingen anders te bekijken. Dus zit ik me af te vragen waarom Gerrit Zalm genoegen neemt met driekwart miljoen, terwijl hij daar tot voor kort maar vier dagen voor hoefde te werken. De uren van die dagen overstijgen de 38,5 uur die u en ik van de baas aanwezig moeten zijn.
Bovendien denk ik dat de ex-baas van Gerrit aan het eind van de maand meer over moet maken op de rekening van Louis van Gaal (want die is, zoals we weten, niet gek) en het halve elftal van AZ.
Die trainer is een workaholic, maar zijn spelers niet; die halen echt geen vijf halve dagen werken. Omdat Gerrit niet van lotje getikt is, denk ik niet dat-ie via de Bahama’s of Monaco de belastinginspectie tilt.
Zodat-ie, zolang de vlaktaks niet ingevoerd wordt, per jaar bijna vier euroton aan inkomstenbelasting op moet hoesten. Hoe je het ook wendt of keert, daar worden door de staat weer drie parlementariërs – bijvoorbeeld Agnes Kant, Femke Halsema én Geert Wilders, plús hun secretariaat – van betaald.
Er lijkt me dus niet zo veel aan de hand. Intussen is volgens sommige optimisten de bodem van de kredietcrisis bereikt. Als Gerrit doet waar hij voor aangenomen is en ABN/Amro-Fortis op weet te krikken, kunnen we met zijn allen meeliften door nú aandelen te kopen.
Dan pakken we dat salaris van Zalm driedubbel terug. Voor ik het vergeet: aan in het verleden behaalde resultaten, net zoals aan mijn adviezen . . .