In de mooiste steden van deze wereld dool ik het liefst in de stadsdelen waar maar weinig geïntegreerd is. Zoals de fantastische Chinatowns in Sydney, New York, Singapore en San Francisco, de levendige Koreatowns, Mexicaanse wijken, India Towns en Jodenbuurten.
In de Russische buurt in San Francisco kun je dat heerlijke zwarte brood eten, in aantal Grieken gemeten, is Melbourne na Athene de tweede Griekse stad ter wereld, voor pizza ga je in een wereldstad naar Little Italy. Eigen cultuur en identiteit worden er fanatiek gekoesterd en bewaakt, culinair en commercieel optimaal gecultiveerd.
Ik denk dat de Amsterdamse stadsdeelvoorzitter van Slotervaart, Ahmed Marcouch, het goed gezien heeft met zijn pleidooi voor een bloeiende moslimgemeenschap in Amsterdam-West.
Laat maar komen.
Zelf neem ik er regelmatig een voorschot op, als koning klant bij Marokkaanse bakkers en slagers, waaraan sommige Hollandse middenstanders qua vriendelijkheid, kwaliteit en prijs een voorbeeld kunnen nemen.
Dat Geert Wilders bij dat idee opspringt als een bos vlooien op een brandende hond was te verwachten, maar ook de reacties van linkse signatuur verbazen me niet. Terwijl rechts het idee van Marcouch verkettert, vecht men zich er in zijn eigen PvdA onderling het kot over uit.
Misschien blijkt in deze barre tijden toch nog een potje subsidie over. Moeten ze de PVV en de PvdA samen maar een parlementaire verkenningsreis laten maken langs die prachtige stadsdelen die floreren zonder integratie.
Trouwens; wat is het verschil tussen een islamitisch stadsdeel en een dorp vol zwarte kousen?