The Man is weg. The Man lijkt op sterven na dood te zijn. De 35.000 werknemers van Apple noemen hem fluisterend ‘The Man’. Zij en miljoenen Apple-fans over de hele wereld houden hun hart vast. Wat moet er van hun geliefde merk worden als The Man er niet meer is? The Man is Steve Jobs.
Ook prominent in de krant vandaag: voorpagina
en op de spread: Jobs, de helderziende
De charismatische vader van alle verkopers en inspirators. Nerd, dictator, uitvinder, innovator, helderziende. Geloofde hij in God, dan had hij het tot paus geschopt.
Was hij in de politiek gegaan, dan was hij president geworden. Al zou hij dan minder te besteden hebben gehad dan als CEO van Apple. Vorige maand werd berekend dat Apple met ruim 50 miljard euro op de bank ruimer bij kas zit dan de VS. Het gaat slecht met The Man.
Zó slecht dat hij gisteren aftrad omdat hij niet meer in staat is om leiding te blijven geven. Zó slecht dat een uitgever inderhaast zijn biografie aan het afmaken is. Twee jaar geleden ging het ook al zó slecht met The Man dat uitgever Bloomberg per ongeluk een in memoriam live op de site plaatste. De prematuur gepubliceerde nagedachtenis bleek overigens langer dan die van enkele eerder écht overleden pausen en presidenten.
Jobs is nog niet dood. Misschien leeft hij nog jaren, maar zijn aftreden sloeg al een flinke deuk in de beurswaarde van Apple.
Zelf nooit onder de indruk geweest van hypnotiseurs, charismatische politici, predikers of praters, mocht ik The Man één keer live meemaken. Op een van de Apple events in Londen.
Ik moest die avond toegeven: The Man had wel wat. Nou, vooruit: The Man had hét.
Zo’n inwijding van nieuwe parafernalia op het Apple-tabernakel had ik al tientallen keren op video gezien. Altijd hetzelfde patroon: de hogepriester op sneakers, daarboven immer spijkerbroek en zwarte coltrui, warmt de ademloze apostelen langzaam op. Middels zijn net zo vertrouwde als vlekkeloze presentatie.
Dat event was een jaar of zeven geleden. Vraag me niet wat er toen gepresenteerd werd. Doet er niet meer toe.
Wat ik me herinner is The Man. De miljardair die de laatste jaren maar één dollar salaris per jaar vroeg. The Man, die in vliegtuigen of opties en aandelen betaald werd.
De laatste minuut van dat event, van ieder event, dát was hét moment van The Man.
De voorlaatste minuut: The Man verlaat het podium!
Om halverwege op zijn schreden terug te keren. Alsof hij echt iets vergeten is. Satanische grijns: ‘Wait, one more thing’: ‘Wacht even, nog één ding.’
Dan pas toonde hij het nieuwe product waarvoor iedereen in het publiek was gekomen.
Wie over vijftig of honderd jaar die drie woorden aan Google of een van zijn opvolgers vraagt, komt The Man weer tegen.
Niets in het leven staat vast, alleen de dood is onontkoombaar. Niemand weet zeker of we The Man ooit nog in actie zullen zien.
Weet wel: The Man is door zijn eigen bedrijf al een keer afgemaakt en weggewerkt; om een paar jaar later terug te komen, Apple voor de poorten van de hel weg te slepen en het naar de top van de wereld te tillen.
The Man is weg, maar zolang hij nog leeft zou het nog kunnen: ‘Wait, one more thing…’