Inhoudelijk ga ik me er vandaag niet mee bemoeien: de zin en onzin die over het klimaat gespuid wordt. Door gelovigen én niet-gelovigen. Waar ik in dat debat sta, doet nu niet ter zake. Waar het vandaag om gaat, is de stuitende arrogantie van de hitteprofeten.
Wie het waagt om ‘ja maar’ te zeggen of een wenkbrauw op te trekken, wordt als klimaatscepticus weggezet. De wereld op zijn kop: de sceptici zitten volgens mij in Kopenhagen.
Waar ze – maar die constatering wordt daar genegeerd – een voetafdruk in kooldioxide achterlaten ter grootte van een jaar Marokko. Dat zuig ik niet uit mijn duim; die optelsom is geproduceerd via de meetlat van het Kopenhaagse rekenmodel. Arrogantie: een minister die boos beweert dat een onafhankelijk onderzoek naar de opwarming zinloos is.
Helaas is die constatering terecht; zinloos omdat alle onderzoeken die niet naar de zin van de doemprofetie verliepen, al decennia doodgezwegen worden. Hoogleraar geologie Salomon Kroonenburg heeft zijn hele wetenschappelijke leven besteed aan de invloed van het klimaat op de aarde.
Ook arrogant: in een debat ontvangt hij van een onderzoeker van de klimaatinquisitie het volgende vonnis: ‘U bent de titel hoogleraar niet waard!’ Waar ik sta, doet niet ter zake. Ik constateer dat voorstanders van de vermeende verwarming degenen die vraagtekens plaatsen als domme sceptici wegzetten en consequent op de man in plaats van op de inhoud spelen.
Ik ga mezelf die geuzennaam opspelden. Ook al zegt hij meer over dat gezelschap in Kopenhagen dan over zijn tegenstanders.