Donderdagavond zag ik het licht. Eigenlijk was ik van plan om een paar pinten te gaan pakken in de stamkroeg, tot bleek dat daar op drie schermen voetbal vertoond ging worden. Dat was de eerste reden om thuis te blijven. Een te verwaarlozen probleem want niet dagelijks, maar de tweede reden is er een met meer impact. Die overviel me toen ik bij de bierwinkel in mijn straat een sixpack Triples van een gerenommeerd Belgisch klooster afrekende: zes Euro en een paar dubbeltjes statiegeld!
Omdat ik hangend aan de toog altijd een bonnetje laat krassen ken ik de exacte prijzen niet, maar ik geloof dat ze er daar drie tot vier maal zoveel voor aanslaan.
Ik ben geen econoom en ik heb nooit een café gehad, maar ik vraag mezelf van alles af.
Waarom een Duvel in een blinkende brasserie in Antwerpen twee Euro kost, waarom een halve liter (!) Paulaner of Hefe Weisse in een perfect restaurant in Duitsland of Oostenrijk twee euro kost?
Waarom je daar in sfeervolle tenten met zijn tweeën voor 35 euro kan eten, inclusief twee halve liters witbier en een halve Veltliner?
Zowel in België als in Duitsland en Oostenrijk ben je ook nog bediend door vriendelijk en smetteloos gekleed personeel.
Het is natuurlijk onze eigen schuld; sinds de invoering van de Euro hebben we ons hier collectief uit laten melken door de alsmaar groeiende horeca.
Voor ons te hopen dat de horecasores de varkenscyclus en de kredietcris volgen; mooie mechanismen die de boel uitdunnen en de prijzen laten dalen. Proost intussen, vanuit mijn tuintje!