Mijn spiegelbeeld had geen seconde nodig om het origineel ervan te overtuigen zich beter niet als Ralf Mackenbach voor te doen. Of, als ik dat toch niet laten kan, mijn tapdansschoenen te laten zien en niet mijn gezicht.
Ouders en dochters, let desondanks op uw zaak, want er waart op internet een andere onverlaat rond die zich voordoet als de winnaar van het Junior Songfestival.
Het blonde lokaas houdt zich schuil in chatrooms en probeert zijn prooi van daaruit op de achterbank van de auto of in de slaapkamer te krijgen. Doet me denken aan die cartoon die over het web zwerft, al zolang forums en chatrooms bestaan.
Links zit een dikke, zwetende man met een stoppelbaard en een ontbloot bovenlichaam, een morsige sigaar in de mond, vliegen rond het hoofd, blikken bier om hem heen.
Hij tikt: “Ik ben zeventien jaar oud, blond met blauwe ogen, lange benen, navelpiercing, cup C en ik heb er zin in!”
Op de andere helft van de cartoon zit een andere viespeuk met uitpuilende ogen kwijlend de tekst in het chatvenster te lezen, zijn eigen joystick in de hand.
Treffender is nooit uitgebeeld dat je op internet nooit weet met wie je bezig bent.
Enige ijdelheid is ook mij niet vreemd, merk ik, als ik naar het fototje kijk dat hier en daar op het web mijn identiteit opfleurt. Alweer twaalf jaar oud, maar ja, die cowboyhoed staat me zo leuk.
Moreel gezien wordt het tijd voor een bijdetijdser portretje, dat meer recht doet aan de irritante realiteit.
Toch maar eentje van Ralf Mackenbach fotoshoppen?